Fjalori terminologjik i indikatorëve statistikor

Në kuadër të vëzhgimit të përdorimit të internetit në familje, aksesi në internet i referohet mundësisë së të gjithë pjesëtarëve të familjes për të aksesuar internetin nga shtëpia. Kjo nuk do të thotë 'lidhje', d.m.th nëse lidhjet mund të bëhen në zonën e ekonomisë familjare ose rrugë. Termi akses në internet për ndërmarrjet nënkupton të paturit e një lidhje të jashtme

Një aksident jo-fatal (i rëndë) në punë është një aksident në punë, i cili rezulton në më shumë se tre ditë mungesë nga puna. Vetëm ditë të plota kalendarike të mungesës nga puna duhet të merren parasysh, duke përjashtuar ditën e aksidentit. Si rrjedhojë, 'më shumë se tre ditë kalendarike’ do të thotë të paktën katër ditë kalendarike, që nënkupton se vetëm nëse viktima rifillon punën në ditën e pestë (ose edhe më vonë) si ditë pune pas datës në të cilën ka ndodhur aksidenti duhet të përfshihen si incidente.

Një aksident fatal në punë i referohet një aksidenti në punë i cili çon në vdekjen e viktimës brënda një viti nga aksidenti.

Aksidentet në një apo disa persona të cilët janë aksidentuar nga automjete hekurudhore apo pjesë të tyre apo nga ndonjë objekt i lidhur me to, i cili mund të jetë shkëputur nga automjete të tilla. Personat të cilët rrëzohen nga automjetet hekurudhore përfshihen në këtë indikator, gjithashtu personat që rrëzohen apo goditen nga objekte jo të fiksuar gjatë udhëtimit me këto lloj automjetesh.

Një aksident në punë është një ngjarje e veçantë që ndodh gjatë rrjedhës së punës që çon në dëmtim fizik ose mendor. Shprehja "në rrjedhën e punës" do të thotë, ndërsa je i angazhuar në një veprimtari profesionale ose gjatë kohës që je i angazhuar në punë.

Kjo përfshin rastet e aksidenteve të trafikut rrugor në rrjedhën e punës, por përjashton aksidente gjatë udhëtimit ndërmjet shtëpisë dhe vendit të punës. Llojet e mëposhtme të aksidenteve përshkruajnë kur këto aksidente janë të mbuluara dhe kur nuk janë të mbuluara,duke iu referuar përkufizimit të mësipërm. Rastet që përfshihen si aksidente janë :

• Rastet e helmimit akut.

• Aksidentet ose aktet me paramendim nga persona të tjerë.

• Aksidentet që ndodhin në ambientet e një punëdhënësi tjetër nga ajo që punëson viktimën, kjo mund të përfshijë aksidentet gjatë pjesëmarrjes në nje mbledhje ose gjatë sigurimit të shërbimeve në ambientet e një punëdhënësi të frekuentuar për qëllim të vazhdimit të punës së viktimës.

• Aksidentet në vende publike ose mjetet publike të transportit gjatë një udhëtimi në rrjedhën e punës.

Rastet që nuk përfshihen në aksidente janë:

• Aksidentet gjatë lëvizjes: aksidentet që ndodhin gjatë udhëtimit normal nga vendi i punës për në shtëpi dhe e kunderta, aksidente rrugore që ndodhin gjatë udhëtimit të punëtorëve nga vendbanimi i parë ose vendbanimi i dytë dhe vendit të punës, kur merr fëmijët nga shkolla, aksidentet mes shtëpisë dhe një vendi ku merr pjesë në një trajnim lidhur me punën, ose midis punës dhe një restoranti në të cilin një punonjës zakonisht konsumon drekën (përjashtohen rastet nëse restoranti është në kompani). • Dëmtimet e shkaktuara qëllimisht.

• Aksidentet e shkaktuara nga shkaqe natyrore, aksidentet shkaktuar nga një gjëndje jo e mirë mjekësore, siç janë incidentet kardiake apo cerebrale, ose ndonjë problem tjetër shëndetësor që ka ndodhur gjatë punës, pa ndonjë lidhje të dukshme me aktivitetin profesional të viktimës.

• Aksidentet thjesht private: janë aksidente në të cilat viktimat nuk janë në vendin e tyre të punës, kryerja e aktiviteteve të cilat nuk janë të lidhura me punën, për shëmbull, duke vizituar një dyqan, bashkinë e qytetit, bankë, stacion treni, spital, zyrë postare, port, aeroport etj

. • Aksidentet të anëtarëve të publikut: edhe në qoftë se një aksident i tillë ndodh për shkak të një aktiviteti pune brenda një kompanie kjo përfshin anëtarët e familjes së një punonjësi, ose punëdhënësi në qoftë se ata janë në ambientet e kompanisë dhe bëhen viktima të një aksidenti shëmbull fëmijët, në çerdhe në kompani.

Aksidente të tilla nuk duhet të llogariten si aksidente në punë edhe pse punëdhënësit përgjegjës do të sigurojnë që incidente të tilla normalisht do të jenë faktorë në mbulimin e sigurimit shëndetësorë.

Një aplikim për mbrojtje ndërkombëtare i referohet një aplikimi për azil i përkufizuar në Art. 2 (h) European Union (EU) Directive 2011/95/EU. Përfshihen kërkesat për statusin e refugjatit ose për statusin e mbrojtjes edhe pse aplikimi mund të këtë ardhur gjatë kalimit të kufirit, ose brenda shtetit, dhe nuk varet nëse personi ka hyrë brenda territorit në mënyrë legale (psh. si turist) ose ilegale.

Balanci i përgjithshëm i nitriteve është një tregues Agro- Mjedisor i llogaritur si diferencë midis totalit të lëndës së hyrë dhe asaj të dal nga toka në një periudhë të dhënë. Balanci i përgjithshëm i nitriteve për ha tokë llogaritet si raport i totalit të lëndës nitrite me sipërfaqen referuese të tokës në të cilën është shkarkuar kjo lëndë.

Sipërfaqe e tokës për efekt llogaritje merret si shumë e tokave të punueshme, livadhet dhe tokës nën kultura të përherëshme bimore.

Të dhëna përkatëse mund të gjenden në Eurobasë (apro_cpp_huse). Impute të balancit të përgjithshëm të nitriteve janë: Plehtuesit e tokës ku përfshihen Plehruesit inorganic dhe Pleherues të tjerë organik pa përfshir plehun e kafshëve. Totali i plehërave hyrëse në tokë (inpute) ku përfshihen prodhimi i plehërave nga jashtëqitja e kafshëve minus plehërat totale të exportuara, plehra që shkojnë për tu procesuar si mbetje industriale për përdorim jo bujqësor etj.

Një banesë e nën-populluar është një banesë e cila është më e madhe sesa janë nevojat e NjEF që jeton në të, në terma të numrit të dhomave dhe më specifikisht të dhomave të gjumit. E nën-populluar është e kundërta e mbipopullimit.

Shkaku klasik i nën-popullimit është kur individë në moshë të madhe apo çifte qëndrojnë në shtëpinë e tyre, kur fëmijët e tyre janë rritur dhe larguar; ndarja familjare mund të jetë një tjetër rast e nën-popullimit.

Në terma statistikore, një banesë përkufizohet si e nën-populluar nëse NjEF e cila jeton në të ka në dispozicion më shumë se minimum i numrit të dhomave të konsideruara si të përshtatëshme dhe të barabartë me:

Një dhomë për NjEF;

Një dhomë për çift për NjEF;

Një dhomë për çdo individ beqar të moshës 18 vjeç e lart;

Një dhomë për çdo dy individë beqarë të të njëjtës gjini nga mosha 12 deri 17 vjeç;

Një dhomë për çdo individ beqar nga mosha 12 deri 17 vjeç ku nuk përfshihen individet e ndonjë kategorie të mësipërme;

Një dhomë për çdo çift fëmijësh nën moshën 12 vjeç

Fuqi blerëse, shkurtuar si PPP, janë tregues që masin nivelin e dallimeve të çmimeve në të gjithë vendet. PPP-të na tregoni se sa njësi të monedhës kushton një sasi e caktuar e mallrave dhe shërbimeve në vende të ndryshme. Duke përdorur PPP-të për të kthyer shpenzimet e shprehur në monedhat kombëtare në një monedhë të përbashkët artificiale, standardi i fuqisë blerëse (PPS), eliminon efektin e diferencave në nivelin e çmimeve në të gjithë vendet e krijuara nga luhatjet në kursin e këmbimit të monedhës. Barazia e fuqisë blerëse fitohet duke krahasuar nivelet e çmimeve për një shportë të mallrave dhe shërbimeve të ngjashme që janë të zgjedhur për të qenë përfaqësues i modeleve të konsumit në vende të ndryshme. PPP-të bëjnë të mundur prodhimin e indikatorëve kuptimplotë (bazuar në të dyja çmim ose volum) të nevojshme për krahasime ndërmjet-vendeve, duke reflektuar ndryshimet në fuqinë blerëse të familjeve. Përqindjet e këmbimit monetar nuk mund të përdoret për të krahasuar vëllimet e të ardhurave ose shpenzimeve, sepse ata zakonisht pasqyrojnë më shumë elemente dhe jo vetëm ndryshimet e çmimeve si p.sh vëllimet e transaksioneve financiare ndërmjet monedhave dhe pritjet në tregjet e këmbimit valutor.

Kjo ngjarje demografike e biznesit mund të shihet si e kundërta e ndarjes. Ajo përfshin një konsolidimin e faktorëve të prodhimit dy ose më shumë ndërmarrjeve nën një ndërmarrje të re, në një mënyrë të tillë që ndërmarrjet e mëparshme nuk vazhdojnë ekzistencën e tyre. Nuk ka vazhdimësi apo mbijetesë, por mbylljet e ndërmarrjeve të mëparshme nuk konsiderohen të jenë të shuara. Në mënyrë të ngjashme ndërmarrja e re nuk është konsideruar të jetë një lindje

Bilanci bruto i fosforit është një tregues agro-mjedisor (TAM) i cili llogaritet nga diferenca ndërmjet totalit të inputeve minus totalin e outputeve të përdorur në tokë. Bilanci bruto i fosforit për hektar është prodhimi që jep pjestimi i bilancit gjithsej bruto të fosforit me sipërfaqen referencë. Sipërfaqja referencë është shuma e tokës së punueshme (L0001), livadheve dhe kullotave (L0002) dhe sipërfaqes së zënë me pemtore (L0003).

Të dhënat për këto sipërfaqe mund të gjenden në databazën Evropiane(apro_cpp_luse)).

Inputet e bilancit bruto të fosforit janë:

• Plehërat: - plehra jo-organikë; - Plehra të tjera organikë (duke mos përfshirë plehun organik).

• inputet bruto të plehut organik:

- Prodhimi i plehut organik: prodhuar nga kafshët;

- Aktivitete të plehut organik: eksporti plehut organik, përpunimi i plehut organik si mbetje industriale, përdorim jo-bujqësor i plehut organik, aktivitete të tjera;

- Ndryshimi në rezervat e plehut organik;

- Importi i plehut organik.

• Inpute të tjera:

- Fara dhe materiale fidanorë;

- Depozitimi atmosferik i fosforit. Outputet e bilancit bruto të fosforit janë:

• largimi total i fosforit sëbashku me korrjen e bimëve (drithëra, kulturat rrënjore, kulturat industriale, perime, drufrutorët, bimë dekorative, kulturat e tjera të korrura);

• largimi total i fosforit sëbashku me korrjen e foragjerëve (foragjere në tokë të punueshme, konsumin e kullotave të përhershme dhe të përkohshme);

• mbetjet bimore të larguara nga sipërfaqet e arave.

Bilanci i pagesave është një tabelë statistikore që pasqyron transaksionet e ekonomisë së një vendi me pjesën tjetër të botës. Ky bilanc përbëhet nga tre elementë:

• Llogaria korente e cila përfshin transaksionet ndërkombëtare të të mirave, shërbimeve, të ardhurave dhe transfertave korente;

• Llogaria financiare e cila përfshin transaksione qe përmbajne të drejta dhe detyrime financiare ndaj pjesës tjetër të botës, përfshirë këtu blerjen ndërkombëtare të titujve, si aksionet dhe obligacionet;

• Llogaria e kapitalit përfshin transferta ndërkombëtare të kapitalit (p.sh. falje borxhi) dhe marrjet/ heqjet e aktiveve jomateriale jofinanciare( p.sh. patentat)

Bilanci publik mat diferencën midis të ardhurave dhe shpenzimeve të qeverisë. Në kontekstin e statistikave financiare të qeverisë ai përkufizohet si diferencë midis të ardhurave dhe shpenzimeve të sektorit të qeverisë së përgjithshme. Kjo diferencë shprehet zakonisht në raport me produktin e brendshëm bruto (PBB).

Bilanci Tregtar është diferenca ndërmjet vlerës së mallrave që vendi (apo një zonë tjetër gjeografike ose ekonomike si Bashkimi Europian (BE) ose zona euro) eksporton dhe vlerës së mallrave që importon. Nëse eksportet tejkalojnë importet atëherë vendi ka sufiçit tregtar dhe bilanci tregtar është pozitiv. Në qoftë se importet tejkalojnë eksportet, vendi apo zona ka defiçit tregtar dhe bilanci tregtar i tij është negativ. Gjithsesi, fjalët "pozitive" dhe "negative" kanë thjesht një kuptim numerik dhe nuk refektojnë domosdoshmërisht performancën ekonomike të një vendi apo zone.

Defiçiti Tregtar, ndoshta, për momentin reflekton një rritje në kërkesat e brendshme për mallra të destinuara për konsum dhe/ ose prodhim. Totali i Bilancit Tregtar, përfshin të gjitha mallrat e eksportuara dhe importuara, është një nga komponentët më të rendësishëm të Bilancit të Pagesave.

Një sufiçit apo defiçit i madh për një produkt të vetëm ose një kategori produktesh mund të shfaq një avantazh ose disavantazh konkurrues të veçantë kombëtar në tregun botëror të mallrave.

Bilanci tregtar në njësi fizike, shkurtimisht BTN është llogaritur si importet në njësi fizike minus eksportet në njësi fizike.

Blerjet totale të mallrave dhe shërbimeve përfshijnë vlerën e të gjitha mallrave dhe shërbimeve të blera gjatë periudhës kontabël për rishitje apo konsum në procesin e prodhimit, me përjashtim të mallrave kapital (konsumi i të cilave është i regjistruar si konsum i kapitalit fiks).

Bunkerët përfshijnë të gjitha produktet e naftës ngarkuar në bordin e një anije për konsum nga ajo anije. Bunkerët ndërkombëtare detar përshkruajnë sasitë e naftës që mbërrijnë për anijet e të gjitha shteteve që janë të përfshira në lundrimin ndërkombëtar. Është lëndë djegëse e përdorur për të furnizuar këto anije. Navigimi ndërkombëtar mund të zhvillohet në det, në ujërat e brendshem të liqeneve, si dhe në ujërat bregdetare.

Bunkerët ndërkombëtare detar nuk përfshijnë naftën e konsumuar nga:

• anijet e përfshira në lundrimin e brendshëm, nëse një anije është e perfshirë në lundrimin e brendshëm apo ndërkombëtar përcaktohet vetëm nga nisja dhe mbërritja e anijes nga/në port – jo nga flamuri apo shtetësia e anijes

•Anijet e peshkimit

•Forcat ushtarake

Statistikat të burimeve ujore zakonisht llogariten si mesatare e fenomenit në shumë vite, minimalisht më shumë se 20 vjet, duke marrë në konsideratë ndryshimet në reshje dhe avullim të bilancit të ujit nga një vit në tjetrin.

Burimet vendase, shkurtimi BV, janë inputet nga mjedisi natyror që do të përdoren në ekonomi. BV është shuma vjetore e lëndëve të para (me përjashtim të ujit dhe ajrit) që merren/nxirren nga mjedisi natyror.

Çmimi është vlera monetare e mallrave, shërbimeve dhe aseteve, e shprehur si një shifër absolute ose si një indeks. Statistikat e çmimeve mblidhen dhe llogariten në shumë fusha të ndryshme:

Bujqësi

• Indeksi i çmimeve të prodhimit

- Prodhimi bujqësor

• Indeksi i çmimeve të blerjesÇmimet e konsumit

• Indeksi i çmimeve të konsumit (IÇK)

• Indeksi i harmonizuar i çmimeve të konsumit (IHÇK)

Energji

• Cmimet e energjisë Shtëpitë

• Indeksi i çmimit të banesave (HPI)Industria dhe Ndërtimi

• Indeksi i çmimeve të prodhimit (IÇP), indeksi i çmimeve të quajtur edhe output

Divergjenca e çmimit tregon shkallën në të cilën çmimet kanë lëvizur larg. Ajo llogaritet duke shqyrtuar koefiçientin e variacionit të niveleve të çmimeve krahasuese

Çmimi i naftës reflekton çmimet mesatare të konsumit në pompat e naftës; çmimet regjistrohen zakonisht në ditën e 15-të të çdo muaji. Transporti i naftës përdoret për furnizimin e motorëve me naftë në autobusë, kamionë, trena, makina dhe makineri të tjera industriale.

Çmimi konvergjencë tregon shkallën në të cilën çmimet e mallrave dhe shërbimeve në shtetet anëtare të Bashkimit Evropian kanë lëvizur së bashku, ose converged, dhe është një tregues i rëndësishëm i suksesit të tregut të brendshëm.

Dalja nga spitali është largimi formal i një pacienti nga një spital, pas një proçedure ose një proçesi të trajtimit shëndetësor. Dalja ndodh kur pacienti del nga spitali pas përfundimit të trajtimit, largohet nën këshilla mjekësore, duke u transferuar në një institucion shëndetesor tjetër, ose pas vdekjes.

Dalja përfshin pacientët e shtruar ose raste ditore, gjithashtu dhe foshnjat të shëndetshme të porsalindur duhet të përfshihen. Daljet duhet të përjashtojnë transferimet në një departament tjetër brenda të njëjtit institucion.

Në përgjithësi, defiçit nënkupton që shuma apo balanca e vlerave pozitive me ato negative është me vlerë negative, ose e thënë ndryshe totali i vlerës negative është më e madhe se totali i vlerës pozitive.

Defiçiti mund të përdoret në fusha të ndryshme statistikore:

• në statistikat e bilancit të pagesave, i referohet bilancit të kredive (vlerë negative) dhe debive (vlerë pozitive) të transaksioneve në një ekonomi të dhënë me pjesën tjetër të botës, klasifikuar në dy llogari të ndryshme: llogaria korente; dhe llogaria financiare dhe e kapitalit.

• në statistikat e tregtisë së jashtme, i referohet bilancit tregtar të importeve (negative, pasi është e pagueshme) dhe eksporteve (pozitive, sepse sigurojnë të ardhura), i cili mund të rezultojë më një defiçit tregtar.

• në statistikat financiare të qeverisë, i referohet billancit publik ndërmjet të ardhurave dhe shpenzimeve të qeverisë, defiçit buxhetor nëse vlera e bilancit është negative. Teprica dhe defiçiti përcaktohen sipas llogarive kombëtare në llogarinë balancuese tepricë neto (+) / mungesë neto (-).

Bilanci publik mat diferencën midis të ardhurave dhe shpenzimeve të qeverisë. Në kontekstin e statistikave financiare të qeverisë ai përkufizohet si diferencë midis të ardhurave dhe shpenzimeve të sektorit të qeverisë së përgjithshme. Kjo diferencë shprehet zakonisht në raport me produktin e brendshëm bruto (PBB).

Bilanci Tregtar është diferenca ndërmjet vlerës së mallrave që vendi (apo një zonë tjetër gjeografike ose ekonomike si Bashkimi Europian (BE) ose zona euro) eksporton dhe vlerës së mallrave që importon. Nëse eksportet tejkalojnë importet atëherë vendi ka sufiçit tregtar dhe bilanci tregtar është pozitiv. Në qoftë se importet tejkalojnë eksportet, vendi apo zona ka defiçit tregtar dhe bilanci tregtar i tij është negativ.

Gjithsesi, fjalët "pozitive" dhe "negative" kanë thjesht një kuptim numerik dhe nuk refektojnë domosdoshmërisht performancën ekonomike të një vendi apo zone. Defiçiti Tregtar ndoshta për momentin reflekton një rritje në kërkesat e brendshme për mallra të destinuara për konsum dhe/ ose prodhim.

Totali i Bilancit Tregtar, përfshin të gjitha mallrat e eksportuara dhe importuara, është një nga komponentët më të rendësishëm të Bilancit të Pagesave.

Një sufiçit apo defiçit i madh për një produkt të vetëm ose një kategori produktesh mund të shfaq një avantazh ose disavantazh konkurrues të veçantë kombëtar në tregun botëror të mallrave.

Inflacioni është një rritje në çmimin e përgjithshëm të të mirave dhe shërbimeve. Kur në një ekonomi ka inflacion, vlera e parasë bie sepse një sasi e caktuar mund të blejë më pak të mira dhe shërbime se më parë. Inflacioni në një ekonomi shpesh përllogaritet duke analizuar shportën e të mirave dhe shërbimeve, e duke i krahasuar ndryshimet në çmimet e kësaj shporte përgjatë kohës. Norma e inflacionit është ndryshimi në përqindje i indeksit të çmimeve për një periudhë të dhënë në krahasim me një periudhë të mëparshme. Zakonisht vlerësohet në bazë vjetore ose vit me vit.

Për një vlerë indeksi 183.1 për janarin e këtij viti, dhe një vlerë indeksi 178.4 të regjistruar në janarin e vitit të kaluar, norma vjetore e inflacionit në janar të ketij viti do të jetë: (183.1 / 178.4 − 1) * 100 = 2.6 %

Në mënyrë të ngjashme mund të përpilohen normat e ndryshimit muaj me muaj ose norma e ndryshimit mesatare vjetore.

Deflacioni është e kundërta e inflacionit.

Ai është një rënie në nivelin e përgjithshëm të çmimeve të të mirave dhe shërbimeve dhe përfaqëson një rritje të vlerës së parasë, ku një sasi parash mund të shkëmbehet me më shumë të mira dhe shërbime.

Deflatori i shitjeve përdoret për të përditësuar efektet inflacioniste në ecurinë e çmimeve të tregtisë me pakicë dhe përdoret për të llogaritur rritjen ose uljen reale të vlerës së shitjeve në tregtinë me pakicë në një periudhë të caktuar.

Demografia e ndërmarrjes mbulon:

- ngjarjet në ciklin e jetës së një ndërmarrjeje të tillë si lindjet dhe krijimet e tjera të ndërmarrjeve, vdekjet dhe fjetjen e njësive, si dhe raporti i tyre me popullsinë e biznesit; -analizimi i ndërmarrjeve me kalimin e kohës, duke ofruar informacion mbi mbijetesën apo ndërprerjen e tyre;

-zhvillimin me kalimin e kohës të karakteristikave të caktuara si madhësi, duke ofruar informacion mbi rritjen e ndërmarrjeve, apo një grup të ndërmarrjeve, sipas llojit të aktivitetit.

Statistikat demografike të biznesit paraqesin të dhëna mbi:

--popullsia aktive e ndërmarrjeve;

--lindja e tyre;

--mbijetesa (e ndjekur deri në pesë vjet pas lindjes);

--vdekja.

Dendësia e popullsisë është numri i banorëve për kilometër katror. Për arsye llogaritjeje të dendësisë së popullsisë, zona e hapësirës tokësore si koncept (e cila nuk përfshin zonat me ujë si liqenet ose lumenjtë) mund të përdoret kur është e disponueshme.

Megjithatë, në disa shtete të BE, sipërfaqja gjithsej, e cila përfshin zonat e liqeneve dhe lumenjve, përdoret për arsye se është i vetmi koncept ku kemi të dhënat.

Depot e karburanteve përfshijnë të gjitha produktet e naftës të taksueshme të ngarkuara në bordin e një anije për konsum nga ajo anije. Depot e karburanteve ndërkombëtare detare përshkruajnë sasitë e naftës që mbërrijnë për anijet e të gjitha shteteve që janë të përfshira në lundrimin ndërkombëtar. Është lëndë djegëse e përdorur për të furnizuar këto anije. Navigimi ndërkombëtar mund të zhvillohet në det, në ujërat e brendshëm të liqeneve, si dhe në ujërat bregdetare.

Depot e karburanteve ndërkombëtare detare nuk përfshijnë naftën e konsumuar nga:

• anijet e përfshira në lundrimin e brendshëm, nëse një anije është e perfshirë në lundrimin e brendshëm apo ndërkombëtar përcaktohet vetëm nga nisja dhe mbërritja e anijes nga/në port – jo nga flamuri apo shtetësia e anijes

•Anijet e peshkimit

•Forcat ushtarake

Dërgimi në kohë i letrave me prioritet në përputhje me standartet ndërkombëtare të performancës është një tregues i cilësisë së shërbimeve postare që tergon pjesën e letrave të dërguara brenda afateve kohore të caktuara nga indikatorët ndërkombëtar të performancës në totalin e letrave të dërguara. Për shkak të ndryshimeve në standardet e performancëa kombëtare, madhësia e vendit, popullsia, dëndësia, etj., cilësia e të dhënave të shërbimeve nuk është drejtpërdrejt e krahasueshme midis vendeve. Standardet e cilësisë për postat kombëtare janë themeluar në çdo Shtet Anëtar të Bashkimit Evropian bazuar në afatet kohore për kursin e matjes të dërgesave postare të kategorisë më të shpejtë standarde sipas formulës D+n, ku D përfaqëson datën e depozitimit dhe n numrin e ditëve të punës që kanë kaluar midis datës të depozitimit dhe datës së dërgimit te i adresuari.

Indikatori tradicional i cilësisë i shërbimeve postare është përqindja e letrave të dërguara në kohë bazuar në standartet kombëtare të performancës, të përcaktuar nga Autoriteti Rregullator Kombëtar. Indikatori bazë i cilësisë i adoptuar këtu është D+1 (dërgimi i letrave 1 ditë pune pasi postohen).

Vite të shëndetshme jetese, shkurtuar si HLY dhe e quajtur edhe si jetëgjatësia pa paaftësi (DFLE), është përcaktuar si numri i viteve që një person pritet të vazhdojë të jetoj në një gjendje të shëndetshme.Ky tregues statistikor është hartuar i ndarë për meshkujt dhe famrat, në lindje dhe në moshat 50 dhe 65 vjeç. Ajo është e bazuar në moshën-specifike të popullsisë në gjendje të shëndetshme dhe të sëmurë dhe në moshë-specifike mbi informacionin e vdekshmërisë. Një kusht i shëndetshëm është përcaktuar si një pakufizim në funksionimin dhe paaftësive të kufizuara.Treguesi është llogaritur duke ndjekur metodën "Sullivan" e përdorur gjerësisht.

Ajo është e bazuar në masat e moshës specifike të përqindjes së popullsisë me dhe pa paaftësi të kufizuar dhe për të dhënat e vdekshmërisë. Interesi i saj qëndron në thjeshtësinë e saj, disponueshmëria e të dhënave të saj themelore, dhe pavarësinë e saj në strukturën e moshës së popullsisë. Megjithatë, dallimet kulturore të raportimit të paaftësive mund të ndikojnë në treguesin HLY.

Divorci është vendimi i fundit ligjor për të përfunduar martesën. Divorci është tipi i ndarjes midis një çifti që diskutohet nga të dyja palët të drejtën e rimartesës nën ligjin civil, fetar apo në anë të tjera, sipas ligjeve në fuqi të çdo shteti. Divorci është i mundur për çdo shtet anëtare në Bashkimin Europian. Në pothuajse të gjitha shtetet, divorcet regjistrohen në gjyqe. Shkalla bruto i divorceve është raporti i numrit të divorceve përgjatë një viti ndaj mesatasave të popullsisë në atë vit.

Vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e divorceve ndaj kohëzgjatjes së martesave mund të llogaritet për çdo vit kalendarik, duke lidhur numrin e divorceve në fund të vitit x të martesave, ndaj numrit fillestar të martesave në vitin n-x.

Për qëllim të statistikave bujqësore të Bashkimit Evropian (BE), në kategorinë e drufrutorëve përfshihen:

• mollë;

• dardha;

• frutat me bërthamë (për shembull pjeshkë apo kajsi);

• arroret (për shembull arra ose lajthi);

• fruta të tjera (për shembull fiq apo kiwi - fruta që rriten në pemë);

• fruta të tjera të buta (duke përfshirë edhe fruta që rritet në shkurre të tilla si manaferrat, boronica);

• agrumet;

• vreshtat;

• ullishtet;

• frutat e egra

Druri i prerë (i sharruar) është druri që është prodhuar ose sharruar gjatësisht me një proçes të prerjes së profilit me disa përjashtime është më i madh se 6 milimetra në trashësi.

Duhanpirësit prezent i referohet njerëzve të deklaruar që janë konsumator të duhanit në përditshmëri apo herë pas here.

Një dhomë është përcaktuar si një hapësirë në një njësi banimi, ose në njësi vendbanimesh përveç shtëpive, të mbyllura me mure nga dyshemeja deri në tavan ose me çati, ose me të paktën një lartësi prej 2 metra mbi tokë, e një përmase mjaftueshëm të madhe për të mbajtur një shtrat për një të rritur (të paktën 4 metra katror) dhe të paktën 2 metra lartësi deri në tavan. Kështu, dhoma gjumi normale, dhoma ngrënie, dhoma e ndenjes, bodrumet e banueshme dhe papafingo, dhoma e shërbyesve, kuzhina dhe hapësira të tjera të veçanta të përdorura ose të destinuara për banim, të gjitha numërohen si dhoma.

Korridoret, verandat, lobit, banjot dhe tualetet nuk duhet të llogariten si dhoma, edhe nëse ato plotësojnë kriteret (Kombet e Bashkuara, 2008)

Dioksidi i karbonit (CO2) është një gaz pa ngjyrë, pa erë dhe jo-helmues formuar nga djegia e karbonit dhe frymëmarrja e organizmave të gjallë si dhe është konsideruar si një gaz i serave. Emetimet janë lëshimet e gazërave të serave dhe/ose prekursorëve të tyre në atmosferë mbi një zonë dhe periudhe kohore të caktuar.

Emetimet e dioksidit të karbonit ose emetimet e CO2 janë emetime që rrjedhin si pasojë e djegies së lëndëve djegëse dhe prodhimit të çimentos; ato përfshijnë dioksidin e karbonit prodhuar gjatë konsumit të lëndëve djegëse në formë të ngurtë, të lëngshme, dhe gazi.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti). Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera. Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë.

Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit. Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë. Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit.

Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta. Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti). Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera. Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë. Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë. Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit.

Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta. Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti).

Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera. Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë. Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë.Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet.

Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit. Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta.Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit.

Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Lindshmëria është aftësia që një femer të mbetet shtatzënë dhe të lind fëmijë. Indeksi sintetik i fertilitatit është përcaktuar si numri mesatar i fëmijëve të lindur nga një grua gjatë jetës së saj, nëse ajo do të kaloj vitet e saj riprodhuese në përputhje me normat e moshës specifike të fertilitetit, që janë matur në një vit të caktuar.

Koeficenti specifik i lindshmërisë ose shkalla e fertilitetit sipas moshës së nënës është numri i lindjeve të nënave të moshës x në raport me popullsinë mesatare femërore të moshës x.

Fëmijët në ngarkim janë individë të moshës 0-17 vjeç dhe 18-24 vjeç nëse janë joaktiv dhe jetojnë me të paktën një prind.

Statistikat e filialeve të huaja, shkurt FATS (anglisht) përshkruajnë aktivitetet e filialeve të huaja: ndërmarrjet rezident në një vend ose zonë, të tilla si Bashkimi Evropian (BE), të kontrolluara ose në pronësi të ndërmarrjeve (multinacionale) që janë rezidente jashtë atij vendi apo territori. Njësia institucionale kontrolluese përfundimtare (UCI) e një dege të huaj do të thotë njësia institucionale, që ngre kontrollin e zinxhirit të një degë të huaj, i cili nuk kontrollohet nga një tjetër njësi institucionale.

UCI ka një rol kyç në statistikat e globalizimit. Ajo përcakton se si një njësi duhet të trajtohet në FATS Hyrëse ose Dalëse ndryshe në statistikat e Investimeve të huaja direkte, IHD-ve. Një Dallim mund të bëhet në mes FATS dalëse, për aktivitetet e filialeve të tyre jashtë vendit dhe FATS hyrëse, për aktivitetet e ndërmarrjeve të huaja brenda vendit vet. FATS hyrëse përshkruajnë aktivitetin e përgjithshëm të filialeve të huaja rezidente në një ekonomi.

Një degë e huaj në termat e FATS hyrëse është një ndërmarrje rezidente në vend të caktuar mbi të cilën një njësi institucionale jo rezidente e këtij vendi ka kontrollin. Në terma të thjeshtë, FATS hyrëse përshkruajnë se sa vende pune, sa xhiro vjetore, etj janë krijuar nga investitorët e huaj në një ekonomi të caktuar të BE-së. Ndërsa statistikat e IHD-ve japin një ide të shumës totale të kapitalit të investuar nga të huajt në ekonominë e BE-së, FATS i shtojnë këtë informacion duke ofruar një pasqyrë të qartë të ndikimit ekonomik që këto investime kanë në BE, sa i përket krijimit të vendeve të punës, etj.

Kontrolli - në këtë kontekst - është aftësia për të përcaktuar politikën e përgjithshme të një ndërmarrjeje duke zgjedhur drejtuesit e duhur, nëse është e nevojshme. Megjithatë, kontrolli shpesh herë është i vështirë për të përcaktuar dhe në praktikë, përdoret shpesh përqindja e pronësisë si tregues për kontroll.

Pra FATS fokusohen në filialet që janë në pronësi shumicë nga një investitor i vetëm ose nga një grup i bashkuar investitorësh që veprojnë në bashkëpunim dhe zotërojnë më shumë se 50% të aksioneve të zakonshme ose që votojnë shumicën. Megjithatë, kritere të tjera mund të jenë të rëndësishme për përcaktimin e kontrollit të huaj, dhe rastet e tjera (pakicat e shumfishta pronësore, sipërmarrjet e përbashkëta dhe vlerësim cilësor për caktimin e kontrollit) duhet të mbulohen në lidhje me vlerësimin e kontrollit.

FATS dalëse përshkruajnë veprimtarinë e filialeve të huaja jashtë vendit të kontrolluara nga vendi përkatës. Filial i jashtëm në kuadër të termave të FATS dalëse është një ndërmarrje jo rezidente në vendin përkatës mbi të cilën një njësi rezidente institucionale në vendin përkatës ka kontrollin. Në terma të thjeshtë, të dhënat e FATS dalëse përshkruajnë, për shembull, sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve të BE-së që ndodhen jashtë shtetit? Në këtë rast FATS dalëse japin një ide të ndikimit ekonomik të investimeve të BE-së jashtë vendit (psh sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve gjermane në Kinë, sa jane eksportet e filialeve të firmave britanike që ndodhen në Indi, etj).

Statistikat e filialeve të huaja, shkurt FATS (anglisht) përshkruajnë aktivitetet e filialeve të huaja: ndërmarrjet rezident në një vend ose zonë, të tilla si Bashkimi Evropian (BE), të kontrolluara ose në pronësi të ndërmarrjeve (multinacionale) që janë rezidente jashtë atij vendi apo territori. Njësia institucionale kontrolluese përfundimtare (UCI) e një degë të huaj do të thotë njësia institucionale, që ngre kontrollin e zinxhirit të një degë huaj, i cili nuk kontrollohet nga një tjeter njësi institucionale.

UCI ka një rol kyç në statistikat e globalizimit. Ajo përcakton se si një njësi duhet të trajtohet në FATS Hyrëse ose Dalëse ndryshe në statistikat e Investimeve të huaja direkte, IHD-ve. Një Dallim mund të bëhet në mes FATS dalëse, për aktivitetet e filialeve të tyre jashtë vendit dhe FATS hyrëse, për aktivitetet e ndërmarrjeve të huaja brenda vendit vet. FATS hyrëse përshkruajnë aktivitetin e përgjithshëm të filialeve të huaja rezidente në një ekonomi. Një degë e huaj në termat e FATS hyrëse është një ndërmarrje rezidente në vend të caktuar mbi të cilën një njësi institucionale jo rezidente e këtij vendi ka kontrollin.

Në terma të thjeshtë, FATS hyrëse përshkruajnë se sa vende pune, sa xhiro vjetore, etj janë krijuar nga investitorët e huaj në një ekonomi të caktuar të BE-së. Ndërsa statistikat e IHD-ve japin një ide të shumës totale të kapitalit të investuar nga të huajt në ekonominë e BE-së, FATS i shtojnë këtë informacion duke ofruar një pasqyrë të qartë të ndikimit ekonomik që këto investime kanë në BE, sa i përket krijimit të vendeve të punës, etj. Kontrolli - në këtë kontekst - është aftësia për të përcaktuar politikën e përgjithshme të një ndërmarrjeje duke zgjedhur drejtuesit e duhur, nëse është e nevojshme.

Megjithatë, kontrolli shpesh herë është i vështirë për të përcaktuar dhe në praktikë, përdoret shpesh përqindja e pronësisë si tregues për kontroll. Pra, FATS fokusohen në filialet që janë në pronësi shumicë nga një investitor i vetëm ose nga një grup i bashkuar investitorësh që veprojnë në bashkëpunim dhe zotërojnë më shumë se 50% të aksioneve të zakonshme ose që votojnë shumicën. Megjithatë, kritere të tjera mund të jenë të rëndësishme për përcaktimin e kontrollit të huaj, dhe rastet e tjera (pakicat e shumfishta pronësore, sipërmarrjet e përbashkëta dhe vlerësim cilësor për caktimin e kontrollit) duhet të mbulohen në lidhje me vlerësimin e kontrollit.

FATS dalëse përshkruajnë veprimtarinë e filialeve të huaja jashtë vendit të kontrolluara nga vendi përkatës. Filial i jashtëm në kuadër të termave të FATS dalëse është një ndërmarrje jo rezidente në vendin përkatës mbi të cilën një njësi rezidente institucionale në vendin përkatës ka kontrollin. Në terma të thjeshtë, të dhënat e FATS dalëse përshkruajnë, për shembull, sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve të BE-së që ndodhen jashtë shtetit? Në këtë rast FATS dalëse japin një ide të ndikimit ekonomik të investimeve të BE-së jashtë vendit (psh sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve gjermane në Kinë, sa jane eksportet e filialeve të firmave britanike që ndodhen në Indi, etj).

Statistikat e filialeve të huaja, shkurt FATS (anglisht) përshkruajnë aktivitetet e filialeve të huaja: ndërmarrjet rezident në një vend ose zonë, të tilla si Bashkimi Evropian (BE), të kontrolluara ose në pronësi të ndërmarrjeve (multinacionale) që janë rezidente jashtë atij vendi apo territori. Njësia institucionale kontrolluese përfundimtare (UCI) e një degë të huaj do të thotë njësia institucionale, që ngre kontrollin e zinxhirit të një degë huaj, i cili nuk kontrollohet nga një tjeter njësi institucionale.

UCI ka një rol kyç në statistikat e globalizimit. Ajo përcakton se si një njësi duhet të trajtohet në FATS Hyrëse ose Dalëse ndryshe në statistikat e Investimeve të huaja direkte, IHD-ve.Një Dallim mund të bëhet në mes FATS dalëse, për aktivitetet e filialeve të tyre jashtë vendit dhe FATS hyrëse, për aktivitetet e ndërmarrjeve të huaja brenda vendit vet.

FATS hyrëse përshkruajnë aktivitetin e përgjithshëm të filialeve të huaja rezidente në një ekonomi. Një degë e huaj në termat e FATS hyrëse është një ndërmarrje rezidente në vend të caktuar mbi të cilën një njësi institucionale jo rezidente e këtij vendi ka kontrollin. Në terma të thjeshtë, FATS hyrëse përshkruajnë se sa vende pune, sa xhiro vjetore, etj janë krijuar nga investitorët e huaj në një ekonomi të caktuar të BE-së. Ndërsa statistikat e IHD-ve japin një ide të shumës totale të kapitalit të investuar nga të huajt në ekonominë e BE-së, FATS i shtojnë këtë informacion duke ofruar një pasqyrë të qartë të ndikimit ekonomik që këto investime kanë në BE, sa i përket krijimit të vendeve të punës, etj. Kontrolli - në këtë kontekst - është aftësia për të përcaktuar politikën e përgjithshme të një ndërmarrjeje duke zgjedhur drejtuesit e duhur, nëse është e nevojshme. Megjithatë, kontrolli shpesh herë është i vështirë për të përcaktuar dhe në praktikë, përdoret shpesh përqindja e pronësisë si tregues për kontroll.

Pra FATS fokusohen në filialet që janë në pronësi shumicë nga një investitor i vetëm ose nga një grup i bashkuar investitorësh që veprojnë në bashkëpunim dhe zotërojnë më shumë se 50% të aksioneve të zakonshme ose që votojnë shumicën. Megjithatë, kritere të tjera mund të jenë të rëndësishme për përcaktimin e kontrollit të huaj, dhe rastet e tjera (pakicat e shumfishta pronësore, sipërmarrjet e përbashkëta dhe vlerësim cilësor për caktimin e kontrollit) duhet të mbulohen në lidhje me vlerësimin e kontrollit. FATS dalëse përshkruajnë veprimtarinë e filialeve të huaja jashtë vendit të kontrolluara nga vendi përkatës.

Filial i jashtëm në kuadër të termave të FATS dalëse është një ndërmarrje jo rezidente në vendin përkatës mbi të cilën një njësi rezidente institucionale në vendin përkatës ka kontrollin. Në terma të thjeshtë, të dhënat e FATS dalëse përshkruajnë, për shembull, sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve të BE-së që ndodhen jashtë shtetit? Në këtë rast FATS dalëse japin një ide të ndikimit ekonomik të investimeve të BE-së jashtë vendit (psh sa punonjës punojnë për filialet e ndërmarrjeve gjermane në Kinë, sa jane eksportet e filialeve të firmave britanike që ndodhen në Indi, etj).

Të dhënat mbi numrin e anijeve të peshkimit, të flotës së peshkimit, në përgjithësi i referohen madhësisë së flotës siç është shënuar më 31 dhjetor të vitit referues. Të dhënat merren nga regjistrat kombëtarë të anijeve të peshkimit të cilët mbahen në bazë të Rregullores së Komisionit (KE) Nr 26/2004 i cili specifikon informacionin mbi karakteristikat e anijeve të regjistruara në regjistrat.

Formimi bruto i kapitalit fiks, shkurt FBFK përbëhet nga investimet e prodhuesve rezident, duke hequr shitjen e aseteve fikse gjatë një periudhe të caktuar. Gjithashtu përfshin disa shtesa në vlerën e aseteve të paprodhuara të realizuara nga veprimtaria prodhuese e prodhuesit apo e njësive institucionale.

Asetet fikse janë asete të prekshme ose të paprekshme të prodhuara si output nga procesi i prodhimit të përdorura në menyrë të përsëritur, për më shumë se një vit.

Ekuivalenca e punës me kohë të plotë, shkurt FTE (anglisht), është një njësi për të matur personat e punësuar apo studentë në një mënyrë që i bën ata të krahasueshëm edhe pse ata mund të punojnë ose studiojnë një numër të ndryshëm orësh në javë. Njësia përftohet duke krahasuar numrin mesatar të orëve të punuara të një punonjësi ose studenti me numrin mesatar të orëve të një punëtori ose student me kohë të plotë. Prandaj një person me kohë të plotë llogaritet si një FTE, ndërsa një punëtor/student me kohë të pjesshme merr një rezultat në proporcion me orët që ai ose ajo punon apo studion.

Për shembull, një punëtor që punon me kohë të pjesshme 20 orë në javë, ku puna me kohë të plotë përbëhet nga 40 orë, llogaritet si 0.5 FTE.

Fuqia punëtore e një ndërmarrje, aktiviteti, apo vendi etj. Më pas mund të shtohet dhe të shprehet si numri i ekuivalencës së punës me kohë të plotë. Në kontekstin e arsimit njësia FTE përpiqet të standardizojnë ngarkesën e kursit të studentit në krahasim me ngarkesën normale të kursit.

Gjenerimi neto i energjisë elektrike ose prodhimi neto i energjisë elektrike është i barabartë me prodhimin bruto të energjisë elektrike minus konsumin e shërbimeve ndihmëse të stacioneve të energjisë.

Hendeku gjinor mund t'i referohet çdo pabarazie statistikore midis meshkujve dhe femrave. Zakonisht ajo i referohet dallimeve në statistikat e tregut të punës, të tilla si hendeku gjinor në paga, punësimi dhe papunësia.

Hendeku gjinor në paga shkurtuar si GPG, i referohet diferencës në paga mesatare midis meshkujve dhe femrave. Hendeku gjinor në paga llogaritet si diferencë midis të ardhurave mesatare bruto për orë të të punësuarve me pagë meshkuj dhe femra në raport me të ardhurat mesatare bruto për orë të të punësuarve me pagë meshkuj.

Nga viti referencë 2006 e më vonë, GPG është llogaritur çdo vit nga Bashkimin Europian (BE) nga ana e sistemit statistikor Europian (ESS) në bazë të 3 udhëzimeve kryesore; •e parregulluar, dmth pa korrigjimin në dallimet kombëtare përsa i përket karakteristikave individuale të meshkujve dhe femrave të punësuara - arsyeja kryesore është se, në këtë fazë, nuk ka as konsensus as prova shkencore mbi të cilat duhet të përdoren metoda rregullimi;

• llogaritet duke përdorur të ardhurat për orë bruto - kjo zgjedhje synon në përjashtimin nga diferencat midis shteteve anëtare të BE-së në drejtim të shfrytëzimit të punës me kohë të pjesshme;

• bazuar në një burim të harmonizuar në të gjithë BE-në, Anketa e Strukturës së të ardhurave nga puna (SES). Më konkretisht, Hendeku gjinor në paga e parregulluar llogaritet:

• duke përdorur Anketen e Strukturës së të Ardhurave çdo katër-vjet, nga anketa e vitit 2006 e tutje; • duke përdorur vlerësimet kombëtare (bazuar në burimet kombëtare) siguruar nga shtetet anëtare për vitet midis viteve pa SES, nga viti i referimit 2007 e tutje

• përcaktimi i GPG si diferencë relative midis mesatares (mesatare aritmetike) të të ardhurave për orë bruto të meshkujve dhe femrave duhet shprehur në %;

• me anketën SES: ◦ nuk do të përfshihen kufizime për moshën dhe orët e punës, me pagë të pjesshme ; ◦ e agreguar sipas NACE Rev. 1.1. për seksionet C deri O, duke përjashtuar L (seksioni L dhe totali nga C në O janë opsionale), agreguar sipas NACE Rev 2 nga B në S përjashtuar O - dmth të gjithë ekonominë, përveç bujqësisë, peshkimit, administratën publike, ekonomitë familjare private dhe organizata ekstra-territoriale; ◦ madhësia e ndërmarrjes: vetëm ata me 10 të punësuar ose më shumë; ◦ të ardhurat bruto për orë do të përfshijnë orët jashtë orarit të paguara dhe duke përjashtuar pagesat jo të rregullta.

Hendeku gjinor në paga i parregulluar për BE dhe eurozonën është llogaritur nga Eurostat ( agreguar vetëm për seksionet NACE nga B në S pa O) si mesatare e ponderuar e Hendekut gjinor në paga në shtetet anëtare të BE-së, duke përdorur numrin e punonjësve të peshuar në Shtetet Anëtare.

Hendeku i medianës relative në rrezik varfërie llogarritet si diferenca midis medianës të të ardhurave ekuivalente të disponueshme të popullsisë nën linjën e rrezikut të varferisë dhe linja e rrezikut të varferisë, e shprehur si përqindje për linjën e rrezikut te varfërisë (kuota; 60% e medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme).

Mediana relative e normës së hendekut në rrezik vafërie është e llogaritur si diferenca midis medianës ekuivalente të të ardhurave të disponueshme të popullsisë nën kufirin e rrezikut të varfërisë dhe pragut të rrezikut të varfërisë, e shprehur si përqindje e pragut të rrezikut të vafërisë (kufiri ndarës: 60% e medianës ekuivalente të të ardhurave).

Shpenzimet finale të konsumit të NjEF, shkurtimisht HFCE, konsiston në totalin e përhapjes së shërbimeve dhe mallrave individuale nga banorët e NjEF, duke përfshirë ato të shitur në çimim më të ulët se tregu. HFCE përfshin shpenzimet e importuara apo transaksionet të cilat nuk ndodhin në terma monetare dhe rrjedhimisht nuk mund të maten në mënyrë direkte.

Shpenzimet monetare finale të konsumit të NjEF, shkurtimisht HFMCE, janë shpenzimet e bëra nga NjEF në shërbime dhe materiale për të plotesuar kenaqësi individuale direkte të nevojshme apo dëshirat e tyre. Shpenzimet monetare finale të konsumit të NjEF përdoret për të llogaritur (HICP) indeksin e harmonuzuar të cmimeve të konsumit në Bashkimin Europian (BE), një indikator i rëndësishëm i inflacionit.

I përkushtohet asaj pjese të shpenzimeve të konsumit final të cilat janë:

• nga NjEF, pavaresisht nga shtetësia apo kombësia ose statusi i banimit;

• në transferta monetare;

• mbi territorin ekonomik të Shteteve Anëtare në BE;

• në sherbime dhe mallra që përdoren për kenaqësi individuale direkte të nevojave apo dëshirave;

• në një ose të dyja periudhat e kohës që krahasohen

Klasifikimi NACE REV.2 : Seksioni I, Ndarja 55, Klasa 55.1 - Hotelet dhe njësitë e ngjashme të akomodimit. Kjo klasë përfshin njësitë e akomodimit, zakonisht në baza ditore ose javore, kryesisht për qëndrime të shkurta nga vizitorët. Kjo përfshin njësitë e akomodimit të mobiluara në dhoma miqsh apo suita. Shërbimet përfshijnë pastrimin e përditshëm dhe rregullimin e krevatit. Një gamë e shërbimeve shtesë mund të përfshij: shërbimin e ushqimit dhe pijeve, parkimin, shërbimet e lavanderisë, pishinat dhe palestrat, ambjentet rekreative si salla konferencash dhe kuvendesh.

Kjo klas përfshin akomodimin e siguruar nga:

- hotelet ( dhe njësi të ngjashme që operojnë nën emrin "krevat dhe mëngjes");

- Resortet;

- Suitat dhe apartamentet;

- motelet. Kjo klas përjashton shtëpitë dhe banesat e mobiluara ose jo ose apartamentet për përdorime të përhershme, zakonisht në bazë mujore apo vjetore, shiko ndarjen 68.

Klasifikimi NACE REV.2 : Seksioni I, Ndarja 55,Klasa 55.1

- Hotelet dhe njësitë e ngjashme të akomodimit. Kjo klas përfshin njësitë e akomodimit, zakonisht në baza ditore ose javore, kryesisht për qëndrime të shkurta nga vizitorët. Kjo përfshin njësitë e akomodimit të mobiluara në dhoma miqsh apo suita. Shërbimet përfshijnë pastrimin e përditshëm dhe rregullimin e krevatit.

Një gamë e shërbimeve shtesë mund të përfshij: shërbimin e ushqimit dhe pijeve, parkimin, shërbimet e lavanderisë, pishinat dhe palestrat, ambjentet rekreative si salla konferencash dhe kuvendesh. Kjo klas përfshin akomodimin e siguruar nga:

- hotelet ( dhe njësi të ngjashme që operojnë nën emrin "krevat dhe mëngjes");

- Resortet;

- Suitat dhe apartamentet;

- motelet. Kjo klasë përjashton shtëpitë dhe banesat e mobiluara ose jo ose apartamentet për përdorime të përhershme, zakonisht në bazë mujore apo vjetore, shiko ndarjen 68.

Hyrjet në kontekstin e tregtisë ndërkombëtare i referohen mallrave që janë në qarkullim të lirë brenda BE dhe që hyjnë në territorin statistikor të një vendi të caktuar të shteteve anëtare.

Një person i papunë është përcaktuar si i tillë nga Eurostat, në përputhje me udhëzimet e Organizatës Ndërkombëtare të Punës.

I papunë quhet:

një person i moshës 15 deri në 74 (në Itali, Spanjë, Mbretërinë e Bashkuar, Islanda, Norvegjia 16 deri 74 vjet); i cili plotëson kushtet:

- pa punë gjatë javës referuese; -në dispozicion për të filluar punë brenda dy javëve të ardhshme (ose e ka gjetur tashmë një punë të fillojë brenda tre muajve të ardhshëm); -në mënyrë aktive duke kërkuar punë gjatë katër javëve të fundit.

Shkalla e papunësisë llogaritet si përqindje e numrit të të papunëve ndaj forcës së punës.

Indeksi i Çmimit të Banesave (IÇB) është një indeks që mat ndryshimet në çmimet e transaksioneve për blerjen e shtëpive nga familjet.

Indeksi i Harmonizuar i Çmimeve të konsumit (IHÇK) është indeksi i çmimeve të konsumit llogaritur në bashkimin Evropian (BE) në përputhje me një metodologji të harmonizuar dhe një numër i caktuar definicionesh.

Indeksi kryesisht përdoret si matës i inflacionit. Egzistojnë disa tipe të IHÇK të cilat varen kryesisht nga fusha gjeografike. Më të rëndësishmit janë:

- Indeksi i Çmimeve të Konsumit të Bashkimit Monetar (IBMIÇK)

- indeksi i agreguar që mbulon vendet e Euros;

- Indeksi Europian i Çmimeve të Konsumit (IECK)-Indeksi për gjithë BE dhe të tjera shtete antare;

- IHÇK kombëtare- për gjithe shtete antare;

- Indeks shtese i BE IHÇK- Indeksi Shtesë IHÇK eshte indeks i agreguar për territorin Ekonomik Evropian:

- ky indeks mbulon gjithashtu edhe Islanden dhe Norvegjinë.

Indeksi i Harmonizuar i Çmimeve të konsumit (IHÇK) është indeksi i çmimeve të konsumit llogaritur në bashkimin Evropian (BE) në përputhje me një metodologji të harmonizuar dhe një numër i caktuar definicionesh. Indeksi kryesisht përdoret si matës i inflacionit.

Egzistojnë disa tipe të IHÇK të cilat varen kryesisht nga fusha gjeografike. Më të rëndësishmit janë:

- Indeksi i Çmimeve të Konsumit të Bashkimit Monetar (IBMIÇK) - indeksi i agreguar që mbulon vendet e Euros;

- Indeksi Evropian i Çmimeve të Konsumit (IECK)-Indeksi për gjithë BE dhe të tjera shtete antare;

- IHÇK kombëtare- për gjithe shtete antare;

- Indeks shtese i BE IHÇK- Indeksi Shtesë IHÇK eshte indeks i agreguar për territorin Ekonomik Europian:

- ky indeks mbulon gjithashtu edhe Islandën dhe Norvegjinë.

Indeksi i Çmimeve i referohet indekseve në fusha të ndryshme statistikore / ose përdorimit të metodave të ndryshme në llogaritjen e treguesve statistikorë.

Indeksi i Çmimeve të Importit në Industri, i quajtur ndryshe IÇI, mat ndryshimet mujore të çmimeve të produkteve të importuara nga vendet e BE ose nga vendet e tjera. Treguesi evidenton importet nga zona euro dhe jo euro. IÇI mbulon produktet industriale të importuara. Ai përfshin produktet minerale, energjitike, ujë dhe gaz të klasifikuara në seksionet B - D sipas klasifikimit të Produkteve sipas Aktivitetit Ekonomik (CPA).

Disa produkte pavarësisht se janë brënda kësaj fushe mbulimi përjashtohen nga llogaritja e IÇI si psh: produktet nukleare, anijet dhe avionet, produktete e publikimit, shërbimet e riparimit dhe shërbimet e trajtimit të ujrave. Nga llogaritja e indeksit përjashtohen gjithashtu produktet e importuara nga familjet, qeveria dhe institucionet jo-fitimprurëse.

Çmimet e importit në IÇI:

•përfshijnë koston, sigurimin dhe transportin derin në kufirin kombëtar të vendit importues përjashtuar taksat dhe detyrimet e importit; •janë çmimet e transaksioneve (jo listë çmimesh) përfshirë diskountet ndaj produktit;

•maten në monedhën e vendit importues. Transaksionet konvertohen në monedhën vendase duke reflektuar dhe ndryshimet e kursit të këmbimit të monedhës vendase kundrejt monedhave të tjera;

•duhet të përfshijë të gjithë karakteristikat të cilat kanë impakt në cilësinë e produktit të importuar (psh: kushtet e garancisë dhe të shërbimit, kostot e transportit etj);

• çmimet regjistrohen në momentin kur produkti i importuar ndryshon pronësinë dhe indeksi duhet të reflektojë ndryshimet e çmimeve mesatare në periudhën korente (muaji).

Indekste e Çmimeve të Importit tregojnë ecurinë e produkteve që përdoren si lëndë e parë për prodhimin dhe konsumin final të produkteve dhe janë tregues të rëndësishëm për të monitoruar, analizuar dhe parashikuar ecurinë e çmimeve të produkteve vendase. Ato përdoren gjërësisht nga BQ dhe janë një nga treguesit ekonomik kryesor evropian (PEEI).

Çmimet e Importit janë të disponueshme në nivel kombëtar për të gjithë degën e industrisë si dhe pë grupet kryesore industriale (MIG) për vendet e zhvilluar në nivel 2 shifror sipas aktiviteti ekonomik (NVE).

Indeksi i Çmimeve të Importit në Industri, i quajtur ndryshe IÇI, mat ndryshimet mujore të çmimeve të produkteve të importuara nga vendet e BE ose nga vendet e tjera. Treguesi evidenton importet nga zona euro dhe jo euro. IÇI mbulon produktet industriale të importuara. Ai përfshin produktet minerale, energjitike, ujë dhe gaz të klasifikuara në seksionet B - D sipas klasifikimit të Produkteve sipas Aktivitetit Ekonomik (CPA). Disa produkte pavarësisht se janë brënda kësaj fushe mbulimi përjashtohen nga llogaritja e IÇI si psh: produktet nukleare, anijet dhe avionet, produktete e publikimit, shërbimet e riparimit dhe shërbimet e trajtimit të ujrave. Nga llogaritja e indeksit përjashtohen gjithashtu produktet e importuara nga familjet, qeveria dhe institucionet jo-fitimprurëse.

Çmimet e importit në IÇI:

•përfshijnë koston, sigurimin dhe transportin derin në kufirin kombëtar të vendit importues përjashtuar taksat dhe detyrimet e importit;

•janë çmimet e transaksioneve (jo listë çmimesh) përfshirë diskountet ndaj produktit;

•maten në monedhën e vendit importues. Transaksionet konvertohen në monedhën vendase duke reflektuar dhe ndryshimet e kursit të këmbimit të monedhës vendase kundrejt monedhave të tjera;

•duhet të përfshijë të gjithë karakteristikat të cilat kanë impakt në cilësinë e produktit të importuar (psh: kushtet e garancisë dhe të shërbimit, kostot e transportit etj);

• çmimet regjistrohen në momentin kur produkti i importuar ndryshon pronësinë dhe indeksi duhet të reflektojë ndryshimet e çmimeve mesatare në periudhën korente (muaji). Indekste e Çmimeve të Importit tregojnë ecurinë e produkteve që përdoren si lëndë e parë për prodhimin dhe konsumin final të produkteve dhe janë tregues të rëndësishëm për të monitoruar, analizuar dhe parashikuar ecurinë e çmimeve të produkteve vendase.

Ato përdoren gjërësisht nga BQ dhe janë një nga treguesit ekonomik kryesor evropian (PEEI).Çmimet e Importit janë të disponueshme në nivel kombëtar për të gjithë degën e industrisë si dhe pë grupet kryesore industriale (MIG) për vendet e zhvilluar në nivel 2 shifror sipas aktiviteti ekonomik (NVE).

Indeksi i çmimeve të konsumit, shkurt IÇK, mat ndryshimin në kohë në çmimet e mallrave dhe shërbimeve të blera, të përdorura ose të paguara nga familjet. Ky tregues është një matës i rëndësishëm i inflacionit në Bashkimin Evropian (BE).

IÇK ka për qëllim të mbulojë tërësinë e mallrave dhe shërbimeve të konsumuara brenda territorit të një vendi nga popullsia e vendit. Për ta bërë këtë, është zgjedhur një grup përfaqësues; e ashtuquajtura 'shporta e konsumit'. Mallrat dhe shërbimet e konsumit përfshijnë, për shembull, ushqim dhe pije, produkte për higjienën personale, gazeta dhe revista, shpenzimet për banim, ujë, energji elektrike, gazi dhe lëndë djegëse të tjera, shëndetësi, transport, komunikim, arsim, restorante dhe hotele. Shumë prej këtyre mallrave dhe shërbimeve blihen shpesh apo konsumohen në baza ditore.

IÇK mund të përdoret për shumë qëllime, duke përfshirë:

• Si një udhëzues për politikën monetare;

• Për indeksimin e kontratave komerciale, pagat, përfitimet e mbrojtjes sociale ose instrumenteve financiare;

• Si një mjet për deflatuar llogaritë kombëtare ose duke llogaritur ndryshimet në konsumin kombëtar apo standardet e jetesës Eurostat harton indekset harmonizuar të çmimeve të konsumit (HICPs) për të lejuar krahasimet ndërkombëtare të inflacionit të çmimeve të konsumit.

HICPs janë përdorur nga Banka Qendrore Evropiane për të monitoruar inflacionin në zonën e euros dhe për të vlerësuar konvergjencën e inflacionit, siç kërkohet në bazë të nenit 121 të Traktatit të Amsterdamit.

Indeksi i Çmimeve të Prodhimit (IÇP) në Industri mat ecurinë mujore të çmimeve të transkasioneve të prodhuara në aktivitetin e Industrisë. IÇP përdoret jo vetëm si matës i tendencave inflacioniste të transaksioneve në ekonominë e një vendi përpara se ato të arrijnë tek konsumatori, por edhe si matës i ecurisë së çmimeve të transkasioneve në periudha të caktuara kohore. IÇP për një aktivitet ekonomik të veçantë mat ndryshimet mujore të

çmimeve të produkteve dhe shërbimeve të prodhuara nga ndërmarrjet që bëjnë pjesë në këtë aktivitet. IÇP mat ndryshimet e çmimeve nga këndvështrimi i ndërmarrjeve. Çmimet e mbledhura në periudhën t duhet ti referohen çmimit të produkteve në pikën e parë të shitjes (momenti kur produkti porositet për tu prodhuar). Indekset e Çmimeve llogariten si mesatare e peshuar e çmimeve të produkteve që bëjnë pjesë në një grup të caktuar.

IÇP llogaritet për tregun gjithsej, tregun vendas dhe eksprot. Indeksi i Çmimeve të Eksportit ndahet ndërmjet tregut të zonës euro dhe jo euro. Treguesit për tregun vendas dhe eksport llogariten të ndarë nga njëri tjetri mbi bazën e treguesit të destinacionit të produktit. Vendi ku ushtron aktivitetin porositësi ose blerësi i produktit të prodhuar është përcaktuesi i destinacionit të produktit. Tregu vendas përfshin të gjithë blerësit apo porositësit e produkteve të cilë ushtrojnë aktivitetin e tyre brënda territorit të vendit ku prodhohet dhe shitet produkti.

Kombinimi i indekseve të çmimeve të prodhimit për tregun vendas dhe eksport quhet indeks i çmimeve të prodhimit të një produkti të dhënë.

Çmimi që përdoret për llogaritjen e IÇP - së është çmimi i transkasionit i cili nuk përfshin TVSH dhe taksa të ngjashme me të të cilat janë të lidhura me vlerën e shitjeve të produktit, gjithashtu përjashton të gjithë taksat dhe detyrimet mbi produktin. Në çmimin e prodhimit përfshihen subvencionet mbi produktin. Karakteristikat të cilat përcaktojnë çmimin e prodhimit të një produkti janë:

•njësia matëse me të cilën shitet produkti

•tarifa e transportit;

•kushtet e kontratës;

•destinacioni i produktit, etj.

Indeksi i Çmimeve të Prodhimit (IÇP) në Industri mat ecurinë mujore të çmimeve të transkasioneve të prodhuara në aktivitetin e Industrisë. IÇP përdoret jo vetëm si matës i tendencave inflacioniste të transaksioneve në ekonominë e një vendi përpara se ato të arrijnë tek konsumatori, por edhe si matës i ecurisë së çmimeve të transkasioneve në periudha të caktuara kohore. IÇP për një aktivitet ekonomik të veçantë mat ndryshimet mujore të çmimeve të produkteve dhe shërbimeve të prodhuara nga ndërmarrjet që bëjnë pjesë në këtë aktivitet. IÇP mat ndryshimet e çmimeve nga këndvështrimi i ndërmarrjeve. Çmimet e mbledhura në periudhën t duhet ti referohen çmimit të produkteve në pikën e parë të shitjes (momenti kur produkti porositet për tu prodhuar).

Indekset e Çmimeve llogariten si mesatare e peshuar e çmimeve të produkteve që bëjnë pjesë në një grup të caktuar. IÇP llogaritet për tregun gjithsej, tregun vendas dhe ekport. Indeksi i Çmimeve të Eksportit ndahet ndërmjet tregut të zonës euro dhe jo euro.

Treguesit për tregun vendas dhe eksport llogariten të ndarë nga njëri tjetri mbi bazën e treguesit të destinacionit të produktit. Vendi ku ushtron aktivitetin porositësi ose blerësi i produktit të prodhuar është përcaktuesi i destinacionit të produktit. Tregu vendas përfshin të gjithë blerësit apo porositësit e produkteve të cilë ushtrojnë aktivitetin e tyre brënda territorit të vendit ku prodhohet dhe shitet produkti.

Kombinimi i indekseve të çmimeve të prodhimit për tregun vendas dhe eksport quhet indeks i çmimeve të prodhimit të një produkti të dhënë. Çmimi që përdoret për llogaritjen e IÇP -së është çmimi i transkasionit i cili nuk përfshin TVSH dhe taksa të ngjashme me të cilat janë të lidhura me vlerën e shitjeve të produktit, gjithashtu përjashton të gjithë taksat dhe detyrimet mbi produktin. Në çmimin e prodhimit përfshihen subvencionet mbi produktin. Karakteristikat të cilat përcaktojnë çmimin e prodhimit të një produkti janë:

•njësia matëse me të cilën shitet produkti

•tarifa e transportit;

•kushtet e kontratës;

•destinacioni i produktit , etj.

Indeksi i Çmimeve të Prodhimit të Shërbimeve, IÇPSH, mat ndryshimet në çmimet tregtimit të shërbimeve të transportit rrugor, transportit ajror, postë dhe telekomunikacion, programimet kompjuterike, shërbimet e arkitekturës dhe projekteve inxhinierike, shërbimet e këshillimit dhe menaxhimit, shërbimet e sigurisë etj. Nuk përfshihen në llogaritjen e këtij treguesi shërbimet publike dhe ato shërbime në shëndetësi dhe arsim për të cilat nuk ka kuptim koncepti i çmimit dhe mënyra se si këto shërbime ofrohen është e ndryshme nga njëri vend në tjetrin duke bërë të pamundur krahasimin e rezultateve ndërmjet vendeve.

Ashtu si dhe Indeksi i Çmimeve të prodhimit në Industri, IÇPSH është një indeks produkti - i cili mat ecurinë e çmimeve nga kënvështrimi i ndërmarrjes apo i prodhuesit. Ky indeks prodhohet për të gjithë përdoruesit si ndërmarrjet (produkt ndërmjetës) ashtu dhe konsumator (përdorim final). Megjithatë, aktivitetet ekonomike për të cilat llogaritet ky indeks janë kryesisht aktivitete të cilat përdoren nga ndërmarrjet si produkte të ndërmjeteme për prodhimin e produkteve të tyre përfundimtare. Ndryshimi i çmimeve të këtyre shërbimeve nga këndvështrimi i konsumatorit matet nga Indeksi i Çmimeve të Konsumit apo Indeksi i Harmonizuar i Çmimeve të Konsumit për këto shërbime.

Indeksi i Çmimeve të Shërbimeve përdoret si matës i inflacionit të shërbimeve nga më shumë se një e dyta e ekonomive moderene. Ai përdoret për të analizuar origjinën e inflacionit mqs ai mat ecurinë e çmimeve të shërbimeve nga ndërmarrja në ndërmarrje duke treguar arsyet e luhatjeve të çmimeve. Përdoret si deflator i vlerës së shitjeve në shërbime (matur me çmime korente) duke mundësuar llogaritjen e volumit të shërbimeve. Ky indeks ka një periodicitet tremujore dhe të dhënat në Eurostat kanë një seri kohore duke filluar nga viti 2006.

Indeksi i Çmimit të Banesave (IÇB) është një indeks që mat ndryshimet në çmimet e transaksioneve për blerjen e shtëpive nga familjet

Indeksi i çmimeve të blerjeve për prodhimet bujqësor jep informacion mbi tendencat në çmimet e blerjes së mjeteve të prodhimit bujqësor si një e tërë. Nën-indekset ponderohen me vlerat e blerjeve. Indekset nominale janë deflatuar me indekset mesatare të harmonizuara të çmimeve të konsumit (IHÇK)

Indeksi i dendësisë të kullotjes së blegtorisë llogarit numrin e kafshëve që kullosin (gjedhë, dele, dhi dhe njëthundrakëve) për sipërfaqen me foragjere (të përbërë nga kulturat foragjere rritur në tokë të punueshme, si dhe kullota të përhershme). Është raporti i numrit të njësive blegtorale (NNJB) (konvertuar nga numri i kafshëve duke përdorur koefiçentët standardë) për hektar të sipërfaqes me foragjere. Modele blegtorale ofrojnë një tregues që shpreh ndikimit e blegtorisë në mjedis. Nëpërmjet prodhimit të plehut bagëtitë kontribuojnë në ndryshimin e klimës (emisionet e gazit të serave) dhe përhapjen e lëndëve ushqyese në ujë dhe ajër.

Në kontrast me plehun e llojeve të tjera të kafshëve, plehu i bagëtive që kullosin përdorur kryesisht për plehërimin e sipërfaqeve me foragjere. Prandaj treguesi lidhet me numrin e bagëtive që kullosin në sipërfaqe me foragjere. Një dendësi më e madhe bagëtive që kullosin do të thotë se më shumë pleh është në dispozicion për hektar të sipërfaqes me foragjere, e cila rrit rrezikun e përhapjes së lëndëve ushqyese. Ndikimi aktual në mjedisin i kullotjes së bagëtive është gjithashtu edhe në varësi të praktikave të fermerëve. Një indeks i lartë i bagëtive që kullosin për këtë arsye nuk do të thotë domosdoshmërisht degradimin i mjedisit.

Indeksi i Harmonizuar i Çmimeve të Konsumit (IHÇK) është indeksi i çmimeve të konsumit llogaritur në Bashkimin Evropian (BE) në përputhje me një metodologji të harmonizuar dhe një numër i caktuar definicionesh. Indeksi kryesisht përdoret si matës i inflacionit.

Egzistojnë disa tipe të IHÇK të cilat varen kryesisht nga fusha gjeografike.

Më të rëndësishmit janë:

- Indeksi i Çmimeve të Konsumit të Bashkimit Monetar (IBMIÇK)

- indeksi i agreguar që mbulon vendet e Euros;

- Indeksi Europian i Çmimeve të Konsumit (IECK)

-Indeksi për gjithë BE dhe të tjera shtete antare;

- Nacional IHÇKs- për gjithe shtete antare;

- Indeks shtese i BE IHÇK

- Indeksi Shtesë IHÇK eshte indeks i agreguar për territorin Ekonomik Europian:

- ky indeks mbulon gjithashtu edhe Islanden dhe Norvegjine.

Indeksi i kostos së punës, shkurtuar si IKP, është një tregues afat-shkurtër që tregon zhvillimin afat-shkurtër të shpenzimeve për orë të punës të kryera nga punëdhënësit, pra kostoja totale për faktorin punë. Kjo llogaritet duke ndarë kostot e punës përsa i përket numrit të orëve të punës.

Kostot e punës përbëhen nga shpenzimet për paga, plus kostot të tjera të tilla si kontributet sociale nga punëdhënësit. Këto nuk përfshijnë kostot për trajnime profesionale, apo shpenzimet e tjera të tilla si kostot e rekrutimit, shpenzimet për veshje të punës, etj.

LCI mbulon të gjitha njësitë ekonomike pa marrë parasysh numrin e të punësuarve, dhe të gjitha aktivitetet ekonomike, përveç bujqësisë, pylltarisë dhe peshkimit, NjEF dhe organizata ekstra-territoriale.

Indeksi i masës trupore, shkurtimisht BMI, është indikator i peshës relative të një individi mbi gjatësinë e cila ka një lidhje të drejtë me yndyrnat trupore. BMI është pranuar si indikatori me i rëndësishëm për obezitetin tek të rriturit ku ka të dhëna vetem mbi gjatësinë dhe peshën.BMI llogaritet duke pjesëtuar peshën trupore (në kilogram) me gjatësinë (në metër) të ngritur në katror.

Ndarjet e mëposhtme përdoren për të kategorizuar BMI në katër kategori:

•< 18.5: nën-peshë;

•>= 18.5 dhe < 25: peshë normale;

•>= 25 dhe < 30: mbi-peshë (nuk përfshihet obeziteti);

•>= 30: obez.

Kini parasysh se BMI nuk llogaritet për fëmijët.

Indeksi i nivelit të çmimeve, shkurt PLI, shpreh nivelin e çmimeve të një vendi të caktuar në krahasim me një tjetër (ose të afërm të një grupi të vendeve si të Bashkimit Europian), duke pjestuar Barazinë e fuqisë blerëse (PPP) me normën aktuale të kursit të këmbimit.

Nëse indeksi i nivelit të çmimeve për një shtet është më e madhe se sa 100 relativisht është më e shtrenjtë se shteti me të cilin krahasohet, ndërsa nëse indeksi i nivelit të çmimeve është më i ulët se 100, tregon se ky shtet është relativisht më i lirë se shteti me të cilin krahasohet.

Indeksi i nivelit ë cmimeve nuk ka për qëllim të renditë shtetet në mënyrë strikte. Në fakt ato vetëm prodhojnë një tregues për të parë shmangiet e një shteti nga një tjetër, kryesisht kur shtete janë një grup shumë të ngushtë të rezultateve.

Indeksi i orëve të punës (vëllimi i punës së bërë) përfaqëson numrin total të orëve aktualisht të punuara për outputin e njësisë së vëzhgimit gjatë periudhës referuese. Përjashtohen orët e paguara, por jo të kryera si leja vjetore, pushimet, sëmundjet, pushimet e drekës dhe rrugën nga shtëpia në punë.

Orët normale dhe shtesë të punës janë të përfshira si periudha te shkurtra pushimi.

Raporti i pjesës së kuintilit të të ardhurave ose raporti S80 / S20 është një masë e pabarazisë së shpërndarjes së të ardhurave. Ajo llogaritet si raport i të ardhurave totale të marra nga 20% e popullsisë me të ardhura më të larta (kuintili më i lartë) me 20% e popullsisë me të ardhura më të ulët (pjesën e fundit).

Të gjitha të ardhurat janë hartuar si të ardhurat ekuivalente të disponueshme.

Indeksi i prodhimit është një tregues i ciklit të biznesit që ka për qëllim për të matur ndryshimet në vlerën e shtuar me kosto faktor të industrisë dhe të ndërtimit gjatë një periudhe të caktuar reference. Ai e bën këtë duke matur ndryshimet në vëllimin e prodhimit dhe aktivitetit në intervale të ngushta dhe të rregullta, zakonisht mujore. Megjithatë, të dhënat mujore të nevojshme për mbledhjen e këtij indeksi janë shpesh në dispozicion. Në praktikë, vlerat përshtatshme prokurë për llogaritjen e indeksit të prodhimit janë të nevojshme.

Indeksi i prodhimit reflekton:

•ndryshimin e llojit dhe cilësisë se produkteve dhe lëndës së parë , ndryshimin e gjendjes së stokut të mallrave dhe shërbimeve përfundimatre dhe në proces.

• ndryshimet në teknologjinë e prodhimit, shërbime, si riparime etj.

Në industri përfshin:

• Vlerën bruto të prodhimit (e deflatuar);

• Volumin e prodhimit (të dhënat ne sasi);

•Vlera e shitjeve (e deflatuar);

•fuqinë e puntore;

• lëndën e parë;

• energjinë e përdorur.

Në ndërtim përfshin:

• lëndë e parë, energji, fuqi puntore;

• prodhimin në sasi, vlerën e prodhimit të deflatuar ose vlerën e shitjeve të deflatuar);

Në ndërtim, llogariten indekse të veçanta të volumit të prodhimit për ndërtesat dhe punimet inxhinierike sipas Klasifikimit të llojeve të ndërtimit (KP).

ndeksi i Prodhimit në Ndërtim është tregues i ciklit të biznesit dhe mat ndryshimet mujore në vlerën e prodhimit të ndërtesave (rezidenciale dhe jobanesore) dhe punimeve inxhinierike (rrugë, hekurudha, ura, tunele, etj) Konceptualisht indeksi tregon ndryshimet në volumin e ndërtimit, dmth efektet e axhustuara të ndryshimit të çmimeve në vlerën e shtuar për ekonominë nga ky sektor. Ky koncept statistik nuk është drejtpërdrejt i matshëm, për kë arsye përdoren mënyra indirekte të matjes së tij.

Matematikisht indeksi llogaritet si indeks volumi duke përdorur formulën Laspeyres.

Prodhimi neto në ndërtim mund të llogaritet duke përdorur burime të ndryshme të të dhënave:

• Të dhënat e prodhimit bruto nga i cili janë zbritur të dhënat e marra nga sektorë të tjerë

• vlera e shitjeve;

• imputet e kapitali dhe fuqisë puntore.

Indeksi i volumit të shitjeve, zakonisht i njohur si indeksi i volumit në tregtinë me pakicë është vlera e tregtisë me pakice në termat e volumit.Indeksi i volumit të tregtisë me pakicë llogarit indeksin e shitjeve neto. Për të eliminuar efektin e cmimeve mbi shitjet neto përdoret deflatori. Deflatori i shitjeve përdoret si një indeks i adoptuar specifikisht për tregtinë me pakicë. Ai reflekton ndryshimet e cmimeve në mallrat e shitura se sa shërbimet e shitjeve të kryera.

Duhet theksuar se indeksi i volumit të tregtisë është i ndryshëm nga indeksi i cmimit të shërbimeve në tregtinë me pakicë.

Ky i fundit merr parasysh ndryshimet në cilësinë e shërbimit tregtar të furnizuar. Po kështu volumi i shitjeve është i ndryshëm nga indeksi i prodhimit i cili merr parasysh ndryshimet cilësore.

Indeksi i Zhvillimit Njerëzor, shkurtimisht si HDI është një indeks i përbërë si përmbledhje e idikatorëve statistikorë të jetëgjatesisë, të edukimit, nivelit arsimor dhe PBB për frymë, të llogaritura nga Kombet e Bashkuara (OKB), sipas programit të tyre të zhvillimit.

Ai mat arritjet mesatare të një vendi në tre aspekte bazë të zhvillimit njerëzor: shëndetit, njohurive, dhe standardeve të denja të jetesës. Eurostat përdor klasifikimin 2006 HDI si bazë për grupimin e vendeve sipas nivelit të zhvillimit. HDI ofron një alternativë për praktikën e zakonshme të vlerësimit të progresit të vendit në zhvillimin e bazuar vetëm në PBB për frymë.

Lindshmëria është aftësia që një femer të mbetet shtatzënë dhe të lind fëmijë.

Indeksi sintetik i fekonditetit është përcaktuar si numri mesatar i fëmijëve të lindur nga një grua gjatë jetës së saj, nëse ajo do të kaloj vitet e saj riprodhuese në përputhje me normat e moshës specifike të fertilitetit, që janë matur në një vit të caktuar. Koeficenti specifik i lindshmërisë ose shkalla e fertilitetit sipas moshës së nënës është numri i lindjeve të nënave të moshës x në raport me popullsinë mesatare femërore të moshës x.

Lindshmëria është aftësia që një femer të mbetet shtatzënë dhe të lind fëmijë. Indeksi sintetik i fertilitatit është përcaktuar si numri mesatar i fëmijëve të lindur nga një grua gjatë jetës së saj, nëse ajo do të kaloj vitet e saj riprodhuese në përputhje me normat e moshës specifike të fertilitetit, që janë matur në një vit të caktuar. Koeficenti specifik i lindshmërisë ose shkalla e fertilitetit sipas moshës së nënës është numri i lindjeve të nënave të moshës x në raport me popullsinë mesatare femërore të moshës x.

Lindshmëria është aftësia që një femer të mbetet shtatzënë dhe të lind fëmijë.Indeksi sintetik i fertilitatit është përcaktuar si numri mesatar i fëmijëve të lindur nga një grua gjatë jetës së saj, nëse ajo do të kaloj vitet e saj riprodhuese në përputhje me normat e moshës specifike të fertilitetit, që janë matur në një vit të caktuar. Koeficenti specifik i lindshmërisë ose shkalla e fertilitetit sipas moshës së nënës është numri i lindjeve të nënave të moshës x në raport me popullsinë mesatare femërore të moshës x.

Flukset e materialeve paraqesin shumat e tyre në peshë fizike (me përjashtim të ujit dhe ajrit) që janë në dispozicion të një ekonomie. Këto flukse materialesh përfshijnë nxjerrjen e materialeve brenda një ekonomie dhe importet dhe eksportet (dmth peshën e mallrave të importuar apo të eksportuar). Ajrit dhe ujit në përgjithësi nuk përfshihen. Nxjerrjet e materialeve të vendit është sasia e lëndëve të para (me përjashtim të ujit dhe ajrit), në peshë fizike, nxjerrë nga mjedisi natyror për përdorim në ekonomi. Importet fizike janë importet që realizohen në ekonomi, në peshë fizike.

Inputi drejpërdrejt i materialeve (IDM) është inputi i materialeve për përdorim në një ekonomi, me fjalë të tjera, të gjitha materialet të cilat kanë një vlerë ekonomike dhe që janë të disponueshme për përdorim në aktivitetet e prodhimit dhe konsumit. Eksportet fizike janë eksportet nga një ekonomi në ekonomitë e tjera, në peshë fizike. Konsumi i brendshëm material (KBM), mat shumën totale të materialeve të përdorura nga një ekonomi dhe përkufizohet si sasia e lëndëve të para të nxjerra nga territori vendas, plus të gjitha importet fizike minus të gjitha eksportet fizike.

Inputi drejtpërdrejt i materialeve = Nxjerrjen e materialeve vendase + importet fizike Konsumi i brendshëm material = Nxjerrjen e materialeve vendase + Importet fizike - eksportet fizike = Inputi drejtpërdrejtë i materialeve - eksportet fizike Pesha e thjeshtë e mallrave të tregtuara jep një tablo të paplotë pasi ajo nuk merr në konsideratë lëndët e para të nevojshme për të prodhuar këto mallra që tregtohen. Një tablo më të plotë mbi "gjurmët materiale" mund të merret me konvertimin e mallrave të tregtuara në ekuivalentet e tyre në lëndë të para (ELP), dmth shumat e lëndëve të para të nevojshme për të prodhuar mallrat përkatëse që tregtohen.

Sidomos për produktet e gatshme dhe gjysmë-të gatshme, importet dhe eksportet në ELP janë shumë më të larta se sa pesha e tyre fizike përkatëse. Importet në ELP janë sasia e lëndëve të para të nevojshme për të prodhuar mallrat e importuara në ekonomi. Eksportet në ELP janë sasia e lëndëve të para të nevojshme për të prodhuar mallrat e eksportuara nga ekonomia. Inputi i materialeve të papërpunuara (IMP) është sasia e lëndëve të para të nevojshme për të prodhuar mallra të cilat janë në dispozicion për përdorim në aktivitetet e prodhimit dhe konsumit të ekonomisë. Konsumi i materialeve të papërpunuara (KMP), mat sasinë e përgjithshme të lëndëve të para të nevojshme për të prodhuar mallra të përdorura nga ekonomia (i quajtur edhe 'gjurmë materialesh').

Input materialeve të papërpunuara = nxjerrjen e materialeve vendase + Importet në ELP Konsumi i materialeve të papërpunuara = nxjerrjen e materialeve vendase + Importet në ELP - Eksportet në ELP = input i materilaeve të papërpunuara - Eksportet në ELP

Indikatori i borxhit ndaj të ardhurave të NjEF përmbledh të dhënat financiare dhe ato jo-financiare. Perkufizohet si produkti i borxhit të NjEF në kredi, të regjistruar në fund të vitit kalendarik, pjesëtuar me produktin e të ardhurave ekuivalente të fituara nga NjEF përgjatë vitit.

Kështu përfaqëson një indikator mbi NjEF në borxhe, mbi aftësinë e pagesës së shumës principale të borxhit. Indikatori i borxhit ndaj të ardhurave të NjEF llogaritet mbi bazat e produktit të borxhit, pa marrë parasysh asnjë pasuri të vet NjEF.

Indikatori i individëve të cilët jetojnë në një NjEF me intesitet të ulët pune përkufizohen si numri i individëve të cilet jetojnë në një NjEF me intesitet pune nga 0.20 deri 0.45. Intesiteti i punës së një NjEF është raporti i numrit gjithsej të muajve të punës ku të gjithë pjestaret e NjEF në moshë pune kanë punuar gjatë vitit kalendarik të të ardhurave dhe numrit gjithsej të muajve ku pjestarët e njëjtë të NjEF teorikisht mund të kishin punuar në të njëjtën periudhe kohe. Mosha e punës së një individi është nga 18-59 vjeç, duke përjashtuar studentët nga mosha 18 deri 24 vjeç.

NjEF e përbera vetëm nga një fëmijë, student me moshë më të ulët se 25 dhe / apo individë mbi moshën 60 vjeç janë të perjashtuar nga llogaritja e këtij indikatori.

Inflacioni është një rritje e përgjithshme e nivelit të çmimeve të mallrave dhe shërbimeve. Kur ka inflacion në një ekonimi vlera e parave bie sepse me një shumë të dhënë do të blejnë më pak mallra dhe shërbime se më parë Inflacioni në një ekonomi është llogaritur shpesh duke përzgjedhur një shportë të mallrave dhe shërbimeve dhe duke krahasuar ndryshimet në çmimet e kësaj shporte me kalimin e kohës.

Intensiteti Turizmit është raporti i netëve të shpenzuara në njësinë akomoduese të turistit me totalin e popullsisë rezidente të zonës.

Indikatori i individëve të cilët jetojnë në një NjEF me intensitet të ulët pune, përkufizohet si numri i individëve të cilët jetojnë në një NjEF me intensitet pune nga 0.20 deri 0.45. Intensiteti i punës së një NjEF është raporti i numrit gjithsej i muajve të punës ku gjithë pjesëtarët e NjEF, në moshë pune, kanë punuar gjatë vitit kalendarik me të ardhurat përkatëse, dhe numrit gjithsej të muajve ku pjestarët e së njëjtës NjEF teorikisht mund të kishin punuar në të njëjtën periudhe kohe. Mosha e punës së një individi është nga 18-59 vjeç, duke përjashtuar studentët nga mosha 18 deri 24 vjeç.

NjEF e përbërë vetëm nga një fëmijë, student me moshë më të ulet se 25 dhe/apo individë mbi moshën 60 vjeç janë të përjashtuar nga llogaritja e këtij indikatori.

Investimet në llogaritë kombëtare kanë të njëtin përkufizim si formimi bruto i kapitalit fiks(FBFK),i cili zë 19% te prodhimit të brëndshëm bruto(PBB) në vendet e Bashkimit Europian.

Përfshihen kategoritë e mëposhtme:

• Makineri pajisje dhe produkte të tjera

• Artikuj dhe makineri metalike, duke përjashtuar pajisjet elektrike dhe optike.

• Fabrikimi i artikujve metalik,duke përjashtuar makinerit dhe pajisjet

• Motoret dhe turbinat e pjeseve të këmbimi,pompat dhe komresorët

• Makineri të tjera për perdorim të përgjithshem

• Makineri bujqesore dhe të pyjeve

• Makineri metalpunuese

• Makineri për metalurgjine, minierat, gurorët dhe kantieret e ndërtimit.

• Makineri per trajtimin e produkteve ushqimore, te pijeve dhe te duhanit

• Makineri për industrine tekstile, të veshjeve dhe te lekures

• Makineri të tjera për përdorim specifik

• Pajisje elektrike dhe optike

• Makineri për zyra

• Kompjuterat dhe pajisjeve të tjera informatike

• Aparatura dhe makineri elektrike

• Radio,televizon dhe aparatura e pajisje për komunikim

• Aparatura mjekesore dhe instrumenta optike,fabrikimi i orave

• Mjete transporti

• Mjete rrugore transporti

• Mjete të tjera transporti

• Varka,anije me avull,rimorkator,platform lundruse,sonda

• Lokomotiv,fugonat dhe vagonat,dhe pasije të tjera hekurudhore

• Aeroplan, helikopter, mjete amfibe dhe pasije të tjera aeronautike.

• Bujqësia,pyjet peshkimi dhe akuakultura

• Programe kompjuterike

• Produkte të tjera

• Ndërtimi

• Ndërtesa për banim

• Ndërtesa jo për banim

• Ndërtime inxhinierike

Investimet bruto në mallra të prekshme përkufizohen si investimet gjatë periudhës referuese në të gjitha mallrat e prekshme.

Të përfshira janë mallrat kapitale të prekshme të reja dhe ekzistuese, të blera prej palëve të treta ose të krijuara për llogari të vet (dmth prodhimi i kapitalizuar i mallrave kapitale të prekshme), me qëllim përdorimi për një periudhë jo më të vogël se një vit në procesin e prodhimit, përfshirë tokën. Përjashtohen investimet në asete të paprekshme dhe financiare.

Jetëgjatësia në një moshë të caktuar është numri mesatar shtesë i viteve që një person i kësaj moshe pret të jetoj, nëse i nënshtrohet gjithë pjesës tjetër të jetës së tij ose të saj kushteve të vdekshmërisë aktuale (probabiliteteve të moshës specifike për të vdekur, dmth shkallën e vdekjes të vëzhguar në periudhën aktuale). Jetëgjatësia duke u shprehur si numri i viteve të personave të moshave të ndryshme që mund të presin për të jetuar, duke filluar nga mosha zero, jetëgjatësia në lindje është numri mesatar i viteve të një fëmije të porsalindur që pritet të jetojë, nëse i nënshtrohet gjatë gjithë jetës së tij ose të saj kushteve të tanishëme të vdekshmërise, probabilitetet për të vdekur për çdo moshë.

Çdo moshë e mëvonëshme mund të zgjidhet si një pikënisje, jetëgjatësia gjithsej e pritshme si hapësirë kohore është mosha plus jetëgjatësinë e asaj moshe, numri i viteve të një personi të kësaj moshe që mund të presi për të jetuar, nëse modelet e vdekshmërisë mbeten të pandryshuara. Jetëgjatësia llogaritet normalisht në veçanti për të gjitha moshat, si për meshkuj dhe për femra dhe të popullsisë në përgjithësi.

Vite të shëndetshme jetese, shkurtuar si hly dhe e quajtur edhe si jetëgjatësia pa paaftësi (DFLE), është përcaktuar si numri i viteve që një person pritet të vazhdojë të jetoj në një gjendje të shëndetshme. Ky tregues statistikor është hartuar i ndarë për meshkujt dhe famrat, në lindje dhe në moshat 50 dhe 65 vjeç. Ajo është e bazuar në moshën-specifike të popullsisë në gjendje të shëndetshme dhe të sëmurë dhe në moshë-specifike mbi informacionin e vdekshmërisë.

Një kusht i shëndetshëm është përcaktuar si një pakufizim në funksionimin dhe paaftësive të kufizuara. Treguesi është llogaritur duke ndjekur metodën "Sullivan" e përdorur gjerësisht. Ajo është e bazuar në masat e moshës specifike të përqindjes së popullsisë me dhe pa paaftësi të kufizuar dhe për të dhënat e vdekshmërisë. Interesi i saj qëndron në thjeshtësinë e saj, disponueshmëria e të dhënave të saj themelore, dhe pavarësinë e saj në strukturën e moshës së popullsisë.

Megjithatë, dallimet kulturore të raportimit të paaftësive mund të ndikojnë në treguesin HLY.

Jetëgjatësia në një moshë të caktuar është numri mesatar shtesë i viteve që një person i kësaj moshe pret të jetoj, nëse i nënshtrohet gjithë pjesës tjetër të jetës së tij ose të saj kushteve të vdekshmërisë aktuale (probabiliteteve të moshës specifike për të vdekur, dmth shkallën e vdekjes të vëzhguar në periudhën aktuale). Jetëgjatësia duke u shprehur si numri i viteve të personave të moshave të ndryshme që mund të presin për të jetuar, duke filluar nga mosha zero, jetëgjatësia në lindje është numri mesatar i viteve të një fëmije të porsalindur që pritet të jetojë, nëse i nënshtrohet gjatë gjithë jetës së tij ose të saj kushteve të tanishëme të vdekshmërise, probabilitetet për të vdekur për çdo moshë.

Çdo moshë e mëvonëshme mund të zgjidhet si një pikënisje, jetëgjatësia gjithsej e pritshme si hapësirë kohore është mosha plus jetëgjatësinë e asaj moshe, numri i viteve të një personi të kësaj moshe që mund të presi për të jetuar, nëse modelet e vdekshmërisë mbeten të pandryshuara. Jetëgjatësia llogaritet normalisht në veçanti për të gjitha moshat, si për meshkuj dhe për femra dhe të popullsisë në përgjithësi.

Një jo-shtetas i njohur është një individ i cili është jo shtetas i një shteti të raportuar ose i ndonjë shteti tjetër, por ka krijuar njohje në ate shtet, të cilat përfshijnë disa por jo të gjitha të drejtat dhe detyrimet e shtetësisë së plote. Joshtetasit e njohur nuk pëfshihen në numrin e shtetasve të BE-së

Një vend i lirë pune i krijuar rishtazi, i lirë ose është gati vakant në funksion të kujdo, për të cilën punëdhënësi:

- Në mënyrë aktive kërkon për të mbushur me një kandidat të përshtatshëm nga jashtë ndërmarrjes (duke përfshirë edhe ndonjë hap të mëtejshëm të nevojshëm); menjëherë ose në një të ardhme të afërt.

- Edhe pse përkufizimi thotë se vënd i lirë i punës duhet të jetë i hapur për kandidatët nga jashtë ndërmarrjes, kjo nuk e përjashton mundësinë e emërimit të një kandidati të brendshëm për këtë post. Një pozicion i cili është i hapur për kandidatët e brendshëm, nuk është konsideruar si një vend i lirë pune.

Norma për vendet e lira të punës, shkurtuar si JVR, mat përqindjen e vendeve të lira, siç përcaktohet më sipër, krahasuar me numrin e përgjithshëm të posteve e zëna dhe të pazëna; llogaritet si më poshtë:

JVR = numri i vendeve të lira të punës / (numri i posteve të zëna + numri i vëndeve të punës) * 100 N

jë vënd i zënë është një vënd brenda një organizate për të cilën një punonjës është caktuar.

Të dhënat për vendet e lira të punës dhe vendet e zëna janë pasqyruar sipas aktivitetit ekonomik, profesionit, madhësisë së ndërmarrjeve dhe rajonit.

Kapaciteti në transportin rrugor të mallrave është pesha maksimale e mallrave të deklaruara sipas autoriteteve kompetente për rregjistrimin e mjeteve të një vendi.

Koeficenti i vdekshmërisë foshnjore përkufizohet si raporti i numrit të vdekjeve të femijëve në vitin e parë të lindjes ndaj numrit të lindjeve gjatë vitit të referencës. Vlera shprehet për 1000 lindje

Koeficienti GINI mat përhapjen dhe shpërndarjen e të ardhurave brenda një shteti, si devijon nga një shpërndarje e barabartë në mënyrë të persosur.

Një koeficient 0 GINI shpreh barazinë e përsosur ku të gjithë kanë të njëjtën të ardhur, ndërsa një koeficient 100 GINI shpreh pabarazinë totale ku vetëm një person ka të gjitha të ardhurat.

Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i një femre. Numri gjithsej i lindjeve perfshin lindjet e gjalla dhe lindjet e fetuseve të vdekur. Një lindje e gjallë është lindja e një fëmije i cili ka treguar shenja jete; numri i lindjeve të gjalla i referohet numrit të lindjeve duke mos perfshirë lindjet e fetuseve të vdekur.

Lindjet e fetuseve të vdekura është nxjerrja nga trupi i nënës të një fetusi të vdekur pas kohës në të cilën normalisht supozohej të ishte i afte të jetonte i pavarur jashtë mitrës së nënës.

Kjo përgjithësisht përllogaritet të jetë pas javës së 24 deri në javën 28 të shtatzanisë (koha që kur një fëmijë është ngjizuar deri në lindje).

Një lindje jashtë martese është një lindje kur statusi martesor i nënës në kohën e lindjes është çdo gjë tjetër përveçse e martuar. Koeficienti bruto i lindjeve është raporti i numrit të lindjeve përgjatë një viti ndaj popullsisë mesatare të atij viti; vlera është e shprehur për 1000 banorë.

Një kompjuter, në anketat mbi përdorimin e TIK-ut në ndërmarrjet dhe ekonomitë familjare, përcaktohet si një kompjuter personal që përdor një nga sistemet operative të mëdha (Macintosh, Linux apo Microsoft). Gjithashtu përfshihen edhe kompjuterat e dorës ose PDA-të.

Konsumi aktual individual, shkurtimisht AIC, i referohet çdo shërbimi dhe materiali të konsumuar aktualisht nga Njësia Ekonomike Familjare - NjEF. Përfshin konsumin e shërbimeve dhe mallrave të marra në mënyrë direkte nga NjEF, si dhe shërbimet që jepen nga institucione jo-fitimprurëse dhe publike për konsum individual (si psh. në shëndetësi dhe shërbime arsimore për edukim).

Në krahasueshmëri ndërkombëtare, ky indikator preferohet mbi një koncept më të ngushtë të konsumit të NjEF, sepse vetë konsumi i NjEF influencohet nga shkalla në të cilën institucionet jo-fitimprurëse dhe publike veprojnë si ofrues të shërbimeve. Edhe pse PBB për frymë është një indikator i rëndësishëm i cili përdoret gjerësisht për nivelin e mirëqënies ekonomike të shteteve, konsumi për frymë mund të jetë më i dobishëm për të krahasuar mirëqënien relative të konsumatorëve midis shteteve të ndryshme.

AIC për frymë normalisht ka një korelacion të lartë me PBB për frymë, sepse AIC në praktikë është komponenti më i lartë i shpenzimeve të PBB.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë, ose shkurt konsumi i brendshëm bruto, është kërkesa totale e energjisë e një vendi apo rajoni. Ajo përfaqëson sasinë e energjisë të nevojshme për të plotësuar konsumin e brendshëm të entiteti gjeografik në shqyrtim.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë mbulon:

• konsumit nga ana e vet sektorit të energjisë;

• humbjet në shpërndarje dhe transformim;

• konsumin final të energjisë nga përdoruesit përfundimtarë;

• 'diferencat statistikore' (të pa kapur tashmë në të dhënat për konsumin e energjisë primare dhe konsumin final të energjisë).

Konsumi i brendshëm bruto nuk përfshin energjinë (lëndë djegëse) për depot e karburanteve ndërkombëtare detare. Ajo llogaritet si më poshtë: Prodhimi kryesor + produkte të përmirësuara + importet neto + ndryshimet e rezervave - depo karburantesh.

Dallimi mes konsumit të brendshëm bruto të energjisë dhe (energjisë) konsumit bruto është se në konsumin bruto të energjisë përfshihet output-i i transformimit (energji elektrike ose ngrohje e prodhuar nga burime të tjera të energjisë). Prandaj, konsumi bruto i energjisë është një konsum produkti specifik dhe nuk pasqyron kërkesën për energji primare.

Konsumi kombëtar bruto i energjisë elektrike përfshin prodhimin e pergjithshëm kombëtarë bruto të energjisë elektrike nga të gjitha lëndët djegëse (duke përfshirë edhe auto-prodhimin), plus importet e energjisë elektrike, minus eksportet.

Auto-prodhimi percaktohet si një person fizik ose juridik që prodhon energji elektrike, kryesisht për përdorim vetijak. Prodhimi bruto i energjisë elektrike matet në dalje të transformatorëve kryesore, dmth ajo përfshin konsumin në impiantet ndihmëse dhe në transformator.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë, ose shkurt konsumi i brendshëm bruto, është kërkesa totale e energjisë e një vendi apo rajoni. Ajo përfaqëson sasinë e energjisë të nevojshme për të plotësuar konsumin e brendshëm të entiteti gjeografik në shqyrtim.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë mbulon:

• konsumit nga ana e vet sektorit të energjisë;

•humbjet në shpërndarje dhe transformim;

• konsumin final të energjisë nga përdoruesit përfundimtarë;

• 'diferencat statistikore' (të pa kapur tashmë në të dhënat për konsumin e energjisë primare dhe konsumin final të energjisë).

Konsumi i brendshëm bruto nuk përfshin energjinë (lëndë djegëse) për depot e karburanteve ndërkombëtare detare.

Ajo llogaritet si më poshtë: Prodhimi kryesor + produkte të përmirësuara + importet neto + ndryshimet e rezervave - depo karburantesh. Dallimi mes konsumit të brendshëm bruto të energjisë dhe (energjisë) konsumit bruto është se në konsumin bruto të energjisë përfshihet output-i i transformimit (energji elektrike ose ngrohje e prodhuar nga burime të tjera të energjisë). Prandaj, konsumi bruto i energjisë është një konsum produkti specifik dhe nuk pasqyron kërkesën për energji primare.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë, ose shkurt konsumi i brendshëm bruto, është kërkesa totale e energjisë e një vendi apo rajoni. Ajo përfaqëson sasinë e energjisë të nevojshme për të plotësuar konsumin e brendshëm të entiteti gjeografik në shqyrtim.

Konsumi i brendshëm bruto i energjisë mbulon:

•konsumit nga ana e vet sektorit të energjisë;

•humbjet në shpërndarje dhe transformim;

• konsumin final të energjisë nga përdoruesit përfundimtarë;

• 'diferencat statistikore' (të pa kapur tashmë në të dhënat për konsumin e energjisë primare dhe konsumin final të energjisë). Konsumi i brendshëm bruto nuk përfshin energjinë (lëndë djegëse) për depot e karburanteve ndërkombëtare detare.

Ajo llogaritet si më poshtë: Prodhimi kryesor + produkte të përmirësuara + importet neto + ndryshimet e rezervave - depo karburantesh.

Dallimi mes konsumit të brendshëm bruto të energjisë dhe (energjisë) konsumit bruto është se në konsumin bruto të energjisë përfshihet output-i i transformimit (energji elektrike ose ngrohje e prodhuar nga burime të tjera të energjisë). Prandaj, konsumi bruto i energjisë është një konsum produkti specifik dhe nuk pasqyron kërkesën për energji primare.

Konsumi i mallrave familjare, shkurtimisht DMC, mat sasinë gjithsej të mallrave të përdorura në mënyrë direkte në ekonomi dhe përshkruhet si sasia vjetore e mallrave të papërpunuara të nxjerra nga territori familjar, duke i shtuar të gjitha importet fizike dhe duke hequr të gjitha eksportet fizike.

Ky indikator jep një përshkrim të nivelit absolut të përdorimit të pasurive, dhe lejon ndarjen midis konsumit të udhëhequr nga kërkesa famijare dhe konsumit të udhëhequr prej tregut eksportues. Eshtë e rëndësishme të nënvizohet se termi ‘konsum’ i përdorur në DMC përkufizon konsumin e dukshëm dhe jo atë final.

DMC nuk përfshin drejtimet e ‘fshehur’ të lidhur me importet dhe eksportet e mallrave dhe produkteve të papërpunuar.

Konsumi kombëtar bruto i energjisë elektrike përfshin prodhimin e përgjithshëm kombëtarë bruto të energjisë elektrike nga të gjitha lëndët djegëse (duke përfshirë edhe auto-prodhimin), plus importet e energjisë elektrike, minus eksportet. Auto-prodhimi percaktohet si një person fizik ose juridik që prodhon energji elektrike, kryesisht për përdorim vetijak.

Prodhimi bruto i energjisë elektrike matet në dalje të transformatorëve kryesore, dmth ajo përfshin konsumin në impiantet ndihmëse dhe në transformator.

Kontenieri është një pajisje transportuese:

-i një natyre të përhershme dhe mjaftueshmërisht i përshtatshme për përdorim të përsëritur;

- projektuar posaçërisht për të lehtësuar transportin e mallrave nga një apo më shumë mënyra transporti, pa shkarkim të ndërmjetëm;

- i pajisur me paisje që lejojnë trajtimin e tij, sidomos transferimin nga një mënyrë transporti në tjetrën;

- i dizenjuar në mënyrë të tillë, që të jetë sa më e lehtë për tu mbushur dhe zbrazur;

- ka një gjatësi prej 20 feet ose më shumë;

Kostoja totale e punës është shpenzimi i përgjithshëm që përballohet nga punëdhënësi për punësimin e stafit. Kostoja totale e punës përbëhet nga:

• Kompensimi i punonjësve (përfshirë pagat, pagat në kesh dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve);

• Kostot e trajnimit profesional;

• Shpenzimet e tjera të tilla si kostot e rekrutimit, shpenzimet për veshje dhe taksat e punësimit që konsiderohen si kosto të punës;

• Minus subvencionet e marra. Eurostat publikon çdo vit tre treguesit e mëposhtëm kryesorë:

• Kostoja mesatare mujore e punës: kostoja totale e punës në muaj pjesëtuar me numrin përkatës të punonjësve (përfshirë nxënësit), të shprehur si ekuivalentë me orar të plotë;

• Kostoja mesatare për orë të punës: Kostoja totale e punës pjesëtuar me numrin përkatës të orëve të punës;

• Struktura e kostos së punës: pagat në kesh dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore e punëdhënësve dhe kostot e tjera të punës, e shprehur si përqindje e kostos totale të punës. Përveç mbledhjes vjetore të të dhënave të kostos së punës, Eurostat publikon rezultatet e detajuara të sondazhit katër vjeçar të Kostos së Punës (LCS) dhe serinë tremujore të indeksit të kostos së punës (LCI).Përkufizimi i Eurostatit për Koston e Punës përcaktohet nga Konferenca Ndërkombëtare e Statisticientëve të Punës (Gjenevë, 1966), në rezolutën e saj në statistikat e kostos së punës. Kostoja e punës përfshin të dy shpenzimet direkte dhe indirekte.

• Kostot direkte (e kompensimit të punonjësve):

Kostot direkte janë të dominuara nga pagat në kesh.◦ Pagat bruto dhe pagat e paguara në kesh;◦ Shpërblimi direkt dhe shpërblimet e tjera;◦ Pagat në natyrë (produktet e kompanisë, strehimin, makina e kompanisë, kupona për vakte, çerdhe, etj).

• Kostot indirekte: Shpenzimet indirekte janë të dominuara nga kontributet sociale të punëdhënësve aktuale.

◦Kontributet sociale të punëdhënësit (kontributet kontraktuale dhe vullnetare të sigurimeve shoqërore);

◦Kontributet sociale shtesë të punëdhënësit (kryesisht në rast sëmundje ose me orar të shkurtër pune, plus pagesën e kompensimit në vend të njoftimit);

◦Shpenzimet e trajnimit profesional;

◦Shpenzimet e rekrutimit dhe veshjet e punës të dhëna nga punëdhënësi;

◦Taksat e paguara nga punëdhënësi (në bazë të faturës së pagave në kesh dhe në natyrë të punonjësve që ata punësojnë)

◦Minus subvencionet e marra nga punëdhënësi.

Kostoja totale e punës është shpenzimi i përgjithshëm që përballohet nga punëdhënësi për punësimin e stafit. Kostoja totale e punës përbëhet nga:

• Kompensimi i punonjësve (përfshirë pagat, pagat në para dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve);

• Kostot e trajnimit profesional;

• shpenzimet e tjera të tilla si kostot e rekrutimit, shpenzimet për rroba dhe taksat e punësimit që konsiderohen si kosto të punës;

• minus subvencionet e marra.

Eurostat publikon çdo vit tre treguesit e mëposhtme kryesore:

• Kostoja mesatare mujore e punës: kostoja totale e punës në muaj pjesëtuar me numrin përkatës të punonjësve (përfshirë nxënësit), të shprehur si ekuivalente me orar të plotë;

• Kostoja mesatare për orë të punës: Kostoja totale e punës pjesëtuar me numrin përkatës të orëve të punës;

• Struktura kostos se punës: pagat dhe mëditjet, kontributet e sigurimeve shoqërore e punëdhënësve dhe kostot e tjera të punës, e shprehur si përqindje e kostos totale të punës.Përveç mbledhjes vjetore të dhënave të kostos së punës Eurostat publikon rezultatet e detajuara të sondazhit katër vjetor të Kostos së Punës (LCS) dhe serinë tremujore të indeksit të kostos së punës (LCI).Përkufizimi i Eurostatit për Koston e Punës përcaktohet nga Konferenca Ndërkombëtare e Statisticientëve të Punës (Gjenevë, 1966), në rezolutën e saj në statistikat e kostos së punës.Kostoja e punës përfshin të dy shpenzimet direkte dhe indirekte.

•Kostot direkte (e kompensimit të punonjësve):

Kostot direkte janë të dominuara nga paga në para.

◦ Pagat bruto dhe pagat e paguara në para;

◦ Shpërblimi direkt dhe shpërblimet e tjera;

◦ Pagat ne natyre (produktet e kompanisë, strehim, makina e kompanisë, Kupona për vakte, çerdheve, etj).

• kostot indirekte: Shpenzimet indirekte janë të dominuara nga kontributet sociale të punëdhënësve aktuale.

◦Kontributet sociale të punëdhënësit (kontributet kontraktuale dhe vullnetare të sigurimeve shoqërore);

◦Kontributet sociale shtesë të punëdhënësit (kryesisht në rast sëmundje ose me orar të shkurtër pune, plus pagesën e kompensimit në vend të njoftimit);

◦Shpenzimet e trajnimit profesional;

◦Shpenzimet e rekrutimit dhe rrobat e punës të dhëna nga punëdhënësi;

◦taksat paguar nga punëdhënësi (në bazë të faturës së pagave dhe mëditjeve të punonjësve që ata punësojnë)

◦minus subvencionet e marra nga punëdhënësi.

Brenda kontekstit të statistikave strukturore të ndërmarrjeve (ASN, kostot e personelit janë të përcaktuara si shpërblimi gjithsej, në para ose në natyrë, i paguar nga një punëdhënës për një të punësuar (të punësuar me kohë të plotë dhe të përkohshëm, si dhe punonjësit në shtëpi) në këmbim të punës që kryhet nga ky i fundit gjatë periudhës referuese.

Kostot e personelit përbëhen nga pagat, rrogat dhe kostot e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve. Ato përfshijnë taksat dhe kontributet e sigurimeve shoqërore e punonjësve mbahen nga punëdhënësi, si dhe kontributet shoqërore të detyrueshme dhe vullnetare të punëdhënësit.

Shpenzimet mesatare të personelit (ose kostot për njësi të punës) janë të barabarta me kostot e personelit të pjesëtuar për numrin e të punësuarve (personat që paguhen dhe kanë një kontratë punësimi).

Kostoja totale e punës është shpenzimi i përgjithshëm që përballohet nga punëdhënësi për punësimin e stafit. Kostoja totale e punës përbëhet nga:

• Kompensimi i punonjësve (përfshirë pagat, pagat në kesh dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve);

• Kostot e trajnimit profesional;

• shpenzimet e tjera të tilla si kostot e rekrutimit, shpenzimet për veshje dhe taksat e punësimit që konsiderohen si kosto të punës;

• minus subvencionet e marra. Eurostat publikon çdo vit tre treguesit e mëposhtëm kryesore:

• Kostoja mesatare mujore e punës: kostoja totale e punës në muaj pjesëtuar me numrin përkatës të punonjësve (përfshirë nxënësit), të shprehur si ekuivalente me orar të plotë;

• Kostoja mesatare për orë pune: Kostoja totale e punës pjesëtuar me numrin përkatës të orëve të punës;

• Struktura e kostos së punës: pagat dhe pagat në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore e punëdhënësve dhe kostot e tjera të punës, e shprehur si përqindje e kostos totale të punës. Përveç mbledhjes vjetore të të dhënave të kostos së punës, Eurostat publikon rezultatet e detajuara të sondazhit katër vjeçar të Kostos së Punës (LCS) dhe serinë tremujore të indeksit të kostos së punës (LCI). Përkufizimi i Eurostatit për Koston e Punës përcaktohet nga Konferenca Ndërkombëtare e Statisticientëve të Punës (Gjenevë, 1966), në rezolutën e saj në statistikat e kostos së punës. Kostoja e punës përfshin të dy shpenzimet direkte dhe indirekte.

• Kostot direkte (e kompensimit të punonjësve):

Kostot direkte janë të dominuara nga paga në para.

◦ Pagat bruto dhe pagat e paguara në para;

◦ Shpërblimi direkt dhe shpërblimet e tjera;

◦ Pagat në natyrë (produktet e kompanisë, strehim, makina e kompanisë, kupona për vakte, çerdhe, etj).

• kostot indirekte:

Shpenzimet indirekte janë të dominuara nga kontributet sociale të punëdhënësve aktuale.

◦Kontributet sociale të punëdhënësit (kontributet kontraktuale dhe vullnetare të sigurimeve shoqërore);

◦Kontributet sociale shtesë të punëdhënësit (kryesisht në rast sëmundje ose me orar të shkurtër pune, plus pagesën e kompensimit në vend të njoftimit);

◦Shpenzimet e trajnimit profesional;

◦Shpenzimet e rekrutimit dhe veshjet e punës të dhëna nga punëdhënësi;◦taksat e paguara nga punëdhënësi (në bazë të faturës së pagave dhe pagesave në natyrë të punonjësve që ata punësojnë)

◦minus subvencionet e marra nga punëdhënësi.

Kostoja e banesës si mbingarkesë është koeficienti i përqindjes së popullsisë që jeton në NjEF ku kostot gjithsej të banesës ( të ardhurat ‘neto’ e pjesëtarëve të NjEF) përfaqesojnë më shumë se 40% të të ardhurave ekuivalente ( të ardhurat ‘neto’ e pjesëtareve të NjEF).

Në kontekstin e statistikave strukturore të ndërmarrjeve (SSN), kostot e personelit janë të përcaktuara si shpërblime gjithsej, në para ose në të mira dhe shërbime, të paguara nga një punëdhënës te një punëmarrës (të punësuar të rregullt dhe të përkohshëm, si dhe ata që punojnë në shtëpi) në këmbim të punës së bërë gjatë periudhës referuese. Shpenzimet e personelit përbëhen nga pagat dhe kostot e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve.

Ato përfshijnë taksat dhe kontributet e sigurimeve shoqërore të punonjësve të mbajtur nga punëdhënësi, si dhe kontributet shoqërore të detyrueshme dhe vullnetare të punëdhënësit. Shpenzimet mesatare të personelit (ose kostot e punës për njësi) përbëhen nga kostot e personelit pjesëtuar me numrin e të punësuarve (personat të cilët pagohen dhe kanë një kontratë pune).

Brenda kontekstit të statistikave strukturore të ndërmarrjeve (ASN), kosto e personelit përcaktohet si shpërblimi total, në para ose në natyrë, i pagueshëm nga një punëdhënës për një të punësuar (të punësuar të rregullt dhe të përkohshëm, si dhe punëtorët shtëpiakë) në këmbim të punës së bërë nga ky i fundit gjatë periudhës referuese. Kostot e personelit përbëhen nga pagat, pagat dhe shpenzimet e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve.

Ato përfshijnë taksat dhe kontributet e sigurimeve shoqërore të punonjësve që mbahen nga punëdhënësi, si dhe kontributet shoqërore të detyrueshme dhe vullnetare të punëdhënësit. Kosto mesatare e personelit (ose kosto e punës për njësi) e barabartë me koston e personelit të pjestuar me numrin e të punësuarve (personat të cilët janë të paguar dhe kanë një kontratë pune).

Numri i krevateve në spital jep informacion mbi kapacitetet e kujdesit shëndetësor. Me fjalë të tjera llogarit numrin maksimal të pacientëve që mund të trajtohen nga spitalet. Shtretër spitalor janë ata të cilët mirëmbahen rregullisht nga personeli dhe vihen menjëherë në dispozicion për kujdesin e pacientëve të pranuar.

Këto shtretër akomodojnë pacientët të cilët janë pranuar formalisht (ose shtruar në spital) në një institucion për trajtim dhe / ose kujdes dhe që qëndrojnë prej një minimumi prej një natë. Këto përfshijnë: shtretër në të gjitha spitalet, përfshirë spitalet e përgjithshme, spitalet e shëndetit mendor dhe abuzimit me substanca të ndryshme dhe spitalet me specialitete të tjera, pavarësisht nëse krevati është i zënë apo jo.

Statistikat e paraqitura përjashtojnë sallat kirurgjikale, karrocat e invalidit, barrelat e emergjencës, shtretër për kujdes në të njëjtën ditë në urgjenca, krevat për foshnjat e shëndetshme, shtretër në repartet të cilat janë mbyllur për çfarëdolloj arsye, shtretër të përkohshëm, ose shtretër në objekte rezidenciale për pleq. Krevat i kujdesit kurativ ose krevat i kujdesit akut është një krevat në spital në dispozicion për kujdesin kurativ. Ata formojnë një nëngrup me shtretër spitalor gjithsej.

Numri i krevateve në spital jep informacion mbi kapacitetet e kujdesit shëndetësor. Me fjalë të tjera llogarit numrin maksimal të pacientëve që mund të trajtohen nga spitalet. Shtretër spitalor janë ata të cilët mirëmbahen rregullisht nga personeli dhe vihen menjëherë në dispozicion për kujdesin e pacientëve të pranuar. Këto shtretër akomodojnë pacientët të cilët janë pranuar formalisht (ose shtruar në spital) në një institucion për trajtim dhe / ose kujdes dhe që qëndrojnë prej një minimumi prej një natë.

Këto përfshijnë: shtretër në të gjitha spitalet, përfshirë spitalet e përgjithshme, spitalet e shëndetit mendor dhe abuzimit me substanca të ndryshme dhe spitalet me specialitete të tjera, pavarësisht nëse krevati është i zënë apo jo.

Statistikat e paraqitura përjashtojnë sallat kirurgjikale, karrocat e invalidit, barrelat e emergjencës, shtretër për kujdes në të njëjtën ditë në urgjenca, krevat për foshnjat e shëndetshme, shtretër në repartet të cilat janë mbyllur për çfarëdolloj arsye, shtretër të përkohshëm, ose shtretër në objekte rezidenciale për pleq.

Krevat i kujdesit kurativ ose krevat i kujdesit akut është një krevat në spital në dispozicion për kujdesin kurativ. Ata formojnë një nëngrup me shtretër spitalor gjithsej.

Numri i krevateve në spital jep informacion mbi kapacitetet e kujdesit shëndetësor. Me fjalë të tjera llogarit numrin maksimal të pacientëve që mund të trajtohen nga spitalet. Shtretër spitalor janë ata të cilët mirëmbahen rregullisht nga personeli dhe vihen menjëherë në dispozicion për kujdesin e pacientëve të pranuar. Këto shtretër akomodojnë pacientët të cilët janë pranuar formalisht (ose shtruar në spital) në një institucion për trajtim dhe / ose kujdes dhe që qëndrojnë prej një minimumi prej një natë. Këto përfshijnë: shtretër në të gjitha spitalet, përfshirë spitalet e përgjithshme, spitalet e shëndetit mendor dhe abuzimit me substanca të ndryshme dhe spitalet me specialitete të tjera, pavarësisht nëse krevati është i zënë apo jo.

Statistikat e paraqitura përjashtojnë sallat kirurgjikale, karrocat e invalidit, barrelat e emergjencës, shtretër për kujdes në të njëjtën ditë në urgjenca, krevat për foshnjat e shëndetshme, shtretër në repartet të cilat janë mbyllur për çfarëdolloj arsye, shtretër të përkohshëm, ose shtretër në objekte rezidenciale për pleq.

Krevat i kujdesit kurativ ose krevat i kujdesit akut është një krevat në spital në dispozicion për kujdesin kurativ. Ata formojnë një nëngrup me shtretër spitalor gjithsej.

Krim i dhunshëm përcaktohet si një agresion kundër personit (si një sulm fizik), vjedhjet (duke vjedhur me forcë ose me kërcënim), si dhe krimet seksuale (si përdhunimi dhe sulmi seksual).

Krimet në total përfshijnë kundravajtjet penale në kodin penal ose kodin kriminal. Krimet më pak të rënda (kundravajtet) përgjithësisht nuk përfshihen

Norma e rrezikut të varfërisë është përqindja e popullsisë me të ardhura ekuivalente të disponueshme (pas transferimit social) nën kufirin e rrezikut të varfërisë, i cili është vendosur në 60% e medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme pas tranferimit social.Ky indikator nuk mat mirëqënien apo varfërinë, por të ardhurat e ulëta duke u krahasuar me banorët e tjerë në vend, për të cilin jo domosdoshmerisht reflekton një standart të ulët jetese.

Norma e rrezikut të varfërisë pas transferimit social llogaritet si përqindja e popullsisë e cila ka të ardhura ekuivalente të disponueshme para tranferimit social të cilat janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë së llogaritur pas transferimit social. Pensionet, të tilla si përfitimet e pleqërisë apo mbijetese ( 'të ve'), konsiderohen si të ardhura (pas transferimit social) dhe jo si transferim social.

Ky indikator mat mos-ekzistencën hipotetike të transferimit social.Norma e vazhdueshme e rrezikut të varfërisë tregon përqindjen e popullsisë që jetojnë në një NjEF ku të ardhurat ekuivalente të disponueshme janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë në vitin aktual dhe të paktën dy nga tre vitet e kaluara të njëpasnjëshme. Llogaritja e saj kërkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër viteve të njëpasnjëshëm.

Kursimi i familjeve, kursimet në total të sektorit të familjeve në llogaritë kombëtare mund të vlerësohen duke zbritur shpenzimet e konsumit dhe korrektimin për ndryshimin në kapitalin neto të familjeve në rezervat e fondeve të pensioneve, nga të ardhurat e disponueshme.

Këto të fundit përbëhet kryesisht nga të ardhurat nga punësimi dhe nga veprimtaria e ndërmarrjeve të painkorporuara, plus të ardhurat nga interesat, dividentët dhe përfitimet sociale minus pagesat e taksave mbi të ardhurat, interesat dhe kontributet e sigurimeve shoqërore.

Numri (indeksi) i lejeve të ndërtimit të miratuara është tregues i ciklit të biznesit i cili pasqyron ecurinë e sektorit të ndërtimit në periudhën pasardhëse.Leja e ndërtimit është një autorizim për të filluar punë mbi një projekt ndërtimi. Leja është faza përfundimtare për planifikimin dhe autorizimin e ndërtimit përpara fillimit të punës. Miratohet nga autoriteti publik në përgjigje të aplikimit nëpërmjet një projekti ndërtimi specifik.

Ka procedura dhe mënyra të ndryshme mbi bazën e të cilave jepet miratimi për leje ndërtimi në vendet e BE, por në asnjë vend leja e ndërtimit nuk përbën detyrim për fillimin e aktivitetit të ndërtimit; për këtë arsye disa leje mund të mos përdoren nga ana e ndërtuesve.

Kështu që indeksi i lejeve të ndërtimit mund të mbivlerësojë vlerën e projekteve të ndërtimit në periudhat pasardhëse.

Dy janë treguesit (indekset) e lejeve të ndërtimit;

•numri i lejeve të ndërtimit të miratuara për banesa;

•sipërfaqja e shfrytëzueshme gjithsej Indeksi i parë i referohet vetëm ndërtesave rezidenciale (banesa), e dyta përfshin të gjithë llojet e ndërtesave.

Kategoria e letrave të zakonshme në statistikat postare përfshin:

-letrat e personalizuara;

- kartolinat;

- transaksione poste (si llogaritë bankare).

Lëndë djegëse fosile është një term i përgjithshëm për burime jo të rinovueshme të energjisë natyrore të tilla si qymyrguri, gazit natyror dhe nafta që janë formuar nga bimët dhe kafshët (biomasa), që kanë ekzistuar në të kaluarën gjeologjike (për shembull, qindra milion vjet më parë).

Lëndët djegëse fosile janë me bazë karboni dhe aktualisht furnizojnë me energji shumicen e kërkesave njerëzore .

Lidhja me marreveshje i referohet situatës kur dy individë i përkasin të njëjtës NjEF, dhe kanë një marrëdhenie si ‘martesë’ me njeri tjetrin, dhe nuk janë të martuar bashkë apo me një lidhje të regjistruar si të tillë me njeri tjetrin.

Lindja e një ndërmarrjeje ndodh kur një njësi ekonomike fillon nga e para aktivitetin ekonomik duke arritur në krijimin e një kombinimi të faktorëve të prodhimit me kufizimin se asnjë ndërmarrje tjetër nuk është përfshirë në të.

Lindja e ndërmarrjes nuk përfshin:

- Ndërmarrjet e riaktivizuara brenda dy viteve;

- Ndërmarrjet e krijuara nga bashkimet, ndarjet, shkëputjet e pjesshme apo ristrukturimi i ndërmarrjeve ose i një grup ndërmarrjeve;

- Ndërmarrjet që ndryshojnë aktivitetin ekonomik.

Shkalla e lindjes së ndërmarrjeve në një periudhë të caktuar të referencës (zakonisht një vit kalendarik) është numri i lindjeve si përqindje e popullsisë së ndërmarrjeve aktive

Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i një femre. Numri gjithsej i lindjeve perfshin lindjet e gjalla dhe lindjet e fetuseve të vdekur. Një lindje e gjallë është lindja e një fëmije i cili ka treguar shenja jete; numri i lindjeve të gjalla i referohet numrit të lindjeve duke mos perfshirë lindjet e fetuseve të vdekur.

Lindjet e fetuseve të vdekura është nxjerrja nga trupi i nënës të një fetusi të vdekur pas kohës në të cilën normalisht supozohej të ishte i afte të jetonte i pavarur jashtë mitrës së nënës. Kjo përgjithësisht përllogaritet të jetë pas javës së 24 deri në javën 28 të shtatzanisë (koha që kur një fëmijë është ngjizuar deri në lindje).

Një lindje jashtë martese është një lindje kur statusi martesor i nënës në kohën e lindjes është çdo gjë tjetër përveçse e martuar. Koeficienti bruto i lindjeve është raporti i numrit të lindjeve përgjatë një viti ndaj popullsisë mesatare të atij viti; vlera është e shprehur për 1000 banorë. Lindje që jetojnë Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i

Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i një femre. Numri gjithsej i lindjeve perfshin lindjet e gjalla dhe lindjet e fetuseve të vdekur. Një lindje e gjallë është lindja e një fëmije i cili ka treguar shenja jete; numri i lindjeve të gjalla i referohet numrit të lindjeve duke mos perfshirë lindjet e fetuseve të vdekur. Lindjet e fetuseve të vdekura është nxjerrja nga trupi i nënës të një fetusi të vdekur pas kohës në të cilën normalisht supozohej të ishte i afte të jetonte i pavarur jashtë mitrës së nënës. Kjo përgjithësisht përllogaritet të jetë pas javës së 24 deri në javën 28 të shtatzanisë (koha që kur një fëmijë është ngjizuar deri në lindje).

Një lindje jashtë martese është një lindje kur statusi martesor i nënës në kohën e lindjes është çdo gjë tjetër përveçse e martuar. Koeficienti bruto i lindjeve është raporti i numrit të lindjeve përgjatë një viti ndaj popullsisë mesatare të atij viti; vlera është e shprehur për 1000 banorë.

Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i një femre. Numri gjithsej i lindjeve perfshin lindjet e gjalla dhe lindjet e fetuseve të vdekur.Një lindje e gjallë është lindja e një fëmije i cili ka treguar shenja jete; numri i lindjeve të gjalla i referohet numrit të lindjeve duke mos perfshirë lindjet e fetuseve të vdekur.Lindjet e fetuseve të vdekura është nxjerrja nga trupi i nënës të një fetusi të vdekur pas kohës në të cilën normalisht supozohej të ishte i afte të jetonte i pavarur jashtë mitrës së nënës.

Kjo përgjithësisht përllogaritet të jetë pas javës së 24 deri në javën 28 të shtatzanisë (koha që kur një fëmijë është ngjizuar deri në lindje). Një lindje jashtë martese është një lindje kur statusi martesor i nënës në kohën e lindjes është çdo gjë tjetër përveçse e martuar. Koeficienti bruto i lindjeve është raporti i numrit të lindjeve përgjatë një viti ndaj popullsisë mesatare të atij viti; vlera është e shprehur për 1000 banorë.

Lindja e një ndërmarrjeje ndodh kur një njësi ekonomike fillon nga e para aktivitetin ekonomik duke arritur në krijimin e një kombinimi të faktorëve të prodhimit me kufizimin se asnjë ndërmarrje tjetër nuk është përfshirë në ngjarje.

Lindja e ndërmarrjes nuk përfshin:

- Ndërmarrjet e riaktivizuara brenda dy viteve;

- Ndërmarrjet e krijuara nga bashkimet, ndarjet, shkëputjet e pjesshme apo istrukturimi i ndërmarrjeve ose një grup i ndërmarrjeve;

- Ndërmarrjet që ndryshojnë aktivitetin ekonomik.

Shkalla e lindjes së ndërmarrjeve në një periudhë të caktuar të referencës (zakonisht një vit kalendarik) është numri i lindjeve si përqindje e popullsisë së ndërmarrjeve active.

Një linjë hekurudhore është një linjë e komunikimit përbërë me hekurudhë ekskluzivisht për shfrytëzimin e mjeteve hekurudhore. Linjat janë një ose më shumë udhë drejtimi afër njëra tjetrës, që formojnë një rrugë ndërmjet dy pikave .Ku një pjesë e rrjetit përbëhet nga dy ose më shumë linja drejtimi sëbashku me njëra-tjetrën, ka aq shumë linja sa udhët e rrugëve të cilat janë eskluzivisht të ndara.

Një udhë kalimi është një udhë që siguron vazhdimësinë e projektuar për trenat në mes të stacioneve apo vende të treguara në tarifat si pikat e pavarura të nisjes ose mbërritjes për bartjen e udhëtarëve ose mallrave. Udha është një pjesë e hekurudhës ku kalojnë mjetet hekurudhore.

Llogaritë Kombëtare, shpesh të quajtura llogaritë makroekonomike ose shkurt LLK, janë statistika të fokusuara në strukturën dhe evoluimin e ekonomisë. Ato përshkruajnë dhe analizojnë, në një mënyrë të qartë dhe të besueshme, ndërveprimet ekonomike (transaksionet) brenda një ekonomie. Ekziston një numër i paimagjinueshëm transaksionesh në një ekonomi. Sektori i llogarive kombëtare i referohet të gjithë ekonomisë (një vend, bashkimit evropian EU, etj.) si një sektor.

Të gjithë njësitë institucionale të cilat kryejnë aktivitetin e tyre brenda një ekonomie mund të përfshihen në një sektor institucional të caktuar. Ndarjet sipas sektorit institucional jepen në llogaritë e sektorëve.

Sektorët institucional bëjnë të mundur grupimin e njësive me karakteristika dhe sjellje të ngjashme. Grupimet kryesore paraqiten më poshtë:

• Korporatat jo-financiare;

• Korporatat financiare;

• Qeveria e përgjithshme;

• Familjet;

• Institucionet joftimprurëse në shërbim të familjeve.

Transaksionet me jo-rezidentët dhe kërkesat financiare të rezidentëve ndaj jorezidentëve, ose anasjelltas, regjistrohen në llogarinë "pjesa tjetër e botës". Zhvillimet makroekonomike, si rritja ekonomike dhe inflacioni, ndikohen nga veprimet e subjekteve ekonomik individual në një ekonomi.

Grupimi i subjekteve ekonomik me sjellje të njëjtë në sektor institucional ndihmon thelbësisht në kuptimin e funksionimit të ekonomisë në tërësi.

Bilanci i pagesave është një tabelë statistikore që pasqyron transaksionet e ekonomisë së një vendi me pjesën tjetër të botës.

Ky bilanc përbëhet nga tre elementë:

• llogaria korente e cila përfshin transaksionet ndërkombëtare të të mirave, shërbimeve, të ardhurave dhe transfertave korente;

• llogaria financiare e cila përfshin transaksione qe përmbajne të drejta dhe detyrime financiare ndaj pjesës tjetër të botës, përfshirë këtu blerjen ndërkombëtare të titujve, si aksionet dhe obligacionet;

• llogaria e kapitalit përfshin transferta ndërkombëtare të kapitalit (p.sh. falje borxhi) dhe marrjet/ heqjet e aktiveve jomateriale jofinanciare( p.sh. patentat)

Bilanci i pagesave është një tabelë statistikore që pasqyron transaksionet e ekonomisë së një vendi me pjesën tjetër të botës.

Ky bilanc përbëhet nga tre elementë:

• llogaria korente e cila përfshin transaksionet ndërkombëtare të të mirave, shërbimeve, të ardhurave dhe transfertave korente;

• llogaria financiare e cila përfshin transaksione që përmbajnë të drejta dhe detyrime financiare ndaj pjesës tjetër të botës, përfshirë këtu blerjen ndërkombëtare të titujve, si aksionet dhe obligacionet;

• llogaria e kapitalit përfshin transferta ndërkombëtare të kapitalit (p.sh. falje borxhi) dhe marrjet/ heqjet e aktivevë jo-materiale dhe jo-financiare (p.sh. patentat).

Bilanci i pagesave është një tabelë statistikore që pasqyron transaksionet e ekonomisë së një vendi me pjesën tjetër të botës.

Ky bilanc përbëhet nga tre elementë:

• llogaria korente e cila përfshin transaksionet ndërkombëtare të të mirave, shërbimeve, të ardhurave dhe transfertave korente;

• llogaria financiare e cila përfshin transaksione qe përmbajne të drejta dhe detyrime financiare ndaj pjesës tjetër të botës, përfshirë këtu blerjen ndërkombëtare të titujve, si aksionet dhe obligacionet;

• llogaria e kapitalit përfshin transferta ndërkombëtare të kapitalit (p.sh. falje borxhi) dhe marrjet/ heqjet e aktiveve jomateriale jofinanciare( p.sh. patentat)

Bilanci i pagesave është një tabelë statistikore që pasqyron transaksionet e ekonomisë së një vendi me pjesën tjetër të botës.

Ky bilanc përbëhet nga tre elementë:

• Llogaria korente e cila përfshin transaksionet ndërkombëtare të të mirave, shërbimeve, të ardhurave dhe transfertave korente;

• Llogaria financiare e cila përfshin transaksione qe përmbajne të drejta dhe detyrime financiare ndaj pjesës tjetër të botës, përfshirë këtu blerjen ndërkombëtare të titujve, si aksionet dhe obligacionet;

• Llogaria e kapitalit përfshin transferta ndërkombëtare të kapitalit (p.sh. falje borxhi) dhe marrjet/ heqjet e aktiveve jomateriale jofinanciare( p.sh. patentat)

Llogaritë Kombëtare, shpesh të quajtura llogaritë makroekonomike ose shkurt LLK, janë statistika të fokusuara në strukturën dhe evoluimin e ekonomisë. Ato përshkruajnë dhe analizojnë, në një mënyrë të qartë dhe të besueshme, ndërveprimet ekonomike (transaksionet) brenda një ekonomie. Ekziston një numër i paimagjinueshëm transaksionesh në një ekonomi. Sektori i llogarive kombëtare i referohet të gjithë ekonomisë (një vend, bashkimit evropian EU, etj.) si një sektor.

Të gjithë njësitë institucionale të cilat kryejnë aktivitetin e tyre brenda një ekonomie mund të përfshihen në një sektor institucional të caktuar. Ndarjet sipas sektorit institucional jepen në llogaritë e sektorëve. Sektorët institucional bëjnë të mundur grupimin e njësive me karakteristika dhe sjellje të ngjashme. Grupimet kryesore paraqiten më poshtë:

• Korporatat jo-financiare;

• Korporatat financiare;

• Qeveria e përgjithshme;

• Familjet;

• Institucionet joftimprurëse në shërbim të familjeve. Transaksionet me jo-rezidentët dhe kërkesat financiare të rezidentëve ndaj jorezidentëve, ose anasjelltas, regjistrohen në llogarinë "pjesa tjetër e botës".

Zhvillimet makroekonomike, si rritja ekonomike dhe inflacioni, ndikohen nga veprimet e subjekteve ekonomik individual në një ekonomi. Grupimi i subjekteve ekonomik me sjellje të njëjtë në sektor institucional ndihmon thelbësisht në kuptimin e funksionimit të ekonomisë në tërësi.

Llogaritë Kombëtare, shpesh të quajtura llogaritë makroekonomike ose shkurt LLK, janë statistika të fokusuara në strukturën dhe evoluimin e ekonomisë. Ato përshkruajnë dhe analizojnë, në një mënyrë të qartë dhe të besueshme, ndërveprimet ekonomike (transaksionet) brenda një ekonomie. Ekziston një numër i paimagjinueshëm transaksionesh në një ekonomi. Sektori i llogarive kombëtare i referohet të gjithë ekonomisë (një vend, bashkimit evropian EU, etj.) si një sektor.

Të gjithë njësitë institucionale të cilat kryejnë aktivitetin e tyre brenda një ekonomie mund të përfshihen në një sektor institucional të caktuar. Ndarjet sipas sektorit institucional jepen në llogaritë e sektorëve. Sektorët institucional bëjnë të mundur grupimin e njësive me karakteristika dhe sjellje të ngjashme.

Grupimet kryesore paraqiten më poshtë:

• Korporatat jo-financiare;

• Korporatat financiare;

• Qeveria e përgjithshme;

• Familjet;

• Institucionet joftimprurëse në shërbim të familjeve. Transaksionet me jo-rezidentët dhe kërkesat financiare të rezidentëve ndaj jorezidentëve, ose anasjelltas, regjistrohen në llogarinë "pjesa tjetër e botës".

Zhvillimet makroekonomike, si rritja ekonomike dhe inflacioni, ndikohen nga veprimet e subjekteve ekonomik individual në një ekonomi. Grupimi i subjekteve ekonomik me sjellje të njëjtë në sektor institucional ndihmon thelbësisht në kuptimin e funksionimit të ekonomisë në tërësi.

Ndërmarrjet mund të klasifikohen në kategori të ndryshme në bazë të madhësisë së tyre. Për këtë qëllim mund të përdoren kritere të ndryshme (psh numri i të punësuarve, xhiro vjetore, investimet etj...).

Në kontekstin statistikor më i zakonshëm është numri i të punësuarve. Ndërmarrjet e vogla e të mesme, të njohura ndryshe si SME-të, janë ndërmarrjet me më pak se 250 të punësuar.Grupi i SME-ve ndahet në:

a) mikrondërmarrje: 0 deri 9 të punësuar;

b) ndërmarrje të vogla: 10 deri 49 të punësuar;

c) ndërmarrje të mesme: 50 deri 249 të punësuar.Ndërmarrjet e mëdha konsiderohen ndërmarrjet me 250 persona e më shumë të punësuar.

Numri i të punësuarve nuk duhet të ngatërrohet me numrin e të punësuarve me pagesë. Numri i të punësuarve përfshin të punësuar me pagë si dhe pronarët që punojnë rregullisht në ndërmarrje dhe punonjësit e papaguar të familjes.

Njësi e madhësisë ekonomike, shkurtimisht NJME, është marzhi standart bruto (MSB) e 1200 EURO që përdoret për të shprehur madhësinë ekonomike të një njësie ekonomike bujqësore ose ferme. Për çdo aktivitet (ose "ndërmarrje") në fermë (për shembull prodhim gruri, baxho për përpunimin e qumështit të lopës ose prodhim nga vreshti), marzhi standart bruto vlerësohet në bazë të sipërfaqes së përdorur për aktivitetet e veçanta (ose numri i kerëve të blegtorisë) dhe një koeficienti rajonal.

Shuma e të gjitha marzheve për aktivitetet në një fermë të caktuar është madhësia ekonomike e saj, e cila është shprehur më pas në NJEM (Gjithsej MSB në EURO e pjestuar me 1200 na konverton madhësinë e fermës në NJME).

Të ardhurat ekuivalente të disponueshme është totali i të ardhurave për një NjEF, pas taksave dhe sbritjeve të tjera, të cilat janë të disponueshme për tu shpenzuar apo rruajtur, pjesëtuar nga numri i pjesetarave të NjEF të konvertuar në të rritur ekuivalent; pjesëtarët e NjEF ekuivalentohen ose llogariten ekuivalent duke u peshuar seicili sipas moshës, duke përdorur të ashtuquajturën shkallën ekuivalente OECD. Të ardhurat ekuivalente të disponueshme llogariten në tre hapa:

• të gjitha e ardhurat të marra nga çdo formë nga seicili pjesëtarë i NjEF mblidhen bashkë; kjo përfshinë të ardhurat nga puna, investimet dhe përfitimet sociale, plus të ardhura të tjera të NjEF; taksa dhe kontributet sociale të paguara, sbriten nga kjo shumë;

• në menyrë që të reflektohet diferenca e madhësisë së NjEF dhe përbërjes së saj, totali (neto) i të ardhurave të NjEF pjesëtohet me numrin e ‘të rriturve ekuivalentë’, duke përdorur një shkallë (ekuivalece); shkalla OESD e modifikuar; kjo shkallë vendos një peshç për të gjithë pjesëtarët e NJEF (dhe i mbledh ato për të përftuar madhësinë ekuivalente të NjEF);

• 1.0 për të rriturin e parë;

• 0.5 për të dytin dhe për çdo individ pasardhës në moshë 14 vjeç e sipër;

• 0.3 për çdo fëmijë në moshën nën 14 vjeç.

• në fund, rezultati quhet të ardhurat ekuivalente të disponueshme i cili shpërndahet në menyrë të barabartë për çdo pjesëtarë të NjEF. Për indikatorët e varfërisë, të ardhurat ekuivalente të disponueshme llogaritet nga totali i të ardhurave të disponueshme për çdo NjEF pjesëtuar nga madhësia ekuivalente e NjEF.

Periudha e referencës të të ardhurave është një periudhe 12-mujore e fiksuar (si viti i kaluar kalendarik ose viti i taksave) për çdo shtet perveç UK për të cilën periudha e referencës të të ardhurave është viti aktual dhe Ireland (IE) për të cilën anketa është e vazhdueshme dhe të dhenat mbi të ardhurat mblidhen për 12 muajt e kaluar.

Martesa është një akt, ceremonia apo proçesi nga i cili lidhja ligjore midis dy individeve formohet. Ana ligjore e kësaj lidhjeje mund të bazohet nga ana civile, fetare ose çdo anë tjetër e njohur nga ligji i çdo shteti. Në të gjithë Bashkimin Europian (BE) dhe shtetet e tjera Europiane, kontrata e një martese civile (përpara autoriteteve qëndrore dhe në baza ligjore) janë të mundura. Megjithatë, lidhja midis një martese civile dhe asaj fetare (përpara një përfaqësuesi fetar) nuk është njësoj në të gjitha shtetet.

Në 15 shtete si (Qipro, Danimark, Estoni, Finland, Greqi, Ireland, Letoni, Lituani, Norvegji, Poloni, Sllovaki, Spanjë, Suedi dhe Britania e Madhe) një martesë fetare ka kushtëzime ndaj asaj civile, me pak fjalë martesat fetare njihen njësoj nga shtetet si martesa civile.

Në Francë, martesat fetare nuk njihen si status martesor civil, vetëm nëse këto martesa kanë ndodhur jashtë kufijve të saj. Koeficienti i martesave bruto është raporti i numrit të martesave përgjatë vitit ndaj mesatares së popullsisë në atë vit. Vlera e saj shprehet për 1000 banorë. Martesa civile Martesa është një akt, ceremonia apo

Martesa është një akt, ceremonia apo proçesi nga i cili lidhja ligjore midis dy individeve formohet. Ana ligjore e kësaj lidhjeje mund të bazohet nga ana civile, fetare ose çdo anë tjetër e njohur nga ligji i çdo shteti. Në të gjithë Bashkimin Europian (BE) dhe shtetet e tjera Europiane, kontrata e një martese civile (përpara autoriteteve qëndrore dhe në baza ligjore) janë të mundura. Megjithatë, lidhja midis një martese civile dhe asaj fetare (përpara një përfaqësuesi fetar) nuk është njësoj në të gjitha shtetet.

Në 15 shtete si (Qipro, Danimark, Estoni, Finland, Greqi, Ireland, Letoni, Lituani, Norvegji, Poloni, Sllovaki, Spanjë, Suedi dhe Britania e Madhe) një martesë fetare ka kushtëzime ndaj asaj civile, me pak fjalë martesat fetare njihen njësoj nga shtetet si martesa civile.

Në Francë, martesat fetare nuk njihen si status martesor civil, vetëm nëse këto martesa kanë ndodhur jashtë kufijve të saj.Koeficienti i martesave bruto është raporti i numrit të martesave përgjatë vitit ndaj mesatares së popullsisë në atë vit. Vlera e saj shprehet për 1000 banorë.

Martesa është një akt, ceremonia apo proçesi nga i cili lidhja ligjore midis dy individeve formohet. Ana ligjore e kësaj lidhjeje mund të bazohet nga ana civile, fetare ose çdo anë tjetër e njohur nga ligji i çdo shteti. Në të gjithë Bashkimin Europian (BE) dhe shtetet e tjera Europiane, kontrata e një martese civile (përpara autoriteteve qëndrore dhe në baza ligjore) janë të mundura. Megjithatë, lidhja midis një martese civile dhe asaj fetare (përpara një përfaqësuesi fetar) nuk është njësoj në të gjitha shtetet.

Në 15 shtete si (Qipro, Danimark, Estoni, Finland, Greqi, Ireland, Letoni, Lituani, Norvegji, Poloni, Sllovaki, Spanjë, Suedi dhe Britania e Madhe) një martesë fetare ka kushtëzime ndaj asaj civile, me pak fjalë martesat fetare njihen njësoj nga shtetet si martesa civile. Në Francë, martesat fetare nuk njihen si status martesor civil, vetëm nëse këto martesa kanë ndodhur jashtë kufijve të saj.

Koeficienti i martesave bruto është raporti i numrit të martesave përgjatë vitit ndaj mesatares së popullsisë në atë vit. Vlera e saj shprehet për 1000 banorë.

Mbijetesa e ndërmarrjes ndodh kur një ndërmarrje është aktive dhe e identifikueshme si para ashtu dhe pas një ngjarje demografike specifike (të biznesit). Ndërmarrja mund të ndryshohet në një farë mënyre, psh për sa i përket aktivitetit ekonomik, madhësisë, pronësisë apo vend, por duhet të ketë vazhdimësi të numrit të referencës ndërmarrje në regjistrin statistikor të biznesit.

Shkalla e mbijetesës së ndërmarrjeve të reja të lindur në një periudhë të caktuar të referencës është numri i ndërmarrjeve që kanë lindur në vitin xx-n dhe mbijetuan në vit xx si një përqindje e të gjitha ndërmarrjeve të lindur në vitin xx-n.

Një person është konsideruar mbipeshë nëse ai ose ajo ka një indeks të masës trupore më të madhe se ose të barabartë me 25 por më pak se 30.

Produkti i brendshëm bruto me metodën e prodhimit mbledh vlerën e shtuar bruto të sektorëve të ndryshëm, plus taksat, minus subvencionet në produkte. Prodhimi i ekonomisë vlerësohet duke përdorur vlerën e shtuar bruto. Vlera e shtuar bruto përkufizohet si vlera e të gjithë të mirave dhe shërbimeve të reja të prodhuara në një ekonomi minus vlerën e të mirave dhe shërbimeve të konsumuara në procesin e prodhimit; amortizimi i aseteve fikse nuk përfshihet. Në vlerësimin e vlerës së shtuar, prodhimi vlerësohet me çmime bazë dhe konsumi i ndërmjetëm me çmimet e blerësit.

Taksat minus subvencionet mbi produktet duhet t'i shtohen vlerës së shtuar për të arritur në PBB me çmime tregu.

PBB me metodën e Shpenzimeve është përcaktuar si shpenzimet private për konsum final + shpenzimet për konsum final të qeverisë + formimin e bruto të kapitalit + eksportet - importet. Në sistemin e llogarive kombëtare, vetëm familjet, institucionet jofitimprurese në shërbim të ekonomive familjare dhe qeveria kanë konsumin final, ndërsa korporatat kanë konsum ndërmjetës.

Shpenzimet për konsum final të familjeve janë shpenzime për mallra dhe shërbime për përmbushjen e drejtpërdrejtë të nevojave individuale, ndërsa shpenzimet për konsumi të Qeverisë përfshinjë mallrat dhe shërbimet e prodhuara nga qeveria, si dhe blerjet e mallrave dhe shërbimeve nga qeveria që u ofrohen familjeve si transfert sociale në lloj. Formimi i bruto kapitalit është shuma e formimit bruto të kapitalit fiks dhe ndryshimeve në inventar (rezervat).

Bilanci i jashtëm është diferenca ndërmjet eksporteve dhe importeve të mallrave dhe shërbimeve. Në varësi të madhësisë së eksporteve dhe importeve, ajo mund të jetë pozitiv ( tepricë) ose negative (deficit).

Produkti i brendshëm bruto (PBB) sipas metodës së të ardhurave vlerësohet duke mbledhur kompesimin e punonjësve, taksat mbi prodhimin dhe importet dhe më pak mbi subvencionet e prodhimit, produktin e tepricave operacionale dhe të ardhurat e përziera. Nga pjesa e të ardhurave të kësaj mënyre tregon se si PBB është shpërndarë midis pjesëtarëve të ndryshëm në proceset e prodhimit, si shumë e;

• kompesimit te punonjesve: shperblimin gjithsej, ne kesh apo ne natyre, te paguara nga punedhenesi per pune marresin ne kembim ten je pune te bere nga I fundit pergjate periudhes se references, kompesimi I punonjesit eshte I perbere nga, pagave (ne kesh dhe ne natyre); kontributet shoqerore te punonjesit (kontributet shoqerore aktuale te punonjesit dhe kontributet shoqerore te imputuara te punonjesit);

• produkti i teprices operacionale,: ketu perfshihet teprica (ose ‘deficiti’) ne aktivitetin e prodhimit para llogaritjes duke hequr interesin, qerate apo ndryshimet e pages se paguar apo marre mbi perdorimin e ‘pasurive’ aseteve ‘aktiveve’;

• te ardhurat e perziera: ketu jane subvencionet per kruerjen e punes nga pronari (nga pjesetare te tij/saj familjare)te nje ndermarje te paperfshire; I referohet si “te ardhura te perziera” sepse nuk mund te ndahet fitimi sipermarres i pronarit;

• taksat mbi prodhimin dhe importin duke hequr subvencionet mbi prodhimin: te parat perbehen nga detyrimet, pagesat e njeaneshme te bera nga institucionet qeveritare apo te BE, mbi prodhimin apo importeve te sherbimeve dhe mallrave, punesimin ne punonjesve, dhe pronesine apo perdorimit te truallit, ndertesave apo ‘aktiveve’ te perdorura ne prodhim.

Subvencionet ne prodhim perbehen nga ‘subvencionet pervec subvencioneve ku njesite prodhues resident mund te marrin si pasoje e angazhimit te tyre ne prodhim’.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti). Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera.

Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë. Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë. Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Ë

shtë vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit. Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta. Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti).

Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera. Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë.Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë. Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet.

Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit. Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta.Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit.

Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti). Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera.

Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë. Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë. Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit.

Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta. Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti).

Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera. Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë. Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë.

Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit.

Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta. Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Minerale metalike janë të gjithë materialet të cilat hiqen nga minerali për qëllime të marrjes së metalit të duhur.

Materjale të cilat janë hequr nga minierat për te patur rruge kalimi tek rezervat por te lëna në ambjentin e punës nuk përfshihen.

Mosha mesatare në martesën e parë është mesatarja e moshës për femrat (apo meshkujt) kur martohen për herë të parë. Për një vit kalendarik të dhënë, mosha mesatare për femra (ose meshkuj) e martesës për herë të parë mund të llogaritet duke përdorur raportin e martesës për herë të parë ndaj moshës.

Marzhi standard bruto, shkurtimi MSB, eshte nje llogaritje e prodhimit ose e madhesise ekonomike te nje njesie ekonomike bujqesore. Mbeshtetet ne aktivitetet e veçante te fermes si dhe ne kontrubutin e tyre ndaj te ardhurave te pergjithshme.

Për secilin nga aktivitetet e vecante ( per shembull gruri, lopet per qumesht ose vreshtat), perllogaritet nje MSB, e cila bazohet ne siperfaqe (per prodhimin bimor) ose ne numrin e krereve (per prodhimin shtazor), dhe nje koeficent i standardizuar MSB llogaritet ne menyre te vecante per secilin lloj bime ose kafshe ne zona te ndrsyhme gjeografike ne menyre qe te llogarise diferencat ne fitim.

Shuma e te gjithe marzheve per hektare te prodhimit bimor dhe per krere te prodhimit shtazor ne nje njesi ekonomike bujqesore eshte llogaritja e te gjithe madhesise ekonomike, shprehur ne njesite Europiane te madhesise ose NJEM - ku NJEM eshte e barazvlefshme me 1200-euro MSB.

MSB perfaqeson nivelin e perfitimit qe parashikohet nga nje njesi ekonomike bujqesore mesatare qe vepron ne kushte normale (duke perjashtuar p.sh. perhapjet e semundjeve, zjarret dhe permbytjet ose ndryshime te tjera te motit).

Pas VSF 2010 (Vrojtimi i Strukttures e Fermave) dhe ne vazhdim MSB eshte zevendesuar nga Prodhimi Standard (shkurtimi PS) (sipas rregullores (EC) Nr. 1242/2008.

Një natë e shpenzuar ose nata turistike (qëndrimi gjatë natës) është çdo natë që një i ftuar apo turist (rezident ose jo-rezident) shpenzon (një natë duke fjetur apo qëndrimi) në njësinë akomoduese të turistit ose në njësitë akomoduese jo me qera

Kjo ngjarje demografike e ndërmarrjes përfshin ndarjen e faktorëve të prodhimit të një ndërmarrjeje në dy ose më shumë ndërmarrje të reja, në mënyrë të tillë që ndërmarrja e mëparshme nuk vazhdon aktivitetin ekonomik.

Nuk ka vazhdimësi apo mbijetesë, por mbyllja e ndërmarrjes së mëparshme nuk konsiderohet të jetë një vdekje. Në mënyrë të ngjashme, ndërmarrjet e reja nuk konsiderohen të jenë lindje.

Një ndërmarrje e mbijetuar quhet kur një ndërmarrje është aktive dhe e identifikueshme njëkohësisht para dhe pas një eventi demografik specifik të ndërmarrjes. Ndërmarrja mund të ndryshojë në disa mënyra, psh për sa i përket aktivitetit ekonomik, madhësisë, pronësisë apo vendndodhjes, por duhet të ketë vazhdimësi të numrit të identifikues të personit të tatueshëm (NIPT) ndërmarrje në Regjistrin Statistikor të Ndërmarrjeve.

Një ndërmarrje është kombinimi më i vogël i njësive ligjore pra një njësi organizative që prodhon të mira ose shërbimeve, që ka një farë autonomie në marrjen e vendimeve, veçanërisht për shpërndarjen e burimeve aktuale të saj.

Ndërmarrja kryen një ose me shumë aktivitete në një apo më shumë vendndodhje. Një ndërmarrje mund të jetë një njësi e vetme ligjore.

Ndërmarrjet mund të klasifikohen në kategori të ndryshme në bazë të madhësisë së tyre. Për këtë qëllim mund të përdoren kritere të ndryshme (psh numri i të punësuarve, xhiro vjetore, investimet etj...).

Në kontekstin statistikor më i zakonshëm është numri i të punësuarve: --Ndërmarrjet e mëdhakonsiderohen ndërmarrjet me 250 persona e më shumë të punësuar. Numri i të punësuarve përfshin të punësuar me pagë si dhe pronarët që punojnë rregullisht në ndërmarrje dhe punonjësit e papaguar të familjes.

SME-të ndahen më tej në:

- ndërmarrjet mikro: më pak se 10 personat e punësuar;

- ndërmarrjeve të vogla: 10 deri në 49 persona të punësuar;

- të mesme: 50 deri në 249 persona të punësuar;

-ndërmarrjet e mëdha: 250 ose më shumë persona të punësuar.

Numri i personave të punësuar nuk mund të jetë i njejtë me numrin e personave të punësuar me pagesë ose të punësuar me kohë të plotë; personat e punësuar përfshijnë të punësuar me pagesë dhe anëtarë të familjes pa pagesë

Ndërmarrjet mund të klasifikohen në kategori të ndryshme në bazë të madhësisë së tyre. Për këtë qëllim mund të përdoren kritere të ndryshme (psh numri i të punësuarve, xhiro vjetore, investimet etj...).

Në kontekstin statistikor më i zakonshëm është numri i të punësuarve: Ndërmarrjet e vogla dhe të mesme(SME): më pak se 250 persona të punësuar.

SME-të ndahen më tej në:

-ndërmarrjet mikro: më pak se 10 personat e punësuar;

-ndërmarrjeve të vogla: 10 deri në 49 persona të punësuar;

-të mesme: 50 deri në 249 persona të punësuar;

-ndërmarrjet e mëdha: 250 ose më shumë persona të punësuar.

Ndërmarrjet mund të klasifikohen në kategori të ndryshme në bazë të madhësisë së tyre. Për këtë qëllim mund të përdoren kritere të ndryshme (psh numri i të punësuarve, xhiro vjetore, investimet etj.). Në kontekstin statistikor më i zakonshëm është numri i të punësuarve:

Ndërmarrjet e vogla dhe të mesme (SME): më pak se 250 persona të punësuar.

SME-të ndahen më tej në:

-ndërmarrjet mikro: më pak se 10 personat e punësuar;

-ndërmarrjeve të vogla: 10 deri në 49 persona të punësuar;

-të mesme: 50 deri në 249 persona të punësuar; -ndërmarrjet e mëdha: 250 ose më shumë persona të punësuar

Ndryshimi i popullsisë, përgjithësisht përkufizohet si diferenca e numrit të popullsisë midis fundit dhe fillimit të një periudhe kohore të dhënë (përgjithësisht një viti). Specifikisht, është diferenca e numrit të popullsisë në 1 Janar për çdo dy vite të njëpasnjëshëm.

Ndryshimi i popullsisë ka dy komponentë:

• Ndryshimi natyror i popullsisë (numri i lindjeve minus numrin e vdekjeve)

• Emigrimi neto (numri i emigrimeve minus numrin e migrimeve, plus rregullimet statistikore

– duhet të nënvizohet se emigrimi neto i referohet në kontekst statistikave të ndryshimit të popullsisë të përfshira në rregullimet statistikore që ndodhin në një vit të balancuar të popullsisë dhe kjo i shërben qëllimit e përmbushjes së balancës.

Një ndryshim pozitiv i popullsisë, ndodh kur përfundimi i emigrimit neto duke shtuar numrin e lindjeve dhe zbritur numrin e vdekjeve jep një rezultat pozitiv, i referohet rritjes së popullsisë, ndërsa rezultati negativ i referohet rënies së popullsisë.

Koeficenti bruto i rritjes së popullsise është raporti i rritjes gjithsej të popullsisë përgjatë një viti ndaj mesatares së popullsisë të zonës nën vëzhgim në atë vit. Vlera e tij shprehet për 1000 banorë.

Ndryshimi natyror i popullsisë është diferenca midis numrit të lindjeve dhe vdekjeve përgjatë një periudhe kohe (përgjithësisht një viti). Mund të jetë negative apo pozitive. Rritja natyrore e popullsisë është një ndryshim pozitiv natyral, kur numri i lindjeve është më i lartë se numri i vdekjeve përgjatë periudhës kohore nën vëzhgim.

Rënia natyrale e popullsisë është e kundërta, është një ndryshim negativ natyral, kur numri i vdekjeve e tejkalon numrin e lindjeve.

Treguesi për të rinjtë as në punësim, as në arsim apo trajnim, shkurtimisht NEET, korrespondon me përqindjen e popullsisë së një grupmoshe dhe gjinie të caktuar e cila nuk është e punësuar dhe nuk është as e përfshirë në arsimin apo në ndonjë trajnim të mëtejshëm.

Numëruesi i këtij treguesi i referohet personave që plotësojnë këto dy kushte:

- ata nuk janë të punësuar (pra, janë të papunë ose joaktivë sipas definicionit të Organizatës Ndërkombëtare e Punës);

- ata nuk kanë marrë asnjë edukim apo trajnim në katër javët përpara anketimit. Emëruesi është popullsia gjithsej e të njëjtës grupmoshë dhe gjini, me përjashtim të të anketuarve të cilët nuk i janë përgjigjur pyetjes:

'pjesëmarrje në arsim dhe trajnim të rregullt'.

Një natë e shpenzuar ose nata turistit (qëndrimi gjatë natës) është çdo natë që një i ftuar apo turist (rezident ose jo rezident) shpenzon (dukee fjetur apo qëndruar) në njësinë akomoduese të turistit ose në njësitë akomoduese jo me qera.

Në rrezik varfërie apo përjashtimi social, shkurtimisht si AROPE, i referohet situatës së popullsisë qoftë në rrezik varfërie, apo ashpërsia e deprivimit material apo jetesës me intesitet shumë të ulët punësimi.

Norma e AROPE, është përqindja e popullsisë e cila është në rrezik varfërie ose përjashtim social, indikatori kryesor për monitorimin e EU 2020 mbi qëllimin e strategjisë mbi varfërinë

Një person konsiderohet nën peshë, nëse ai ose ajo kanë një indeks të masës trupore (BMI) më të vogël se 18.5.

Një banesë e nën-populluar është një banesë e cila është më e madhe sesa janë nevojat e NjEF që jeton në të, në terma të numrit të dhomave dhe më specifikisht të dhomave të gjumit. E nën-populluar është e kundërta e mbipopullimit. Shkaku klasik i nën-popullimit është kur individë në moshë të madhe apo çifte qëndrojnë në shtëpinë e tyre kur fëmijët e tyre janë rritur dhe larguar; ndarja familjare mund të jetë një tjetër rast e nën-popullimit.

Në terma statistikore, një banesë përkufizohet si e nën-populluar nëse NjEF e cila jeton në të ka në dispozicion më shumë se minimum i numrit të dhomave të konsideruara si të përshtatëshme dhe të barabartë me:

Një dhomë për NjEF;

Një dhomë për çift për NjEF; Një dhomë për çdo individ beqar të moshës 18 vjeç e lart;

Një dhomë për çdo dy individë beqarë të të njëjtës gjini nga mosha 12 deri 17 vjeç;

Një dhomë për çdo individ beqar nga mosha 12 deri 17 vjeç ku nuk përfshihen individet e ndonjë kategorie të mësipërme;Një dhomë për çdo çift fëmijësh nën moshën 12 vjeç.

Statistikat mbi ngjarjet demografike të punëdhënësve në biznes mbështeten në:

--ndërmarrjet aktive me të paktën një të punësuar;

--ndërmarrjet e reja;

--ndërmarrjet e mbijetuara (të paktën 5 vjet pas krijimit);

--vdekjet e ndërmarrjeve

Niveli i pjesëmarrjes së të rinjve në edukim, përkufizohet si përqindja e individeve nga mosha 20 deri 24 vjeç të cilët kanë përfunduar me sukses të paktën shkollën e mesme. Pjesëmarrja në edukim i referohet klasifikimit ISCED (International Standard Classification of Education) 2011 niveli 3-8 për të dhëna nga 2014 dhe ISCED 1997 niveli 3-6 për të dhëna nga 2013.

Ky indikator statistikor llogaritet duke pjesëtuar numrin e të rinjve të cilët përmbushin nivelin e pjesëmarrjes ndaj numrit gjithsej të popullsisë nga mosha 20 deri 24 vjeç, pa numëruar ata të cilët janë përgjigjur me “jo” në pyetjet në anketën e forcave të punës të lidhura me "përfundimin në mënyrë të sukseshme të nivelit më të lartë në edukim”.

Norma e investimeve të ndërmarrjeve përkufizohet si investimi bruto (formimi i kapitalit fiks) pjesëtuar me vlerën e shtuar bruto. Ky raport lidh investimin e ndërmarrjeve jo-financiare në asetet fikse (ndërtesa, makineri etj) me vlerën e shtuar të krijuar gjatë procesit të prodhimit .

Norma e investimit të familjeve përkufizohet si investimi bruto (formimi bruto i kapitalit fiks, kryesisht ndërtesat) pjesëtuar me të ardhurat e disponueshme bruto (korrektuar për ndryshimin në kapitalin neto të familjeve në rezervat e fondeve të pensioneve) të sektorit të familjeve në llogaritë kombëtare. Investimet e familjeve përbëhen kryesisht nga blerja dhe rinovimi i banesave. Mallrat afatgjatë të konsumit (të cilët përfshijnë automjetet e pasagjerëve) nuk konsiderohen pjesë e investimeve të familjeve.

Norma e kursimit të familjeve përkufizohet si kursimi bruto i familjeve pjesëtuar me të ardhurat e disponueshme bruto, ku këto të fundit korrektohen për ndryshimin në kapitalin neto të familjeve në rezervat e fondeve të pensioneve.

Kursimi bruto është pjesa e të ardhurave të disponueshme bruto që nuk janë konsumuar si shpenzime të konsumit final. Si rrjedhojë, norma e kursimit rritet, kur të ardhurat e disponueshme bruto rriten më shpejt sesa shpenzimet e konsumit final. Normat e kursimit mund të maten me bazë bruto ose neto.

Normat neto të kursimit maten pasi zbritet konsumi i kapitalit fiks (zhvlerësimi).

Papunësia e të rinjve përfshin të gjithë të rinjtë e moshës 15 deri në 24 vjeç të cilët janë të papunë. Norma e papunësisë e të rinjve është përqindja e të papunëve të grupmoshës 15 deri 24 vjeç, krahasuar me totalin e forcës së punës (të punësuar dhe të papunë) në atë grupmoshë.

Megjithatë, duhet të kemi parasysh se një pjesë e madhe e personave midis këtyre moshave janë jashtë tregut të punës ( shumë të rinj janë duke studiuar me kohë të plotë dhe në këtë mënyrë nuk janë në dispozicion për punë), e cila shpjegon pse shkallët e papunësisë tek të rinjt janë përgjithësisht më të larta se normat e përgjithshme të papunësisë, ose nga ato të grupmoshave të tjera.

Për këtë arsye, raporti i papunësisë së të rinjve është përdorur shpesh si përqindja e të rinjve të papunë në krahasim me popullsinë e përgjithshme të kësaj grupmoshe (jo vetëm aktiv, por edhe të tilla joaktive si studentë).

Norma e rrezikut të varfërisë është përqindja e popullsisë me të ardhura ekuivalente të disponueshme (pas transferimit social) nën kufirin e rrezikut të varfërisë, i cili është vendosur në 60% e medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme pas tranferimit social. Ky indikator nuk mat mirëqënien apo varfërinë, por të ardhurat e ulëta duke u krahasuar me banorët e tjerë në vend, për të cilin jo domosdoshmerisht reflekton një standard të ulët jetese.

Norma e rrezikut të varfërisë pas transferimit social llogaritet si përqindja e popullsisë e cila ka të ardhura ekuivalente të disponueshme para tranferimit social të cilat janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë së llogaritur pas transferimit social.

Pensionet, të tilla si përfitimet e pleqërisë apo mbijetese ( 'të ve'), konsiderohen si të ardhura (pas transferimit social) dhe jo si transferim social.

Ky indikator mat mos-ekzistencën hipotetike të transferimit social. Norma e vazhdueshme e rrezikut të varfërisë tregon përqindjen e popullsisë që jetojnë në një NjEF ku të ardhurat ekuivalente të disponueshme janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë në vitin aktual dhe të paktën dy nga tre vitet e kaluara të njëpasnjëshme. Llogaritja e saj kërkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër viteve të njëpasnjëshëm.

Norma e rrezikut të varfërisë është përqindja e popullsisë me të ardhura ekuivalente të disponueshme (pas transferimit social) nën kufirin e rrezikut të varfërisë, i cili është vendosur në 60% e medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme pas tranferimit social.Ky indikator nuk mat mirëqënien apo varfërinë, por të ardhurat e ulëta duke u krahasuar me banorët e tjerë në vend, për të cilin jo domosdoshmerisht reflekton një standart të ulët jetese.

Norma e rrezikut të varfërisë pas transferimit social llogaritet si përqindja e popullsisë e cila ka të ardhura ekuivalente të disponueshme para tranferimit social të cilat janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë së llogaritur pas transferimit social.

Pensionet, të tilla si përfitimet e pleqërisë apo mbijetese ( 'të ve'), konsiderohen si të ardhura (pas transferimit social) dhe jo si transferim social. Ky indikator mat mos-ekzistencën hipotetike të transferimit social.Norma e vazhdueshme e rrezikut të varfërisë tregon përqindjen e popullsisë që jetojnë në një NjEF ku të ardhurat ekuivalente të disponueshme janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë në vitin aktual dhe të paktën dy nga tre vitet e kaluara të njëpasnjëshme.

Llogaritja e saj kërkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër viteve të njëpasnjëshëm.

Norma e shfrytëzimit në hotele dhe strukturave të ngjashme është llogaritur në përqindje si më poshtë:

• Norma e shfrytëzimit të dhomave në një periudhë referuese përftohet duke pjestuar numrin total të dhomave të përdorura gjatë periudhës referuese ( psh. shuma e dhomavenë përdorim në ditë) me numrin e dhomave disponibël (psh. Shuma e dhomave disponibël në ditë, neto e mbylljeve sezonale dhe mbyllje të tjera të përkohëshme për dekorim/rregullime, me urdhër policie, et.).

Rezultati shumëzohet me 100 pë të shprehur normën e shfrytëzimit në përqindje.

• Norma e shfrytëzimit të shtretërve në një periudhë referuese përftohet duke pjestuar numrin total të netë qëndrimeve gjatë periudhës referuese me numrin total të shtretërve që ofrohen (psh. Shuma e shtretërve disponibël në ditë, përjashtuar shtretërit shte dhe neto e mbylljeve sezonale dhe së mbyllje të tjera të përkohëshme për dekorim/rregullime, me urdhër policie, et.).

Rezultati shumëzohet me 100 pë të shprehur shkallën e zënies në përqindje.

Shpërndarja sipas normës së papunësisë është koeficienti i variacionit të normave rajonale të papunësisë në një vënd, të ponderuara me popullsinë absolute (forcat e punës) të secilit rajon.

Norma e varësisë për energjisë tregon përqindjen e energjisë që një ekonomi duhet të importojë. Ajo përcaktohet si importet neto të energjisë e pjesëtuar me konsumin e brendshëm bruto të energjisë plus furnizimin me karburantit të depove të karburanteve ndërkombëtare detare, e shprehur në përqindje.

Një normë negative e varësisë tregon një eksportues neto të energjisë, ndërsa shkalla e varësisë më të madhe se 100% tregon se produktet e energjisë janë depozituar.

Norma e rrezikut të varfërisë është përqindja e popullsisë me të ardhura ekuivalente të disponueshme (pas transferimit social) nën kufirin e rrezikut të varfërisë, i cili është vendosur në 60% të medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme pas tranferimit social.

Ky indicator nuk mat mirëqënien apo varferinë, por të ardhurat e ulëta duke e krahasuar me banorët e tjerë në vënd, për të cilin jo domosdoshmërisht reflektohet një standart i ulët jetese.

Norma e rrezikut të varfërise pas transferimit social llogaritet si perqindja e popullatës e cila ka të ardhura ekuivalente të disponueshme para tranferimit social të cilat janë nën kufirin e rrezikut të varfërisë të llogarritur pas transferimit social. Pensionet, të tilla si përfitimet e pleqërisë apo të mbijetesës (‘të ve’), konsiderohen si të ardhura (pas transferimit social) dhe jo si transferim social.

Ky indikator mat mos-ekzistencën hipotetike të transferimit social. Norma e vazhdueshme e rrezikut të varferisë tregon përqindjen e popullsisë që jeton në një NjEF ku të ardhurat ekuivalente të disponueshme janë nën kufirin e rrezikut të varferisë në vitin aktual dhe të paktën dy nga tre vitet e kaluara të njëpasnjëshme. Llogaritja e saj kërkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vezhgohen përgjatë katër viteve të njëpasnjëshëm.

Orët e punës janë numri i orëve aktuale të punuara, përcaktuar si shuma e të gjitha periudhave të harxhuara në aktivitete të drejtpërdrejta dhe ndihmëse për të prodhuar mallra dhe shërbime.Numri mesatar i orëve të punës korrespondon me numrin e orëve që personi normalisht punon. Kjo përfshin të gjitha orët e punës jashtë orarit, pamvarësiaht se ata janë të paguar ose jo.

Ajo përjashton kohën e udhëtimit ndërmjet shtëpisë dhe vendit të punës, si dhe pushimet kryesore për vakte ushqimi (marrë zakonisht në mesditë).

Një Njësi Ekonomike Familjare (NjEF), në kontekstin e anketave mbi të ardhurat dhe nivelin e jetesës apo si EU-SILC apo Anketa e Buxhetit të Familjeve (ABF), është përshkruar si njësia e përkudesjes së banesës opo si një njësi sociale:

•kanë plane të përbashkëta;

•ndajnë shpenzimet e përbashkëta në NjEF apo nevojat ditore;

•në një banesë të përbashkët;

Një NjEF përfshin një apo më shumë individë të cilët jetojnë vetëm apo në grup, jo domosdoshmërisht me lidhje gjaku, jetojnë në të njëjtën banesë me një përkujdesje të përbashkët të banesës, psh. ndajnë të paktën një vakt ushqimor në ditë ose ndajnë hapësira të përbashkëta të banesës.

NjEF kolektive apo institucione (përkundrejt NjEF private) janë: spitalet, azilet, banesa rezidenciale, burgjet, barakat ushtarake, institucionet e kultit ‘fetare’,banesat e punëtoreve, hostelet etj.

Një Njësi Ekonomike Familjare (NjEF), në kontekstin e anketave mbi të ardhurat dhe nivelin e jetesës apo si EU-SILC apo Anketa e Buxhetit të Familjeve (ABF), është përshkruar si njësia e përkudesjes së banesës opo si një njësi sociale:

•kanë plane të përbashkëta;

•ndajnë shpenzimet e përbashkëta në NjEF apo nevojat ditore;

•në një banesë të përbashkët;

Një NjEF përfshin një apo më shumë individë të cilët jetojnë vetëm apo në grup, jo domosdoshmërisht me lidhje gjaku, jetojnë në të njëjtën banesë me një përkujdesje të përbashkët të banesës, psh. ndajnë të paktën një vakt ushqimor në ditë ose ndajnë hapësira të përbashkëta të banesës.

NjEF kolektive apo institucione (përkundrejt NjEF private) janë: spitalet, azilet, banesa rezidenciale, burgjet, barakat ushtarake, institucionet e kultit ‘fetare’,banesat e punëtoreve, hostelet etj.

Njësia vjetore e punës, shkurtimisht si AWU, përfaqëson punën e bërë nga një individ i cili është i punësuar në bujqësi në një punë me kohë të plotë. Me kohë të plotë nënkuptohet një minimum orësh të kërkuara nga rregullat dhe ligjet e një kontrate pune sipas ligjeve në fuqi.

Nëse ligjet në fuqi nuk kanë vedosur një numër orësh, atëherë 1800 orë merren për bazë si sasia më e ulët e orëve të punës vjetore, ekuivalente me 225 ditë pune me 8 orë pune për secilën ditë.

Me njësi blegtorale, shkurtimi NjB, nënkuptojmë një njësi matëse standarte që lejon agregimin e kategorive të ndryshme të blegtorisë, përmes përdorimit të koefiçenteve specifike të krijuar fillimisht në bazë të kërkesës ushqimore për çdo lloj kafshe (shih tabelën më poshtë për një pasqyrë të koeficientëve të përdorur më shpesh).

Njësia reference e përdorur për llogaritjen e njësive blegtorale (= 1 NjB) është e barabartë me një lopë qumështi që prodhon 3 000 kg qumësht në vit, pa shtesa të tjera ushqimore.

Një Njësi Ekonomike Familjare (NjEF), në kontekstin e anketave mbi të ardhurat dhe nivelin e jetesës apo si EU-SILC apo Anketa e Buxhetit të Familjeve (ABF), është përshkruar si njësia e përkudesjes së banesës opo si një njësi sociale:

•kanë plane të përbashkëta;

•ndajnë shpenzimet e përbashkëta në NjEF apo nevojat ditore;

•në një banesë të përbashkët; Një NjEF përfshin një apo më shumë individë të cilët jetojnë vetëm apo në grup, jo domosdoshmërisht me lidhje gjaku, jetojnë në të njëjtën banesë me një përkujdesje të përbashkët të banesës, psh. ndajnë të paktën një vakt ushqimor në ditë ose ndajnë hapësira të përbashkëta të banesës.

NjEF kolektive apo institucione (përkundrejt NjEF private) janë : spitalet, azilet, banesa rezidenciale, burgjet, barakat ushtarake, institucionet e kultit ‘fetare’,banesat e punëtoreve, hostelet etj.

Një njësi lokale është një ndërmarrje ose pjesë e saj (psh, një punishte, fabrikë, depo apo zyrë) e vendosur në një vend gjeografikisht të identifikueshëm.

Në këtë ose nga ky aktivitet ekonomik punësohen - përveç disa përjashtimeve - një ose më shumë persona (qoftë edhe vetëm me kohë të pjesshme) për të njëjtën ndërmarrje.

Të dhënat e rajonale të ASN i referohen njësive lokale, ndërsa pjesa tjetër e mbledhjes së të dhënave të ASN i referohen ndërmarrjeve.

Njësia ekuivalente 20-foot, shkurtimisht TEU, është njësia e volumit që përdoret në statistikat e transportit detar, ekuivalente me 20-foot ISO kontinier.

Obeziteti është gjëndja e mbipeshës së rëndë ku një person ka një indeks të masës trupore (BMI) të barabartë ose më të madhe se 30.

Shkalla e obezitetit është përqindja e popullsisë së përgjithshme (ose të një nëngrupi në bazë të gjinisë, moshës, etj) me një BMI prej 30 ose më të lart.

Obeziteti është gjëndja e mbipeshës së rëndë ku një person ka një indeks të masës trupore (BMI) të barabartë ose më të madhe se 30.Shkalla e obezitetit është përqindja e popullsisë së përgjithshme (ose të një nëngrupi në bazë të gjinisë, moshës, etj) me një BMI prej 30 ose më të lart.

Oficerët e policisë në përgjithësi përfshijnë të gjitha gradat e oficerëve të policisë, duke përfshirë policinë kriminale, policinë e trafikut, policinë kufitare, policinë me uniformë, roje të qytetit, policinë bashkiake.

Përjashtohet stafi civil, zyrtarët doganor, policinë tatimore, policinë ushtarake, policinë e shërbimeve sekrete, oficerët me kohë të pjesshme, trupat speciale të policisë në detyre, kadetët dhe policinë gjyqësore.

Orët e punës janë numri i orëve të punuara aktualisht, përcaktuar si shuma e të gjitha periudhave të harxhuara në aktivitete të drejtpërdrejta dhe ndihmëse për të prodhuar mallra dhe shërbime. Numri mesatar i orëve të punës korrespondon me numrin e orëve që personi normalisht punon. Kjo përfshin të gjitha orët e punës jashtë orarit, duke përfshirë dhe orët jashtë orarit të paguara ose jo.

Ajo përjashton kohën e udhëtimit ndërmjet shtëpisë dhe vendit të punës, si dhe pushimet kryesore për vakte (të marra zakonisht në mesditë).

Pacientet e shtruar janë pacientët që janë pranuar paraprakisht në një institucion për trajtim dhe / ose kujdes dhe që qëndrojnë për të paktën një natë ose më shumë se 24 orë në spital apo institucion tjetër, duke siguruar shërbimin e kujdesit shëndetesor

Pamjaftueshmëria materiale nënkupton një situatë ekonomike të mbingarkuar dhe pajisjeve afatëgjatë, të perkufizuar si aftësi të mbingarkuara (më tepër se zgjedhja për të mos e bërë këtë) për të paguar shpenzime të parashikuara, të përballoj një pushim njëjavor si pushime vjetore larg banesës së zakonshme, një vakt që perfshin mish, pulë ose peshk një herë në dy ditë, ngrohje e pershtatëshme në banesë, pajisjet afatëgjatë si lavatriçe, televizor me ngjyra, telefon fiks apo makinë, të përballosh pagesa si (pagesë kredie ose qeraje, fatura shërbimesh, pegasa me këste ose pagesa të tjera kredish).

Raporti i pamjaftueshmërisë materiale është indikator i EU-SILC që shpjegon paaftësinë për të patur disa objekte që konsiderohen nga shumica e popullsisë si të dëshiruara apo të domosdoshme për të jetuar në menyrë të përshtatëshme. Ky indikator dallon individët të cilët nuk mund të perballojnë produkte dhe sherbime specifike, dhe ata të cilët nuk i marrin këto produkte dhe shërbime për arsye të tjera, psh. sepse nuk duan apo nuk i nevojiten.Ky indikator i përdorur në ‘Komitetin e sigurisë sociale’ mat përqindjen e popullsisë e cila nuk mund të perballojë të paktën tre nga produktet e mëposhtëme:

1.pagesën e qerasë, kredisë dhe faturave të shërbimeve;

2.mbajtjen e banesës me ngrohje të pershtatëshme;

3.të perballojë shpenzime të paparashikuara;

4.të ushqehet me mish dhe proteina rregullisht;

5.të bëj pushime;

6.të ketë televizor;

7.të ketë lavatriçe;

8.të ketë makinë;

9.të ketë telefon.

Ashpersia e raportit të pamjaftueshmërisë materiale perkufizohet si pamundësia të përballosh të paktën katër nga produktet e mesipërme.

Vazhdueshmëria e raportit të pamjaftueshmërisë materiale përkufizohet si pamundësia të perballosh pagesën e të paktën tre (pamjaftueshmërive materiale) apo katër nëse (ashpërsia e pamjaftueshmërisë materiale) të produkteve më sipër në vitin aktual dhe në të paktën dy nga tre vitet e kaluar. Llogaritja e saj kerkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër vitesh të njëpasnjëshëm.

Një person i papunë është përcaktuar si i tillë nga Eurostat, në përputhje me udhëzimet e Organizatës Ndërkombëtare të Punës.

I papunë quhet: një person i moshës 15 deri në 74 (në Itali, Spanjë, Mbretërinë e Bashkuar, Islanda, Norvegjia 16 deri 74 vjet);

i cili plotëson këto kushte:

- pa punë gjatë javës referuese;

- në dispozicion për të filluar një punë brenda dy javëve të ardhshme (ose e ka gjetur tashmë një punë të fillojnë brenda tre muajve të ardhshëm);

- në mënyrë aktive duke kërkuar punë në një kohë të gjatë katër javëve të fundit.

Shkalla e papunësisë llogaritet si përqindje e numrit të të papunëve ndaj e forcës së punës.

Papunësia e të rinjve përfshin të gjithë të rinjtë e moshës 15 deri në 24 vjeç të cilët janë të papunë. Norma e papunësisë e të rinjve është përqindja e të papunëve të grupmoshës 15 deri 24 vjeç, krahasuar me totalin e forcës së punës (të punësuar dhe të papunë) në atë grupmoshë.

Megjithatë, duhet të kemi parasysh se një pjesë e madhe e personave midis këtyre moshave janë jashtë tregut të punës (shumë të rinj janë duke studiuar me kohë të plotë dhe në këtë mënyrë nuk janë në dispozicion për punë), e cila shpjegon pse shkallët e papunësisë tek të rinjt janë përgjithësisht më të larta se normat e përgjithshme të papunësisë, ose nga ato të grupmoshave të tjera.

Për këtë arsye, raporti i papunësisë së të rinjve është përdorur shpesh si përqindja e të rinjve të papunë në krahasim me popullsinë e përgjithshme të kësaj grupmoshe (jo vetëm aktiv, por edhe të tilla joaktive si studentë).

Paritet eshte numri i lindjeve të një gruaje në të kaluarën e saj.

Pasagjer për kilometër, shkurtimisht pkm, është njësi matëse që përfaqëson transportin e një pasagjeri sipas një mënyre të përcaktuar transporti (rrugor, hekurudhor, ajror, detar, ujor i brendshëm,etj.) mbi një kilometër.

Produkti i Brendshëm Bruto (PBB) me çmime konstante paraqet nivelin e produktit të brendshëm bruto të shprehur me çmimet e një periudhe bazë (zakonisht një vit i caktuar). Përdorimi i një serie kohore të PBB me çmime konstante, ndryshe nga çmimet korente, bën të mundur eleminimin e efektit të ndryshimit të çmimeve duke treguar kështu ndryshimin në volum të PBB.

Produkti i Brendshëm Bruto (PBB) me çmimet e tregut pasqyron aktivitetin prodhues të njësive rezidente prodhuese (psh. industri). Ai vlerësohet si prodhimi total i të mirave dhe shërbimeve të një ekonomie me çmimet e tregut, plus taksat minus subvencionet në importe.

Personat të cilët janë të gatshëm për të punuar por që nuk kanë kerkuar punë, janë ata persona të moshës 15-74 vjeç që nuk janë as të punësuar as të papunë por që duan dhe janë të gatshëm që brenda dy javëve të ardhshme të punojnë pavarësisht se nuk kanë kërkuar punë. Ky tregues përfshin persona që nuk punojnë por që nuk janë kualifikuar si të papunë sepse ata nuk kanë kërkuar rregullisht një punë. Gjithashtu përfshihen personat e dekurajuar ose persona që nuk kërkojnë punë për shkak të angazhimeve ose problemeve familjare.

Shuma e dy grupeve të personave që kërkojnë punë, por jo menjëherë dhe personat në dispozicion për të punuar, por nuk kërkojnë punë quhet forcë shtesë potenciale e punës. Personat në FPP nuk janë pjesë e forcës standarde të punës, e cila është shuma e personave të punësuar dhe të papunë.

Megjithatë personat në FPP kanë një qasje të fortë në tregun e punës se sa personat e tjerë ekonomikisht joaktivë.

Në kontekstin e Anketës së Forcave të Punës (AFP), një person i punësuar është një person i moshës 15 vjeç e lartë, i cili gjatë javës referuese ka kryer një punë qoftë dhe vetëm për një orë në javë kundrejt një page ose përfitimi.Nëse personi nuk ka punuar në javën referuese, por ka një punë apo biznes nga i cili ai ose ajo mungonte përkohësisht për shkak të sëmundjes, pushime, mosmarrëveshje industriale apo arsimit dhe trajnimit.

Ky përkufizim i referohet rregullores së Organizatës Ndërkombëtare të Punës.

Personat të cilët kanë kërkuar punë por që nuk janë të gatshëm ta fillojnë atë menjëherë, janë ata persona të moshës 15-74 vjeç që nuk janë të punësuar e as të papunë që:

- Kanë kërkuar rregullisht punë gjatë katër javeve të fundit por që nuk janë të disponueshëm ta fillojnë atë brenda dy javëve të ardhshme.

- Kanë gjetur një punë për ta filluar në më pak se tre muaj por nuk janë të gatshëm ta fillojnë atë gjatë dy javëve të ardhshme.

- Kanë gjetur një punë për ta filluar në tre muajt e ardhshëm ose më shumë.

- Nuk kanë kërkuar rregullisht punë gjatë 4 javëve por janë të gatshëm ta fillojnë atë brenda 2 javëve nëse u ofrohet.

- Jo kërkues i rregullt i një pune mund të jetë edhe një person në pritje të një interviste pune.

- I pari prej katër grupeve është më i madhi deri tani.

Tre grupet e tjera janë përfshirë në këtë indikator pasi kanë shumë karakteristika të përbashkëta me grupin e parë por bazuar në definicionet e ILO këto tre grupe të fundit nuk quhen si të papunë.

Numri i personave të vrarë në aksidente rrugore përcaktohet si numri i vdekjeve i shkaktuar nga aksidentet rrugore të ndodhura brenda 30 ditësh nga ndodhja e aksidentit. Ky numër përfshin shoferët dhe pasagjerët, mjetet motorrike dhe biçikletat, si dhe kalimtarët e përfshirë në aksidente rrugore.

Numri i personave të punësuar është përcaktuar, në kontekstin e statistikave strukturore të biznesit, si numri i përgjithshëm i personave që punojnë në njësinë e vëzhgimit (duke përfshirë pronarët, partnerët që punojnë rregullisht në njësi dhe familjarët e papaguar), si dhe personat që punojnë jashtë njësisë por që i përkasin asaj dhe janë paguar nga ajo (p.sh. përfaqësues të shitjes, personel keshillues, ekipet e riparimit dhe mirëmbajtjes).

Ajo përjashton fuqine punëtore të marrë nga ndërmarrjet e tjera, personat që kryejnë riparimin dhe mirëmbajtjen e punës në njësinë e kërimit në emër të ndërmarrjeve të tjera, si dhe ata që janë në shërbimin e detyrueshëm ushtarak.

Pesha e gjallë e produkteve të peshkimit përllogaritet duke aplikuar disa faktorë në peshën e arkave të zbarkuara ose produkteve dhe është projektuar për të përfaqësuar peshën reale të produkteve të freskëta të peshkimit përpara se të nënshtrohet ndonjë përpunimi apo proçedure tjetër.

Një individ konsiderohet të jetë në peshë normale nëse ai apo ajo ka nje indeks të madhesisë trupore (BMI) më të lartë apo të barabartë me 18.5 por më të ulët se 25.

Përdorimi i internetit është numri i njerëzve që kanë akses në internet, zakonisht e shprehur si një përqindje e popullsisë. Në kuadër të studimit të përdorimit të internetit brenda familjeve, një përdorues i internetit është përcaktuar si dikush që ka përdorur internetin brenda tre muajve të fundit, ndërsa një përdorues i rregullt i internetit është përcaktuar si dikush që ka përdorur internetin të paktën një herë në javë gjatë periudhës së referencës të anketës (tre muajt e parë të vitit kalendarik), pavarësisht se ku ata e bëjnë këtë.

Përdorimi i ujit i referohet ujit të përdorur aktualisht nga përdoruesi përfundimtarë (psh familjet, shërbimet, bujqësia, industria) brenda një territori për një qëllim të caktuar, të tillë si përdorimi shtëpiak, ujitje ose përpunim industrial.

Furnizimi me ujë, në kontrast, është shpërndarja e ujit tek përdoruesit përfundimtarë, duke përfshirë edhe ujin e nxjerrë për vetpërdorim përfundimtar.

Një përdorues i internetit, në kuadër të statistikave sociale të informacionit, është përcaktuar si një person që përdor internetin në çfarëdolloj mënyrë :

• qoftë në shtëpi, në punë apo nga diku tjetër;

• qoftë për qëllime private apo profesionale;

• pavarësisht pajisjes ose llojit të lidhjes së përdorur.

Përfitimet e mbrojtjes sociale është e ardhura e cila është marrë për financimin e skemave të mbrojtjes sociale për të luftuar varfërinë dhe pabarazinë. Këto përfshijnë kontributet shoqërore, kontributet e përgjithshme të qeverisë dhe faturat e tjera. Kontributet sociale të punëdhënësve janë kostot që punëdhënësit duhet të paguanjë për të siguruar të drejtat për përfitime sociale për punonjësit e tyre, ish-punonjësit dhe familjet e tyre.

Ato mund të jenë reale ose imputuara, dhe të gjithë punëdhënësit (rezident ose jo-rezident) mund ti paguajnë ato.

Përfitimet sociale ndryshe nga transfertat sociale në natyrë janë transfertat në kesh për familje për ti lehtësuar ata nga barra financiare e disa risqeve apo nevojave, për shembull, pensionet, familjen dhe shtesat për fëmijë, si dhe ndihmat për persona me aftësi të kufizuara.

Përfitimet sociale paguhen nga fondet e sigurimeve shoqërore, njësitë e tjera qeveritare, institucionet jo-fitimprurëse, punëdhënësit që administrojnë skemat e pafinancuara të sigurimeve shoqërore, ndërmarrjet e sigurimit apo njësitë e tjera institucionale të administrimit në skemat e sigurimeve shoqërore të financuara privatisht.

Norma e inflacionit është përqindja e ndryshimit në indeksin e çmimeve për një periudhë të caktuar në krahasim me atë që është shënuar në periudhën e mëparshme. Kjo është zakonisht e llogaritur në një viti në vit ose me baze vjetore.

Për një vlerë indeksi të 183.1 për janar të këtij viti, dhe një vlerë indeksi të 178.4 regjistruar në janar të vitit të kaluar, norma vjetore e inflacionit të muajit janar të këtij viti do të jetë: (183.1 / 178.4 − 1) * 100 = 2.6 %

Në mënyrë të ngjashme, mund të llogarisim normën e ndryshimit nga muaji në muaj ose normën mesatare vjetore e ndryshimit.Deflacioni është e kundërta e inflacionit. Kjo është një rënie në nivelin e përgjithshëm të çmimeve të mallrave dhe shërbimeve dhe paraqet një rritje në vlerën e parave, ku një shumë e parave mund të shkëmbehen me më shumë mallra dhe shërbime.

Pasagjer për kilometër, shkurtimisht pkm, është njësi matëse që përfaqëson transportin e një pasagjeri sipas një mënyre të përcaktuar transporti (rrugor, hekurudhor, ajror, detar, ujor i brendshëm,etj) mbi një kilometër.

Popullata e anketuar përfshin të gjithë individët 15 vjeç e lart që jetojnë në Njësitë Ekonomike Familjare –NjEF (personat që jetojnë në banesa kolektive të tilla si shtëpi për të moshuar, institucione fetare apo hotelet nuk janë të përfshira).

NjEF i referohet një personi ose grupi personash të cilët banojnë në ketë familje gjatë javës së referencës. Përkufizimi gjithashtu përfshin personat të cilët mungojnë nga NjEF për periudha të shkurtra për shkak të studimeve, festave, sëmundje, udhëtimet e biznesit, etj. Personat në shërbim të detyrueshëm ushtarak nuk janë të përfshirë në këtë përkufizim.

Shifrat e popullsisë ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri i përgjithshëm i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë. Për shifrat e popullsisë të llogaritura nga Eurostat nga të dhënat nga Vendet Anëtare në (BE), koha është nga 1 Janari dhe shifra që rezulton është quajtur popullsia më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullata e zakonshme rezidente, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit, përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë. Mesatarja e popullsisë gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar në dy vite të njëpasnjëshëm. Popullsia mesatare përdoret më tej në llogaritjen e treguesve demografik, si normat e papërpunuara për 1 000 banorë, si dhe për treguesit e disa indikatorëve të tjerë për frymë.

Shifrat e popullsisë ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri i përgjithshëm i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë.Për shifrat e popullsisë të llogaritura nga Eurostat nga të dhënat nga Vendet Anëtare në (BE), koha është nga 1 Janari dhe shifra që rezulton është quajtur popullsia më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullata e zakonshme rezidente, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit, përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë. Mesatarja e popullsisë gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar të dy vite të njëpasnjëshme. Popullsia mesatare përdoret më tej në llogaritjen e treguesve demografike, si normat e papërpunuara për 1 000 banorë, si dhe për treguesit e disa indikatorëve si numër banori'.

Fuqia punëtore e popullsisë ekonomikisht aktive, përfshin si të punësuar (të punësuar dhe të vetëpunësuar) dhe individë të papunë, ekonomikisht joaktive, të tillë si fëmijët në arsim parashkollorë, fëmijët në arsim fillor, studentët dhe pensionistët.

Shifrat e popullsisë ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri i përgjithshëm i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë. Për shifrat e popullsisë të llogaritura nga Eurostat nga të dhënat nga Vendet Anëtare në (BE), koha është nga 1 Janari dhe shifra që rezulton është quajtur popullsia më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullata e zakonshme rezidente, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit, përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë. Mesatarja e popullsisë gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar në dy vite të njëpasnjëshëm. Popullsia mesatare përdoret më tej në llogaritjen e treguesve demografik, si normat e papërpunuara për 1 000 banorë, si dhe për treguesit e disa indikatorëve të tjerë për frymë.

Një person është ekonomikisht joaktiv, sipas përcaktimit të Organizatës Ndërkombëtare të Punës, në qoftë se ai ose ajo nuk është pjesë e fuqisë punëtore. Kështu që njerëzit joaktive nuk janë as të punësuar as të papunë. Popullsia joaktive mund të përfshijë fëmijët në arsim parashkollorë, dhe fëmijët në arsim fillor, studentët, pensionistët, femrat dhe meshkujt me kusht që ata / ato nuk janë duke punuar dhe nuk janë në dispozicion ose duke kërkuar punë edhe pse disa prej atyre mund të jenë në moshë pune.

"Shifrat e popullsisë" ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri gjithsej i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë.Për shifrat e popullsisë të përpiluara nga Eurostat nga të dhënat e siguruara nga Bashkimi Europian (EU) anëtare të BE, në 1 janar dhe shifra që rezulton është quajtur popullsi më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullsia me vendbanim të zakonshëm, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë.Popullsia mesatare gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar të dy viteve të njëpasnjëshëm. Popullsia mesatare përdoret në llogaritjen e treguesve demografikë, si normat bruto për 1 000 banorë, si dhe për treguesit për frymë.

Shifrat e popullsisë ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri i përgjithshëm i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë. Për shifrat e popullsisë të llogaritura nga Eurostat nga të dhënat nga Vendet Anëtare në (BE), koha është nga 1 Janari dhe shifra që rezulton është quajtur popullsia më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullata e zakonshme rezidente, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit, përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë. Mesatarja e popullsisë gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar të dy vite të njëpasnjëshme. Popullsia mesatare përdoret më tej në llogaritjen e treguesve demografike, si normat e papërpunuara për 1 000 banorë, si dhe për treguesit e disa indikatorëve të tjerë për frymë.

Në terma statistikore, Popullsia në burgje përkufizohet si numri gjithsej i të rriturve dhe të rinjeve të burgosur (duke perfshire ata në procedura gjyqesore penale) në 1 Shtator në një vit të caktuar. Përkufizimi perfshin individët e mbajtur në institucione burgimi, apo institucione të tjera, burgje për fëmijë, institucione të lidhura me varësine ndaj drograve dhe spitalet psikiatrike apo spitale të tjera.

Nuk përfshihen të burgosurit jo- kriminal të mbajtur për qëllime administrative ( psh. individë të mbajtur për qëllime hetimi përsa i përket statusit të emigrimit

Porti është një vend që i krijon lehtësira anijeve tregtare të ankorojnë dhe të ngarkojnë ose shkarkojnë ngarkesat apo të hipin ose zbresin pasagjerët në (ose) nga anijet, zakonisht direkt në skelë.

Porti statistikor konsiston në një apo më shumë porte, zakonisht i kontrolluar nga një autoritet portual i vetëm, i aftë për të rregjistruar anije dhe lëvizjet e ngarkesave. Një port qëndror është një port ku shërbejnë anijet e deteve të thellë dhe të cekët

Porti është një vend i cili të krijon lehtësira për ngarkim shkarkim të mallrave në port ose ngarkimin në anijehyrjet dhe daljet e pasagjerëve.Një port statistikor konsiston në një ose më shumë porte, normalisht të kontrolluara nga një autoritet portual, i cili regjistron lëvizjet e anijeve dhe mallrave.

Një port Hub është porti i cili shërben për skedulimin e lundrimit të gjata të anijeve dhe të lundrimeve të shkurtra.

Potencialisht aktiv i referohet dy kategorive brenda popullsisë inaktive:

- Një person është i gatshëm të fillojë një punë të ofruar nderkohë që nuk është duke kërkuar punë

- Një person që është duke kërkuar punë por nuk është i gatshëm ta fillojë atë menjëherë

Standardi i konsumit të fuqisë blerëse, shkurt PPCS, është analoge me standartin e fuqisë blerëse të përdorur për të bërë domethënëse krahasimin e vëllimit të produktit të brendshëm bruto (PBB) midis rajoneve, me një njësi monedhe artificiale të përfituar nga konvertimi i parametrave të të ardhurave të familjeve private me standartin e fuqisë blerëse (PPS) specifik për shpenzimet e konsumit final, që ka rezultuar në standartin e konsumit final të krahasueshëm.

Fuqi blerëse, shkurtuar si PPP, janë tregues që masin nivelin e dallimeve të çmimeve në të gjithë vendet. PPP-të na tregoni se sa njësi të monedhës kushton një sasi e caktuar të mallrave dhe shërbimeve në vende të ndryshme.

Duke përdorur PPP-të për të kthyer shpenzimet e shprehur në monedhat kombëtare në një monedhë të përbashkët artificiale, standarti i fuqisë blerëse (PPS), eliminon efektin e diferencave në nivelin e çmimeve në të gjithë vendet e krijuara nga luhatjet në kursin e këmbimit të monedhës. . Barazia e fuqisë blerëse fitohet duke krahasuar nivelet e çmimeve për një shportë të mallrave dhe shërbimeve të ngjashme që janë të zgjedhur për të qenë përfaqësues i modeleve të konsumit në vende të ndryshme.

PPP-tëbëjnë të mundur prodhimin e indikatorëve kuptimplotë (bazuar në të dyja çmim ose volum) të nevojshme për krahasime ndërmjet-vendeve, duke reflektuar ndryshimet në fuqinë blerëse të familjeve për shembul. përqindjet e këmbimit monetar nuk mund të përdoret për të krahasuar vëllimet e të ardhurave ose shpenzimeve, sepse ata zakonisht pasqyrojnë më shumë elemente dhe jo vetëm ndryshimet e çmimeve si p.sh vëllimet e transaksioneve financiare ndërmjet monedhave dhe pritjet në tregjet e këmbimit valutor.

Standardi i fuqisë blerëse, shkurtuar si PPS, është një njësi monetare artificial. Teorikisht, një PPS mund të blejnë të njëjtën sasi mallrash dhe shërbimesh në çdo vend. Megjithatë, dallimet e çmimeve midis vendeve do të thotë se shuma të ndryshme të njësive të monedhës kombëtarenevoiten për të njëjtat mallra dhe shërbime në varësi të vendit.

PPS janë llogaritur duke ndarë çdo agregat ekonomik të një vendi në monedhën kombëtare nga barazia e fuqisë blerëse përkatëse PPS është term teknik që përdoret nga Eurostat si monedhë e përbashkët me të cilën treguesit e agreguar të llogarive kombëtare janë shprehur kur korigjohen për diferencat e nivelit të çmimeve duke përdorur PPP-ve. Kështu, PPP-të mund të interpretohet edhe si kursi i këmbimit të PPS kundrejt euros

Në kuadër të statistikave të tregtisë së jashtme, produktet e peshkimit përbëhen nga:

• Produktet ushqimore të peshkimit, duke përfshirë:

◦ peshk të freskët, të ngrirë, të kripur, tymosur dhe të thatë;

◦ konserva peshku;

◦ krustacet dhe molusqet e freskëta, të ngrira, të thata dhe të tymosura;

◦ preparate dhe konserva të krustaceve dhe molusqeve

• Produktet jo ushqimore, duke përfshirë:

◦ tretësirat; ◦ vajërat dhe yndyrnta;

◦ sfungjerorët, koralet, etj .;

• Bimët ujore.

Produktet e rikuperuara janë produkte të përftuara nga procese të tjera dhe mund të ripërdoren për qëllime të tjera. Ato përfshijnë mbeturina në formë të djegshme, lubrifikantë të riciklueshme, mbeturina të tjera industriale

Produkti i Brendshëm Bruto, shkurt PBB, është një matës bazë i ekonomisë së përgjithshme të një vendi. PBB përfaqëson vlerën monetare të të gjithë të mirave dhe shërbimeve të prodhuara brenda kufijve të një vendi në një periudhë kohore të caktuar. Në përgjithësi PBB vlerësohet në bazë vjetore, por mund të vlerësohet gjithashtu edhe në bazë tremujore. Si një matës i agreguar i prodhimit, PBB është i barabartë me shumën e vlerës së shtuar bruto të të gjithë njësive institucionale residente të angazhuara në prodhim, plus taksat e minus subvencionet mbi produktet.

Vlera e shtuar bruto është diferenca ndërmjet prodhimit dhe konsumit të ndërmjetëm. PBB është gjithashtu e barabartë me:

• Shuma e konsumit final të të mirave dhe shërbimeve (të gjithë konsumin përjashtuar konsumin e ndërmjetëm) të matur me çmimet e konsumit, minus vlerën e importeve të të mirave dhe shërbimeve;

•Shuma e të ardhurave kryesore të shpërndara nga njësitë prodhuese rezidente.

Produkti i brendshëm bruto (PBB) i shprehur me standardin e fuqisë blerëse është produkti i brendshëm bruto i konvertuar në standardin e fuqisë blerëse (SFB) e cila është një njësi valute artificiale. Ky konvertim realizohet nëpërmjet barazisë së fuqisë blerëse, bazuar në teorinë që norma e këmbimit ndërmjet dy valutave është në ekuilibër kur fuqitë blerëse të tyre me atë normë këmbimi janë të barabarta.

PBB në standartin e fuqisë blerëse përfaqëson volumin e pastër, pasi nuk merren në konsideratë diferencat e çmimeve midis vendeve.

Produkti i Brendshëm Bruto (PBB) me çmimet e tregut pasqyron aktivitetin prodhues të njësive rezidente prodhuese (psh. industri). Ai vlerësohet si prodhimi total i të mirave dhe shërbimeve të një ekonomie me çmimet e tregut, plus taksat minus subvencionet në importe.

Produktiviteti është prodhimi i prodhuar nga çdo njësi që zotëron burime, për shembull, numri i makinave të mbledhura nga një punonjës në një vit. Në analiza statistikore, produktiviteti i referohet produktivitetit të kapitalit, produktivitetit të punës, produktivitetit të burimeve (nga të cilat produktiviteti i energjisë është një rast specifik), në varësi të burimeve të zotëruara.

Produktiviteti i dukshëm i punës përcaktohet si vlera e shtuar e faktorit kosto pjestuar me numrin e personave të punësuar. Ky raport paraqitet në përgjithësi në mijëra euro për çdo person të punësuar

Produktiviteti i Punës mat sasinë e mallrave dhe shërbimeve të prodhuara nga secili anëtar i forcës së punës ose mat prodhimin nga kontributi i punës. Kjo mund të matet në mënyra të ndryshme.Për treguesit strukturorë, ajo mund të matet me produktin e brendshëm bruto (PBB), e shprehur në termat e standardit të fuqisë blerëse (PPS), ose në lidhje me numrin e të punësuarve, ose me numrin e orëve të punës.

Në të dyja rastet, ai është shprehur më pas si një indeks.Në kuadër të llogarive kombëtare dhe statistikave strukturore të biznesit, produktiviteti i punës është përcaktuar shpesh si vlerë e shtuar për person të punësuar.

Prodhimi bimor përbëhet nga shitjet, ndryshimet në nivelet e rezervave, dhe produkteve bimore që përdoren si ushqimin përblegtorinë, ose për përpunimin dhe vetpërdorimi final nga prodhuesit.

Gjenerimi bruto i energjisë elektrike ose prodhimi bruto i energjisë elektrike ka të bëjë me procesin e prodhimit të energjisë elektrike. Është shuma e përgjithshme e energjisë elektrike të prodhuar nga transformimi i formave të tjera të energjisë, për shembull asaj bërthamore ose të energjisë së erës. Kjo është zakonisht e shprehur në gigavat për orë (GWh) dmth 1 bilion (10^9) vatorë.

Prodhimi total bruto i energjisë elektrike mbulon gjenerimin bruto të energjisë elektrike në të gjitha llojet e termocentraleve. Prodhimi bruto i energjisë elektrike në nivel impianti përcaktohet si energjia elektrike e matur në dalje të transformatorëve kryesorë, dmth ajo përfshin konsumin në impiantet ndihmëse dhe në transformator.

Gjenerimi bruto i energjisë elektrike ose prodhimi bruto i energjisë elektrike ka të bëjë me procesin e prodhimit të energjisë elektrike. Është shuma e përgjithshme e energjisë elektrike të prodhuar nga transformimi i formave të tjera të energjisë, për shembull asaj bërthamore ose të energjisë së erës. Kjo është zakonisht e shprehur në gigavat për orë (GWh) dmth 1 bilion (10^9) vatorë.

Prodhimi total bruto i energjisë elektrike mbulon gjenerimin bruto të energjisë elektrike në të gjitha llojet e termocentraleve. Prodhimi bruto i energjisë elektrike në nivel impianti përcaktohet si energjia elektrike e matur në dalje të transformatorëve kryesorë, dmth ajo përfshin konsumin në impiantet ndihmëse dhe në transformator.

Prodhimi i drurëve pyjor (termi përdoret gjithashtu si sinonim për largimet në kontekstin e pylltarisë) përfshin të gjitha sasitë e drurit të larguar nga pyjet dhe toka të tjera të pyllëzuara ose vende të tjera të prerjes së pemëve gjatë një periudhe të caktuar kohore

Gjenerimi neto i energjisë elektrike ose prodhimi neto i energjisë elektrike është i barabartë me prodhimin bruto të energjisë elektrike minus konsumin e shërbimeve ndihmëse të stacioneve të energjisë.

Gjenerimi bruto i energjisë elektrike ose prodhimi bruto i energjisë elektrike ka të bëjë me procesin e prodhimit të energjisë elektrike. Është shuma e përgjithshme e energjisë elektrike të prodhuar nga transformimi i formave të tjera të energjisë, për shembull asaj bërthamore ose të energjisë së erës. Kjo është zakonisht e shprehur në gigavat për orë (GWh) dmth 1 bilion (10 ^ 9) vat-orë.

Prodhimi total bruto i energjisë elektrike mbulon gjenerimin bruto të energjisë elektrike në të gjitha llojet e termocentraleve. Prodhimi bruto i energjisë elektrike në nivelin e bimëve është përcaktuar si energjia elektrike e matur në dalje të transformatorëve kryesorë, dmth duke përfshirë edhe sasinë e energjisë elektrike të përdorur në ndihmë të bimëve dhe te transformatorët.

Prodhimi vendas bruto, shkurtimi PVB, është prodhimi neto i kafshëve të therura plus bilancin tregtar (eksportet minus importet) brenda BE-së si dhe tregtia e jashtme e këtyre kafshëve të gjalla.

Kur një bilanc negativ i tregtisë së jashtme e prevalon numrin e therjeve, prodhimi vendas bruto mund të jetë negativ. PVB mund të vlerësohet nga të dhënat e therjeve dhe prodhimit të mishit të kombinuara me bilancin e tregtisë së jashtme për kafshët e gjalla. PVB është një parashikim që realizohet nga shtetet anëtare të Bashkimit Evropian, nga të cilët Eurostat grumbullon të dhëna çdo dy vjet.

I zënë me punë me kohë të pjesshme është një person i moshës 15-74 që punon part-time por që do të donte të bënte orë shtesë pune dhe është i disponueshëm për ta bërë këtë. Puna me kohë të pjesshme këtu deklarohet si e tillë nga vetë personat.

Ky tregues statistikor mbulon personat të cilët, pavarësisht se janë të punësuar nuk punojnë me kohë të plotë dhe kanë një volum të pamjaftueshëm pune, e cila është disi e ngjashme me të qënit i papunë.

Ky definicion është i rëndësishëm sepse personat që punojnë me kohë të plotë dhe kërkojnë akoma orë pune kanë një profil të ndryshëm: psh pavarësisht se punojnë shumë orë pune kanë të ardhura të pamjaftueshme; ose kanë mungesa të volumit të punës; ose kanë nën përdorim të punës nga persona tashmë të punësuar. Këto janë arsyet që të punësuarit me kohë të plotë janë zakonisht të prirur për të kërkuar orë pune shtesë.

Punonjësit ekuivalente me kohë të plotë, shkurtuar si FTE, është një njësi për të matur personat e punësuar apo studentë në një mënyrë që i bën ata të krahasueshëm edhe pse ata mund të punojnë ose studiojnë me një numër të ndryshëm të orëve në javë.Njësia është marrë duke krahasuar numrin mesatar të orëve të punës të një punonjësi ose nxënësi me numrin mesatar të orëve të një punëtori me orar të plotë apo student.

Një person me kohë të plotë llogaritet si një FTE, ndërsa një punëtor / Student me kohë të pjesshme merr një rezultat në proporcion me orët që ai ose ajo punon apo studiion. Për shembull, një punëtor me kohë të pjesshme të punësuar për 20 orë në javë, ku puna me kohë të plotë përbëhet nga 40 orë, llogaritet si 0.5 FTE. Fuqia punëtore e një ndërmarrje, aktiviteti, apo vend etj mund të shtohen dhe të shprehen si numri i ekuivalentet me kohë të plotë. Në kontekstin e arsimit njësia FTE ka për qëllim standartizimin e ngarkesës aktuale të nxënësit në kurs në krahasim me ngarkesën normale të kursit.

Sektori i qeverisë së përgjithshme përbëhet nga katër nënsektorë: 1. Qeveria qendrore 2. Qeveria federale, ndërmjet vendeve anëtare të BE-së dhe vendeve të EFTAs, ky nënsektor është i aplikueshëm vetëm për Belgjikën, Gjermaninë, Spanjën, Austrinë dhe Zvicrën. 3. Qeveria locale 4. Fondet e sigurimeve shoqërore, fondet e sigurimeve shoqërore nuk janë raportuar të ndara në disa vende si: Irlandë, Qipro, Maltë, Mbretëria e Bashkuar dhe Norvegjia.

Bazuar në Sistemin Evropian të Llogarive (ESA2010), paragrafi 2.111 sektori i qeverisë së përgjithshme përkufizohet si Sektori i Qeverisë së Përgjithshme (S.13) i cili konsiston në:

•"njësi institucionale, të cilat janë prodhues jo-tregu, prodhimi i të cilave eshtë i përcaktuar për konsum individual dhe konsum kolektiv, dhe janë të financuara nga pagesat e detyrueshme të bëra nga njësi që i përkasin sektorëve të tjerë; ashtu edhe njësitë institucionale që kanë qëllim kryesor rishpërndarjen e të ardhurave dhe pasurisë kombëtare" Në përgjithësi, funksionet kryesore të qeverisë së përgjithshme janë:

•të organizojë dhe të monitorojë flukset e parave, të mirave dhe shërbimeve ose aseteve të tjera midis koorporatave, midis familjeve, dhe midis koorporatave e familjeve; në funksion të drejtësisë sociale, rritjes së efiçencës apo qëllimeve të tjera të legjitimuara nga qytetarët; shembuj janë rishpërndarja e të ardhurave dhe pasurisë kombëtare, tatimi mbi fitimin i paguar nga koorporatat më qëllim financimin e përfitimeve nga papunësia, kontributet për sigurimet shoqërore e shëndetësore të paguara nga punonjësit për të financuar sistemin e pensioneve;

•të prodhojë të mira dhe shërbime për të plotësuar nevojat e familjeve (p.sh. shërbimet e kujdesit shëndetësor publik) ose të plotësojë të gjitha nevojat e komunitetit (si mbrojtja, rendi publik dhe siguria).

Qeveria lokale konsiston në të gjitha llojet e administratës publike e cila mbulon përgjegjësitë e saj vetëm brenda territorit ekonomik lokal, ku nuk bëjnë pjesë agjencitë lokale të fondeve të sigurimeve shoqërore. Bazuar në metodologjinë ESA 2010, paragrafi 20.65 qeveria lokale përkufizohet si: Qeveria lokale (pa përfshirë fondet e sigurimeve shoqërore) nënsektori (S.1313) konsiston në të gjitha njësitë e qeverisë që kanë kompetenca lokale (me përjashtim të njësive të fondeve të sigurimeve).

Qeveria lokale zakonisht ofron një gamë të gjerë shërbimesh për rezidentët lokal, disa prej të cilëve financohen nga grante nga qeveria qëndrore. Statistikat për qeverinë lokale mbulojnë një shumëllojshmëri të njësive qeverisëse sikurse janë qarqet, bashkitë, qytetet, komunat, shkollat sipas rretheve, ujësjellësat si dhe qendrat shëndetësore. Shpesh, njësitë lokale me funksione dhe përgjegjësi të ndryshme kanë autoritet mbi të njëjtën zonë gjeografike. Për shembull, njësi të ndryshme të qeverisë lokale të cilat përfaqësojnë një qytet, një vend, një shkollë në një rreth të caktuar kanë autoritet mbi të njëjtën zonë.

Së fundmi, dy ose më shumë qeveri lokale mund të organizojnë një njësi të vetme për të ushtruar autoritetin në një territor të caktuar. Këto njësi janë klasifikuar në nënsektorin e qeverisë lokale.

Pamjaftueshmëria materiale nënkupton një situatë ekonomike të mbingarkuar dhe pajisjeve afatëgjatë, të perkufizuar si aftësi të mbingarkuara (më tepër se zgjedhja për të mos e bërë këtë) për të paguar shpenzime të parashikuara, të përballoj një pushim njëjavor si pushime vjetore larg banesës së zakonshme, një vakt që perfshin mish, pulë ose peshk një herë në dy ditë, ngrohje e pershtatëshme në banesë, pajisjet afatëgjatë si lavatriçe, televizor me ngjyra, telefon fiks apo makinë, të përballosh pagesa si (pagesë kredie ose qeraje, fatura shërbimesh, pegasa me këste ose pagesa të tjera kredish).

Raporti i pamjaftueshmërisë materiale është indikator i EU-SILC që shpjegon paaftësinë për të patur disa objekte që konsiderohen nga shumica e popullsisë si të dëshiruara apo të domosdoshme për të jetuar në menyrë të përshtatëshme. Ky indikator dallon individët të cilët nuk mund të perballojnë produkte dhe sherbime specifike, dhe ata të cilët nuk i marrin këto produkte dhe shërbime për arsye të tjera, psh. sepse nuk duan apo nuk i nevojiten.

Ky indikator i përdorur në ‘Komitetin e sigurisë sociale’ mat përqindjen e popullsisë e cila nuk mund të perballojë të paktën tre nga produktet e mëposhtëme:

1.pagesën e qerasë, kredisë dhe faturave të shërbimeve;

2.mbajtjen e banesës me ngrohje të pershtatëshme;

3.të perballojë shpenzime të paparashikuara;

4.të ushqehet me mish dhe proteina rregullisht;

5.të bëj pushime;

6.të ketë televizor;

7.të ketë lavatriçe;

8.të ketë makinë;

9.të ketë telefon.

Ashpersia e raportit të pamjaftueshmërisë materiale perkufizohet si pamundësia të përballosh të paktën katër nga produktet e mesipërme. Vazhdueshmëria e raportit të pamjaftueshmërisë materiale përkufizohet si pamundësia të perballosh pagesën e të paktën tre (pamjaftueshmërive materiale) apo katër nëse (ashpërsia e pamjaftueshmërisë materiale) të produkteve më sipër në vitin aktual dhe në të paktën dy nga tre vitet e kaluar. Llogaritja e saj kerkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër vitesh të njëpasnjëshëm.

Raporti i ashpërsisë së pamjaftueshmërisë së banesës përkufizohet si përqindja e popullsisë e cila jeton në një banesë që konsiderohet si e mbipopulluar, duke shfaqur të paktën një nga indikatorët e pamjaftueshmërisë së banesës.

Pamjaftueshmëria e banesës është një indikator për shërbimet e munguara dhe llogaritet duke ju referuar atyre NjEF të cilat kanë çati që pikon, nuk kanë dush/vaskë dhe tualet brenda banesës, apo banesa konsiderohet si e errët.

Raporti i pjesës së kuintilit të të ardhurave ose raporti S80 / S20 është një masë e pabarazisë së shpërndarjes së të ardhurave. Ajo llogaritet si raport i të ardhurave gjithsej të marra nga 20% e popullsisë me të ardhura më të larta (kuintili më i lartë) me 20% e popullsisë me të ardhura më të ulëta (pjesën e fundit).

Të gjitha të ardhurat janë hartuar si të ardhurat ekuivalente të disponueshme.

Raporti i medianës relative të të ardhurave përkufizohet si raporti i medianës të të ardhurave ekuivalente të disponueshme të popullsisë mbi moshën 65 vjeç, pjesëtuar me medianën të të ardhurave ekuivalente të disponueshme të popullsisë nën moshën 65 vjeç.

Pamjaftueshmëria materiale nënkupton një situatë ekonomike të mbingarkuar dhe pajisjeve afatëgjatë, të perkufizuar si aftësi të mbingarkuara (më tepër se zgjedhja për të mos e bërë këtë) për të paguar shpenzime të parashikuara, të përballoj një pushim njëjavor si pushime vjetore larg banesës së zakonshme, një vakt që perfshin mish, pulë ose peshk një herë në dy ditë, ngrohje e pershtatëshme në banesë, pajisjet afatëgjatë si lavatriçe, televizor me ngjyra, telefon fiks apo makinë, të përballosh pagesa si (pagesë kredie ose qeraje, fatura shërbimesh, pegasa me këste ose pagesa të tjera kredish). Raporti i pamjaftueshmërisë materiale është indikator i EU-SILC që shpjegon paaftësinë për të patur disa objekte që konsiderohen nga shumica e popullsisë si të dëshiruara apo të domosdoshme për të jetuar në menyrë të përshtatëshme. Ky indikator dallon individët të cilët nuk mund të perballojnë produkte dhe sherbime specifike, dhe ata të cilët nuk i marrin këto produkte dhe shërbime për arsye të tjera, psh. sepse nuk duan apo nuk i nevojiten.

Ky indikator i përdorur në ‘Komitetin e sigurisë sociale’ mat përqindjen e popullsisë e cila nuk mund të perballojë të paktën tre nga produktet e mëposhtëme:

1.pagesën e qerasë, kredisë dhe faturave të shërbimeve;

2.mbajtjen e banesës me ngrohje të pershtatëshme;

3.të perballojë shpenzime të paparashikuara;

4.të ushqehet me mish dhe proteina rregullisht;

5.të bëj pushime;

6.të ketë televizor;

7.të ketë lavatriçe;

8.të ketë makinë;

9.të ketë telefon.

Ashpersia e raportit të pamjaftueshmërisë materiale perkufizohet si pamundësia të përballosh të paktën katër nga produktet e mesipërme. Vazhdueshmëria e raportit të pamjaftueshmërisë materiale përkufizohet si pamundësia të perballosh pagesën e të paktën tre (pamjaftueshmërive materiale) apo katër nëse (ashpërsia e pamjaftueshmërisë materiale) të produkteve më sipër në vitin aktual dhe në të paktën dy nga tre vitet e kaluar. Llogaritja e saj kerkon një instrument kohor, mbi të cilin individët vëzhgohen përgjatë katër vitesh të njëpasnjëshëm.

Raporti i varësisë së përgjithshme është një indikator i strukturës së moshës së popullsisë. I referohet numrit të individëve të cilët janë nën “varësinë” e mbështetjes së ofruar nga të tjerët gjatë jetës së tyre-të rinjtë dhe të moshuaritndaj numrit të atyre individëve të cilët janë të aftë të japin këtë mbështetje.

Raporti i varësisë së përgjithshme është raporti i shumës së numrit të të rinjve dhe numrit të individëve të moshuar, të një moshe ku të dy grupet janë përgjithësisht në një situatë ekonomike inaktive (psh. nën moshën 15 vjeç dhe mosha 65 vjeç e lart), në raport me numrin e individëve të cilët janë në moshë pune ( psh. nga mosha 15 deri 64 vjeç).

Është shuma e të dy raporteve, raporti i varësisë së të rinjve dhe raporti i varësisë së të moshuarve.

Raporti i kuintileve të të ardhurave apo raporti S80/S20 është një indikator që mat pabarazinë e shpërndarjes së të ardhurave. Llogaritet si raporti i të ardhurave gjithsej i 20% të popullsisë me të ardhurat më të larta (kuintili më i lartë) nga ai i marrë nga 20 % i popullsisë me të ardhurat me të ulëta ( kuintili më i ulët).

Të gjithë zërat e të ardhurave llogariten sipas të ardhurave ekuivalente të disponueshme.

Remitancat janë të ardhurat familjare të gjeneruara nga aktiviteti ekonomik në një tjetër vend, se ekonomia e vendit, e cila më pas është transferuar ose fituar për llogari të NjEF në ekonominë e vendit. Rrjedhimisht remitancat mund të bazohen nga një qëndrim afatgjatë në një shtet tjetër (zakonisht e kombinuar me aktivitetin ekonomik, si emigrant), ose me angazhime pune afat-shkurter si punëtor sezonal ose mbi punën e përhershme si punetor kufitar, pa qëne banor i ekonomisë së vëndit pritës.

Në Bilancin e Pagesave dhe Manualit Pozicioneve të Investimeve Ndërkombëtare (BPM6) remitancat janë perceptuar si një indikator kumulativë të bazuar mbi tre nivele agregatesh:

• Remitancat personale mbulojnë transferimin e fondeve të NjEF në kesh ose aktivevë në natyre dhe shtëpiakë në një NjEF jo-banore, i vendosur zakonisht në ekonominë e shtëpisë së emigrantit (duke perfshirë donacionet për familjen, etj), por edhe të ardhurat neto të gjeneruara përmes punësimit në ekonomitë e tjera, qoftë si punëtor sezonal ose të kufirit, ose si banor me subjektet jorezidente (p.sh. institucionet ndërkombetare me vendbanim në ekonominë e vendit të banorit).

• Remitancat gjithsej gjithashtu përfshijnë perfitime sociale, të cilat janë fituar nga aktivitetet e përmendura më lart ekonomike të familjeve në ekonomitë e tjera, p.sh. të drejtat e pensionit.

• Gjithsej remitancat dhe transferimet në institucionet jo-fitimprurese u shërbejnë ekonomive familjare, gjithashtu përfshijnë transfertat rrjedhëse dhe kapitale të OJF, të tilla si donacione në kesh dhe në natyrë, sponsorizimet ndërkufitare, programet e ndihmës për zhvillim nisur nga organizatat jofitimprurëse publike ose private ( OJQ-të) në vende të tjera.

Residencë në kuadër të bilancit të pagesave përcaktohet nga qëndra e interesit mbizotërues ekonomik të një njësie ekonomike familjare. Si një udhezues të pergjithshëm është e mjaftueshme për t'u kualifikuar si banor, kur është i pranishëm në një territor për një vit ose më shumë. Emigrantët të cilët shkojnë jashtë vendit me qëllim për të qëndruar dhe për të punuar për një vit ose më gjatë në përputhje me rrethanat do të jenë banorë të ekonomisë pritëse. Në të kundertën, udhetime të shkurtra nën një vit për rekreacion apo punë nuk e ndryshojnë vendbanim.

Punëtorët e punësuar sipas kontratave nën një vit (punëtorë sezonal) ose jorezidentët të cilët udhëtojnë për të punuar në një tjetër ekonomi (punëtorë të kufirit) nuk konsiderohen banorë të ekonomisë pritëse, ku ata janë të punësuar.Kriteri i banimit përdoret në statistikat të bilancit të pagesave për të përcaktuar nëse një transaksion është e rëndesishme për të regjistruar ose jo. Në këtë kontekst, duhet theksuar se vetëm transaksionet ndërmjet banorëve rezident dhe atyre jo-rezident janë të rëndesishme në bilancin e pagesave, duke përjashtuar të gjitha aktivitetet ekonomike të cilat janë kryer vetëm në mes banorëve të një ekonomie (ose ndërmjet jo-rezidentëve për këtë shkak).

Ndryshimi i popullsisë, përgjithësisht përkufizohet si diferenca e numrit të popullsisë midis fundit dhe fillimit të një periudhe kohore të dhënë (përgjithësisht një viti). Specifikisht, është diferenca e numrit të popullsisë në 1 Janar për çdo dy vite të njëpasnjëshëm. Ndryshimi i popullsisë ka dy komponentë:

• Ndryshimi natyror i popullsisë (numri i lindjeve minus numrin e vdekjeve)

• Emigrimi neto (numri i emigrimeve minus numrin e migrimeve, plus rregullimet statistikore – duhet të nënvizohet se emigrimi neto i referohet në kontekst statistikave të ndryshimit të popullsisë të përfshira në rregullimet statistikore që ndodhin në një vit të balancuar të popullsisë dhe kjo i shërben qëllimit e përmbushjes së balancës. Një ndryshim pozitiv i popullsisë, ndodh kur përfundimi i emigrimit neto duke shtuar numrin e lindjeve dhe zbritur numrin e vdekjeve jep një rezultat pozitiv, i referohet rritjes së popullsisë, ndërsa rezultati negativ i referohet rënies së popullsisë.

Koeficenti bruto i rritjes së popullsise është raporti i rritjes gjithsej të popullsisë përgjatë një viti ndaj mesatares së popullsisë të zonës nën vëzhgim në atë vit. Vlera e tij shprehet për 1000 banorë.

Ndryshimi natyror i popullsisë është diferenca midis numrit të lindjeve dhe vdekjeve përgjatë një periudhe kohe (përgjithësisht një viti). Mund të jetë negative apo pozitive. Rritja natyrore e popullsisë është një ndryshim pozitiv natyral, kur numri i lindjeve është më i lartë se numri i vdekjeve përgjatë periudhës kohore nën vëzhgim.

Rënia natyrale e popullsisë është e kundërta, është një ndryshim negativ natyral, kur numri i vdekjeve e tejkalon numrin e lindjeve.

Ndryshimi i popullsisë, përgjithësisht përkufizohet si diferenca e numrit të popullsisë midis fundit dhe fillimit të një periudhe kohore të dhënë (përgjithësisht një viti). Specifikisht, është diferenca e numrit të popullsisë në 1 Janar për çdo dy vite të njëpasnjëshëm.Ndryshimi i popullsisë ka dy komponentë:

• Ndryshimi natyror i popullsisë (numri i lindjeve minus numrin e vdekjeve)

• Emigrimi neto (numri i emigrimeve minus numrin e migrimeve, plus rregullimet statistikore – duhet të nënvizohet se emigrimi neto i referohet në kontekst statistikave të ndryshimit të popullsisë të përfshira në rregullimet statistikore që ndodhin në një vit të balancuar të popullsisë dhe kjo i shërben qëllimit e përmbushjes së balancës.

Një ndryshim pozitiv i popullsisë, ndodh kur përfundimi i emigrimit neto duke shtuar numrin e lindjeve dhe zbritur numrin e vdekjeve jep një rezultat pozitiv, i referohet rritjes së popullsisë, ndërsa rezultati negativ i referohet rënies së popullsisë. Koeficenti bruto i rritjes së popullsise është raporti i rritjes gjithsej të popullsisë përgjatë një viti ndaj mesatares së popullsisë të zonës nën vëzhgim në atë vit. Vlera e tij shprehet për 1000 banorë.

Ndryshimi natyror i popullsisë është diferenca midis numrit të lindjeve dhe vdekjeve përgjatë një periudhe kohe (përgjithësisht një viti).

Mund të jetë negative apo pozitive. Rritja natyrore e popullsisë është një ndryshim pozitiv natyral, kur numri i lindjeve është më i lartë se numri i vdekjeve përgjatë periudhës kohore nën vëzhgim. Rënia natyrale e popullsisë është e kundërta, është një ndryshim negativ natyral, kur numri i vdekjeve e tejkalon numrin e lindjeve.

Shkalla e standardizuar e vdekjes, shkurtuar si SDR, norma e vdekjeve nga një popullsi rregulluar për një shpërndarje të moshës së standardizuar. Llogaritet si mesatare e ponderuar e normave të moshës specifike të vdekjes së një popullsie të caktuar; peshat janë shperndarja e moshës së kesaj popullsie. Si shumica e shkaqeve të vdekjes, ndryshojnë në mënyrë të konsiderueshme me moshën dhe gjininë e njerezve, përdorimi i normave të standardizuara të vdekjes përmirëson krahasueshmërinë në kohë dhe në masë të vendeve. Arsyeja është se normat e vdekjes mund të maten në menyrë të pavarur ndaj strukturës së moshës së popullsisë në kohë dhe shtete të ndryshme (raportet seksuale zakonisht janë më të qëndrueshme).

Normat e standardizuara të vdekjes llogariten mbi bazën e "Ndryshimit të Popullsisë Standarte 'rishikuar nga Eurostat në Vitin 2012 (dhe të botuar në Vitin 2013). Si metodë për standardizimin, është aplikuar metoda e drejtperdrejtë. Normat e standardizuara të vdekjes llogariten për grup-moshat 0-64 vjeç ( 'vdekje e parakohshme'), 65 vjeç e më shumë, dhe për totalin e të gjitha moshave.

Llogaritë Kombëtare, shpesh të quajtura llogaritë makroekonomike ose shkurt LLK, janë statistika të fokusuara në strukturën dhe evoluimin e ekonomisë. Ato përshkruajnë dhe analizojnë, në një mënyrë të qartë dhe të besueshme, ndërveprimet ekonomike (transaksionet) brenda një ekonomie. Ekziston një numër i paimagjinueshëm transaksionesh në një ekonomi. Sektori i llogarive kombëtare i referohet të gjithë ekonomisë (një vend, bashkimit evropian EU, etj.) si një sektor. Të gjithë njësitë institucionale të cilat kryejnë aktivitetin e tyre brenda një ekonomie mund të përfshihen në një sektor institucional të caktuar. Ndarjet sipas sektorit institucional jepen në llogaritë e sektorëve.

Sektorët institucional bëjnë të mundur grupimin e njësive me karakteristika dhe sjellje të ngjashme.

Grupimet kryesore paraqiten më poshtë: • Korporatat jo-financiare;

• Korporatat financiare;

• Qeveria e përgjithshme;

• Familjet;

• Institucionet joftimprurëse në shërbim të familjeve. Transaksionet me jorezidentët dhe kërkesat financiare të rezidentëve ndaj jo-rezidentëve, ose anasjelltas, regjistrohen në llogarinë "pjesa tjetër e botës".

Zhvillimet makroekonomike, si rritja ekonomike dhe inflacioni, ndikohen nga veprimet e subjekteve ekonomik individual në një ekonomi. Grupimi i subjekteve ekonomik me sjellje të njëjtë në sektor institucional ndihmon thelbësisht në kuptimin e funksionimit të ekonomisë në tërësi.

Sëmundshmëria është gjendja e të qënit sëmurë. Shkalla sëmundshmëria është norma ose përhapja e një sëmundjeje.

Sipërfaqja bujqësore, shkurtimi SB, (ose sipërfaqja bujqësore e përdurur, shkurtimi SBP) përfaqëson sipërfaqjen bujqësore të përdorur për bujqësi.

Këtu përfshihen kategoritë e tokës

: Tokë e punueshme;

Livadhe dhe kullota;

Drufrutorë në blloqe;

Sipërfaqe tjetër bujqësore, si kopshtet (edhe në qoftë se ata përfaqësojnë sipërfaqe të vogla ndaj totalit të SBP).

Termi nuk përfshin sipërfaqen bujqësore të papërdorur, pyjet dhe sipërfaqen e zënë nga ndërtesa, rezervuare, pellgje, etj

Standardi i fuqisë blerëse, shkurtuar si PPS, është një njësi monetare artificiale. Teorikisht, një PPS mund të blejë të njëjtën sasi mallrash dhe shërbimesh në çdo vend. Megjithatë, dallimet e çmimeve midis vendeve do të thotë se shuma të ndryshme të njësive të monedhës kombëtare nevojiten për të njëjtat mallra dhe shërbime në varësi të vendit.

PPS janë llogaritur duke ndarë çdo agregat ekonomik të një vendi në monedhën kombëtare nga barazia e fuqisë blerëse përkatëse PPS është term teknik që përdoret nga Eurostat si monedhë e përbashkët me të cilën treguesit e agreguar të llogarive kombëtare janë shprehur kur korigjohen për diferencat e nivelit të çmimeve duke përdorur PPP-ve. Kështu, PPP-të mund të interpretohet edhe si kursi i këmbimit të PPS kundrejt euros.

Standarti i konsumit të fuqisë blerëse, shkurt PPCS, është analoge me standartin e fuqisë blerëse të përdorur për të bërë domethënëse krahasimin e vëllimit të produktit të brendshëm bruto (PBB) midis rajoneve, me një njësi monedhe artificiale të përfituar nga konvertimi i parametrave të të ardhurave të familjeve private me standartin e fuqisë blerëse (PPS) specifik për shpenzimet e konsumit final, që ka rezultuar në standartin e konsumit final të krahasueshm.

Statistikat afatshkurtra të ndërmarrjeve, ose thjesht statistikat afatshkurtra, shkurtuar si ATN, janë një grup treguesish, zakonisht me një frekuencë mujore ose tremujore, të përdorur për ndjekjen nga afër të ciklit të biznesit të një ekonomie (një vend të vetëm, në Bashkimin Evropian ose në zonën euro).

Në mënyrë që këto tregues të jenë të rëndësishëm, duhet të reflektojnë zhvillimet aktuale me vonesa sa më të shkurtra të mundshme. Treguesit e ATN janë mjete të rëndësishme për formulimin dhe monitorimin e politikave ekonomike dhe monetare.

Këto tregues kërkohen shumë nga ana e politikëbërësve (qeverive kombëtare dhe rajonale), Komisioni Evropian, bankat qendrore (në veçanti Banka Qendrore Evropiane), ndërmarrjet private, organizatat profesionale dhe tregjet financiare. Treguesit e mbuluar nga ATN janë për shembull: prodhimi, qarkullimi, orët e punës, numri i të punësuarve, pagat bruto dhe çmimet e prodhimit. Këta tregues mblidhen për sektorët kryesorë të ekonomisë së tregut (industri, ndërtim, tregti dhe shërbime)

Statistikat strukturore të ndërmarrjes, shpesh me shkurtim si SSN, përshkruajnë strukturën, veprimtarinë, konkurrencën dhe performancën e aktiviteteve ekonomike në ekonominë e ndërmarrjeve deri në nivelin e detajuar të disa qindra sektorëve. Në vija të përgjithshme, SSN hartohen nga të dhënat në lidhje me njësitë e përfshira në veprimtari ekonomike; llojet e njësive statistikore të vërejtura janë kryesisht ndërmarrje, edhe pse njësitë vendore janë përdorur shpesh për SSN rajonale, dhe disa të dhëna industriale të SSN që lidhen me llojin e aktivitetit të njësisë.Këto të dhëna janë mbledhur brenda kontekstit të Rregullores së Këshillit 58/97 për statistikat strukturore të ndërmarrjeve.

SSN përfshijnë ekonominë e ndërmarrjeve, e cila përfshin industrinë, ndërtimin dhe shërbimet. Për shkak të natyrës së tyre specifike dhe disponueshmërisë së kufizuar të shumicës së statistikave standarde të ndërmarrjeve, shërbimet financiare janë të përfshira në SSN, por trajtohen veçmas.SSN nuk përfshijne Bujqësinë, Pylltarinë dhe peshkimin, as administratën publike dhe (në një masë me të madhe) shërbime jo tregtare të tilla si arsimi dhe shëndetësia.Shih edhe më të detajuar artikullin hyrje: statistikat strukturore të biznesit të prezantuar.

Statusi martesor apo ‘statusi i gjendjes civile’ është përkufizuar si gjendja ligjore e statusit martesor. Ka disa tipe statusi: beqar, i/e martuar, i/e ve, divorcuar, ndarë, dhe në raste më specifike, lidhje të rregjistruara. Individet të cilët nuk janë martuar asnjëherë janë ata individë të cilët nuk janë martuar asnjëherë në përputhje me ligjet në fuqi.Të martuar janë ata individë të cilët janë martuar përpara një trupe kompetente sipas ligjeve në fuqi.

Individët e ve janë ata persona martesa e të cilëve është ndërprerë për arsye të vdekjes së njërit prej partnerëve ose duke deklaruar si person të humbur. Të divorcuar janë ata persona të cilët kanë përfunduar martesat. Statusi martesor de facto: Statusi martesor de facto mund të përkufizohet si statusi i çdo individi në termat e jetesës, brenda në familje apo NjEF, pa marrë parasysh statusin martesor legal të atij individi. Personat të cilët kanë statusin partner mund të kenë edhe martesor de facto ku jetojnë me partnerin apo partneren. Të gjithë individët e tjerë kanë si status martesor de facto që nuk jetojnë me partnerin apo partneren

Kostoja totale e punës është shpenzimi i përgjithshëm që përballohet nga punëdhënësi për punësimin e stafit.

Kostoja totale e punës përbëhet nga:

• Kompensimi i punonjësve (përfshirë pagat, pagat në kesh dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore të punëdhënësve);

• Kostot e trajnimit profesional;

• Shpenzimet e tjera të tilla si kostot e rekrutimit, shpenzimet për veshje dhe taksat e punësimit që konsiderohen si kosto të punës;

• Minus subvencionet e marra.Eurostat publikon çdo vit tre treguesit e mëposhtëm kryesorë:

• Kostoja mesatare mujore e punës: kostoja totale e punës në muaj pjesëtuar me numrin përkatës të punonjësve (përfshirë nxënësit), të shprehur si ekuivalentë me orar të plotë; • Kostoja mesatare për orë të punës: Kostoja totale e punës pjesëtuar me numrin përkatës të orëve të punës;

• Struktura e kostos së punës: pagat në kesh dhe në natyrë, kontributet e sigurimeve shoqërore e punëdhënësve dhe kostot e tjera të punës, e shprehur si përqindje e kostos totale të punës.Përveç mbledhjes vjetore të të dhënave të kostos së punës, Eurostat publikon rezultatet e detajuara të sondazhit katër vjeçar të Kostos së Punës (LCS) dhe serinë tremujore të indeksit të kostos së punës (LCI).

Përkufizimi i Eurostatit për Koston e Punës përcaktohet nga Konferenca Ndërkombëtare e Statisticientëve të Punës (Gjenevë, 1966), në rezolutën e saj në statistikat e kostos së punës.Kostoja e punës përfshin të dy shpenzimet direkte dhe indirekte.

• Kostot direkte (e kompensimit të punonjësve):

Kostot direkte janë të dominuara nga pagat në kesh.

◦ Pagat bruto dhe pagat e paguara në kesh;

◦ Shpërblimi direkt dhe shpërblimet e tjera;

◦ Pagat në natyrë (produktet e kompanisë, strehimin, makina e kompanisë, kupona për vakte, çerdhe, etj).

• Kostot indirekte:

Shpenzimet indirekte janë të dominuara nga kontributet sociale të punëdhënësve aktuale.

◦Kontributet sociale të punëdhënësit (kontributet kontraktuale dhe vullnetare të sigurimeve shoqërore);

◦Kontributet sociale shtesë të punëdhënësit (kryesisht në rast sëmundje ose me orar të shkurtër pune, plus pagesën e kompensimit në vend të njoftimit);

◦Shpenzimet e trajnimit profesional;

◦Shpenzimet e rekrutimit dhe veshjet e punës të dhëna nga punëdhënësi;

◦ Taksat e paguara nga punëdhënësi (në bazë të faturës së pagave në kesh dhe në natyrë të punonjësve që ata punësojnë)

◦ Minus subvencionet e marra nga punëdhënësi

Bilanci Tregtar është diferenca ndërmjet vlerës së mallrave që vendi (apo një zonë tjetër gjeografike ose ekonomike si Bashkimi Europian (BE) ose zona euro) eksporton dhe vlerës së mallrave që importon. Nëse eksportet tejkalojnë importet atëherë vendi ka sufiçit tregtar dhe bilanci tregtar është pozitiv. Në qoftë se importet tejkalojnë eksportet, vendi apo zona ka defiçit tregtar dhe bilanci tregtar i tij është negativ.

Gjithsesi, fjalët "pozitive" dhe "negative" kanë thjesht një kuptim numerik dhe nuk refektojnë domosdoshmërisht performancën ekonomike të një vendi apo zone. Defiçiti Tregtar ndoshta për momentin reflekton një rritje në kërkesat e brendshme për mallra të destinuara për konsum dhe/ ose prodhim. Totali i Bilancit Tregtar, përfshin të gjitha mallrat e eksportuara dhe importuara, është një nga komponentët më të rendësishëm të Bilancit të Pagesave.

Një sufiçit apo defiçit i madh për një produkt të vetëm ose një kategori produktesh mund të shfaq një avantazh ose disavantazh konkurrues të veçantë kombëtar në tregun botëror të mallrave.

Prodhimi i drurëve pyjor (termi përdoret gjithashtu si sinonim për largimet në kontekstin e pylltarisë) përfshin të gjitha sasitë e drurit të larguar nga pyjet dhe toka të tjera të pyllëzuara ose vende të tjera të prerjes së pemëve gjatë një periudhe të caktuar kohore.

Shifrat e popullsisë ose popullsia totale apo thjesht popullsia e një zone të caktuar është numri i përgjithshëm i njerëzve në atë zonë në një kohë të dhënë. Për shifrat e popullsisë të llogaritura nga Eurostat nga të dhënat nga Vendet Anëtare në (BE), koha është nga 1 Janari dhe shifra që rezulton është quajtur popullsia më 1 janar. Përkufizimi i rekomanduar është popullata e zakonshme rezidente, që përfaqëson numrin e banorëve të një zone të caktuar më 1 janar të vitit në fjalë (ose, në disa raste, më 31 dhjetor të vitit të kaluar).

Popullsia mund të bazohet në të dhënat nga regjistrimi i popullsisë më të fundit, përshtatur nga komponentët e ndryshimit të popullsisë të prodhuara që nga regjistrimi i fundit, apo në bazë të regjistrave të popullsisë.Mesatarja e popullsisë gjatë një viti kalendarik është llogaritur si mesatarja aritmetike e popullsisë më 1 janar të dy vite të njëpasnjëshme. Popullsia mesatare përdoret më tej në llogaritjen e treguesve demografike, si normat e papërpunuara për 1 000 banorë, si dhe për treguesit e disa indikatorëve si numër banori'.

Shitjet brenda vendit i referohen shitjeve neto nga shërbimet postare brenda territorit ekonomik të një vendi referencë. Në këtë indikator përfshihen edhe operatorët e huaj që kryejnë shërbime brenda vendit referues. Shitjet neto përkufizohen Përfshin shumat e faturuara për të gjithë aktivitetin e kryer nga njësia që vrojtohet për periudhen referuese dhe kjo korrespondon me tregun e shitjes së mallrave dhe shërbimeve të tretëve, duke përjashtuar tatimin mbi vlerën e shtuar.

Shitjet përfshijnë të gjitha detyrimet dhe taksat për shërbimet e faturuara nga njësia me përjashtim të TVSH-së faturuar nga njësia vis-à-vis klientit të tij dhe taksat e tjera të ngjashme të zbritshme të lidhura direkt me shitjet. Ajo gjithashtu përfshin të gjitha pagesat e tjera (transport, paketimin, etj) që i kalojnë klientit, edhe në qoftë se këtopagesa janë të listuara veçantë në faturë. Ulja e çmimeve, zbritjet, si dhe vlera e paketimit të kthyer janë zbritur.

Të ardhurat klasifikohen si të ardhura të tjera operative, të ardhurat financiare dhe të ardhurat ekstra-të zakonshme në llogaritë e ndërmarrjes janë përjashtuar nga shitjet. Subvencionet operative të marra nga autoritetet publike apo institucionet e Bashkimit Evropian janë po kështu të përjashtuara.

Shkaku i vdekjes është përcaktuar si sëmundje apo lëndim i cili filloi sekuencën (rendin) e sëmundjes (sëmundjeve të lidhura) ngjarjet që çuan direkt në vdekje, ose rrethanat e aksidentit ose dhunës që prodhoi lëndimin fatal.

Ky përkufizim rrjedh nga Klasifikimi Ndërkombëtar i Sëmundjeve (ICD) të Organizatës Botërore të Shëndetësisë. Megjithëse përkufizimet ndërkombëtare janë të harmonizuara, statistikat mund të mos jenë plotësisht të krahasueshme midis vendeve, klasifikimet mund të ndryshojnë kur shkaku i vdekjes është i shumëfishtë apo e vështirë për tu vlerësuar, dhe për shkak të proçedurave të ndryshme të njoftimit.

"Një shkak i shmangshëm i vdekjes, i quajtur edhe vdekja e shmangshme ose vdekshmëria e shmangshme, është një shkak i vdekjes i cili mund të shmanget dhe kështu nuk rezultojn në vdekje, përmes parandalimit apo trajtimit të sëmundjeve.

Tre kategoritë e shkaqeve të shmangshme, ose e përshtatshme mund të ndahen si më poshtë (Simonato, 1998).

• shkakton shmangien nëpërmjet parandalimit parësor (dmth duke ulur frekuncën e sëmundjes): duke përfshirë shkaqet e vdekjes nga sëmundjet të cilat pjesërisht i atribuohen faktorëve të jetesës dhe sjelljeve të rrezikshme (p.sh. abuzimit të alkoolit dhe / ose abuzimit të duhanit që rezultojnë në sëmundje në mushkëri dhe në pjesën e sipërme rrugëve të frymëmarrjes, kancerit, cirroza, psikoza alkoolike, marrënies seksuale të pambrojtur duke çuar në HIV) dhe/ose të faktorëve të rrezikut në punë, por edhe duke përfshirë lëndimin dhe helmimin, ndikuar pjesërisht nga masat ligjore dhe shoqërore të tilla si sigurinë e trafikut dhe reduktimin e politikave të krimit, si dhe llojet e tjera të sjelljeve të riskut (ngarje të rrezikshme, vetëvrasje);

• shkakton përshtatje për parandalimin sekondar përmes zbulimit të hershëm dhe trajtimit: duke përfshirë edhe shkaqet e vdekjes, për të cilat janë të përcaktuara proçedurat e përzgjedhjes (p.sh. kanceri i gjirit ose i qafës së mitrës), si dhe shkaqet për të cilat vdekja është e parandalueshme me anë të zbulimit të hershëm të kombinuar me trajtim e duhur, të tilla si kanceri i lëkurës;

• bën të përshtatshme trajtimin e përmirësuar dhe kujdesit mjekësor: duke përfshirë edhe sëmundjet infektive, vdekjet nga të cilat janë të shmangshme "kryesisht nëpërmjet trajtimit me antibiotikë dhe imunizimin, si dhe shkaqet që kërkojnë ndërhyrje mjekësore dhe/ose kirurgjikale të tilla si hipertensioni, apendiksi, vdekje prej të cilave janë të lidhura të ndërveprimeve komplekse brenda sistemit të kujdesit shëndetësor, të tilla si diagnoza të saktë, transportin në spital, kujdesit të duhur mjekësor dhe kirurgjikal.

Një lindje përkufizohet si nisja e një jete kur një fëmijë lind nga trupi i një femre. Numri gjithsej i lindjeve perfshin lindjet e gjalla dhe lindjet e fetuseve të vdekur. Një lindje e gjallë është lindja e një fëmije i cili ka treguar shenja jete; numri i lindjeve të gjalla i referohet numrit të lindjeve duke mos perfshirë lindjet e fetuseve të vdekur.

Lindjet e fetuseve të vdekura është nxjerrja nga trupi i nënës të një fetusi të vdekur pas kohës në të cilën normalisht supozohej të ishte i afte të jetonte i pavarur jashtë mitrës së nënës. Kjo përgjithësisht përllogaritet të jetë pas javës së 24 deri në javën 28 të shtatzanisë (koha që kur një fëmijë është ngjizuar deri në lindje). Një lindje jashtë martese është një lindje kur statusi martesor i nënës në kohën e lindjes është çdo gjë tjetër përveçse e martuar. Koeficienti bruto i lindjeve është raporti i numrit të lindjeve përgjatë një viti ndaj popullsisë mesatare të atij viti; vlera është e shprehur për 1000 banorë.

Migrimi i referohet numrit të migrantëve, njerëzit të cilët ndryshojnë vendbanimin e tyre ose lëvizin nga një zonë e caktuar (zakonisht një qytet) gjatë një periudhe të caktuar kohore (zakonisht prej një viti). Emigrantët janë individë që vijnë apo që kthehen nga jashtë vendit për të marrë të drejtën e qëndrimit në një shtet për një periudhë të caktuar, që ka qenë me parë me vendbanim në shtete të tjera.

Sipas rekomandimeve të vitit 1998 të Kombeve të Bashkuara mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo qëndron në vendin e tij / saj të destinacionit për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë, ka qënë më parë banor në vende të tjera për 12 muaj ose më shumë.Migrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit. Emigrantët janë individë që largohen nga vendi ku ata zakonisht banojnë dhe në mënyrë efektive duke marrë deri edhe leje qendrimi në një shtet tjetër. Sipas rekomandimeve të OKB-së 1998 mbi statistikat e migrimit ndërkombëtar (Revision 1), një individ është emigrant afatgjatë nëse ai / ajo e le vendin e tij / saj të qëndrimit të mëparshëm të zakonshëm për një periudhë prej 12 muajsh ose më shumë.Emigrim është numri i emigrantëve për një zonë të caktuar gjatë vitit.

Migrimi neto është dallimi mes migracionit dhe emigracionit nga një zonë të caktuar gjatë vitit (migracioni neto është pozitiv, kur ka më shumë migrantë se emigrantë dhe negativ, kur ka më shumë emigrantë se sa migrantë). Shumë shtete nuk kanë shifra të sakta mbi emigracionin dhe migrimin, ose nuk kanë aspak shifra, migrimi neto duhet të përllogaritet. Është vlerësuar zakonisht si diferencë midis ndryshimit të përgjithshem të popullsisë dhe rritjes natyrore gjatë vitit. Migrimi neto nuk jep asnjë indikacion të shkallës relative të migrimit dhe të fluksit të emigrimeve të veçanta për në një shtet dhe nga një shtet. Një shtet mund te raportoj migrim të ulët neto, por mund të përjetoj emigracion dhe migrim me flukse të larta.Shkalla bruto e migrimit neto është raporti neto i migrimit përgjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit. Vlera shprehet për 1 000 banorë.

Një vdekje, sipas përcaktimit të Kombeve të Bashkuara, është zhdukja e përhershme e të gjitha funksioneve vitale, pa mundësinë e reanimimit në çdo kohë pas lindjes së gjallë të ndodhur. Prandaj ky përkufizim përjashton vdekjet fetale (fetuset e lindura të vdekur). Vdekshmëria është numri i vdekjeve për një zonë të caktuar gjatë një periudhe të caktuar. Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç. Shkalla e vdekshmërisë ose vdekje është vdekshmëria e shprehur si një përqindje e popullsisë.

Shkalla e vdekshmërisë bruto, ose norma e vdekjeve bruto është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve gjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit; vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve të fëmijëve nën një vjeç me numrin e lindjeve të gjalla në vitin referues; vlera shprehet për 1000 lindje të gjalla.

Ndryshimi i popullsisë, përgjithësisht përkufizohet si diferenca e numrit të popullsisë midis fundit dhe fillimit të një periudhe kohore të dhënë (përgjithësisht një vit). Specifikisht, është diferenca e numrit të popullsisë në 1 Janar për çdo dy vite të njëpasnjëshëm. Ndryshimi i popullsisë ka dy komponentë:

• Ndryshimi natyral i popullsisë (numri i lindjeve minus numrin e vdekjeve)

• Emigrimi neto (numri i emigrimeve minus numrin e migrimeve, plus rregullimet statistikore – duhet të nenvizohet se emigrimi neto i referohet në kontekst statistikave të ndryshimit të popullsisë të përfshira në rregullimet statistikore që ndodhin në një vit të balancuar të popullsisë dhe kjo i shërben qëllimit e përmbushjes së balancës. Një ndryshim pozitiv i popullsisë, ndodh kur përfundimi i emigrimit neto duke shtuar numrin e lindjeve dhe duke zbritur numrin e vdekjeve jep një rezultat pozitiv, i referohet rritjes së popullsisë, ndërsa rezultati negativ i referohet rënies së popullsisë.

Koeficenti bruto i rritjes së popullsise është raporti i rritjes gjithsej të popullsisë përgjatë një viti ndaj mesatares së popullsisë të zonës nën vëzhgim në atë vit. Vlera e tij shprehet për 1000 banorë.

Shkalla operative bruto në statistikat strukturore është raporti i tepricës operative bruto të qarkullimit.

Një vdekje, sipas përcaktimit të Kombeve të Bashkuara, është zhdukja e përhershme e të gjitha funksioneve vitale, pa mundësinë e reanimimit në çdo kohë pas lindjes së gjallë të ndodhur. Prandaj ky përkufizim përjashton vdekjet fetale (fetuset e lindura të vdekur).Vdekshmëria është numri i vdekjeve për një zonë të caktuar gjatë një periudhe të caktuar. Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç.Shkalla e vdekshmërisë ose vdekje është vdekshmëria e shprehur si një përqindje e popullsisë.

Shkalla e vdekshmërisë bruto, ose norma e vdekjeve bruto është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve gjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit; vlera shprehet për 1000 banorë.Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve të fëmijëve nën një vjeç me numrin e lindjeve të gjalla në vitin referues; vlera shprehet për 1000 lindje të gjalla.

Fertiliteti është aftësia që një femër të ngeli shatatzënë dhe të lind fëmijë. Shkalla e përgjithshme e fertilitetit është përcaktuar si numri mesatar i fëmijëve që do të lind një grua gjatë jetës së saj, nëse ajo do të kaloj vitet e saj riprodhuese në përputhje me normat e moshës specifike të fertilitetit, që janë matur në një vit të caktuar.

Shkalla e moshës specifike të fertilitetit ose shkalla e fertilitetit sipas moshës së nënës është numri i lindjeve të nënave të moshës x në proporcion me popullsinë mesatare femërore të moshës x.

Shkalla e gjetherënies është shkalla në të cilën pemët dhe bimët kanë humbur gjethet e tyre, zakonisht si rezultat i ekspozimit ndaj ndotësve, në një masë e cila vlerësohet me shikim të lirë, të zhvilluar nga Komiteti Ekzekutiv për Konventën për ndotjen ndërkufitare të ajrit në Evropë (ICP Pyjet) pjesë e Programit Ndërkombëtar Bashkëpunues të Kombeve të Bashkuara. Ky program monitoron gjendjen e pyjeve në Evropë.

Lindja e një ndërmarrjeje ndodh kur një njësi ekonomike fillon nga e para aktivitetin ekonomik duke arritur në krijimin e një kombinimi të faktorëve të prodhimit me kufizimin se asnjë ndërmarrje të tjera janë të përfshirë në rast. Lindja e ndërmarrjes nuk përfshin:

- Ndërmarrjet e riaktivizuara brenda dy viteve;

- Ndërmarrjet e krijuara nga bashkimet, ndarjet, shkëputjet e pjesshme apo istrukturimi i ndërmarrjeve ose një grup i ndërmarrjeve;- Ndërmarrjet që ndryshojnë aktivitetin ekonomik.Shkalla e lindjes së ndërmarrjeve në një periudhë të caktuar të referencës (zakonisht një vit kalendarik) është numri i lindjeve si përqindje e popullsisë së ndërmarrjeve aktive.

Lindja e një ndërmarrjeje ndodh kur një njësi ekonomike fillon nga e para aktivitetin ekonomik duke arritur në krijimin e një kombinimi të faktorëve të prodhimit me kufizimin se asnjë ndërmarrje tjetër nuk është përfshirë në ngjarje. Lindja e ndërmarrjes nuk përfshin:

- Ndërmarrjet e riaktivizuara brenda dy viteve;

- Ndërmarrjet e krijuara nga bashkimet, ndarjet, shkëputjet e pjesshme apo istrukturimi i ndërmarrjeve ose një grup i ndërmarrjeve; - Ndërmarrjet që ndryshojnë aktivitetin ekonomik. Shkalla e lindjes së ndërmarrjeve në një periudhë të caktuar të referencës (zakonisht një vit kalendarik) është numri i lindjeve si përqindje e popullsisë së ndërmarrjeve aktive

Martesa është një akt, ceremonia apo proçesi nga i cili lidhja ligjore midis dy individeve formohet. Ana ligjore e kësaj lidhjeje mund të bazohet nga ana civile, fetare ose çdo anë tjetër e njohur nga ligji i çdo shteti. Në të gjithë Bashkimin Europian (BE) dhe shtetet e tjera Europiane, kontrata e një martese civile (përpara autoriteteve qëndrore dhe në baza ligjore) janë të mundura.

Megjithatë, lidhja midis një martese civile dhe asaj fetare (përpara një përfaqësuesi fetar) nuk është njësoj në të gjitha shtetet. Në 15 shtete si (Qipro, Danimark, Estoni, Finland, Greqi, Ireland, Letoni, Lituani, Norvegji, Poloni, Sllovaki, Spanjë, Suedi dhe Britania e Madhe) një martesë fetare ka kushtëzime ndaj asaj civile, me pak fjalë martesat fetare njihen njësoj nga shtetet si martesa civile. Në Francë, martesat fetare nuk njihen si status martesor civil, vetëm nëse këto martesa kanë ndodhur jashtë kufijve të saj. Koeficienti i martesave bruto është raporti i numrit të martesave përgjatë vitit ndaj mesatares së popullsisë në atë vit. Vlera e saj shprehet për 1000 banorë.

Shkalla e mbijetesës së ndërmarrjes në një periudhë referencë të dhënë është numri i ndërmarrjeve që kanë lindur në vitin xx dhe kanë mbijetuar deri ne vitin xx si një përqidnje e ndërmarrjeve të lindura në vitin xx.

Mbijetesa e ndërmarrjes ndodh kur një ndërmarrje është aktive dhe e identifikueshme si para ashtu dhe pas një ngjarje demografike specifike (të biznesit). Ndërmarrja mund të ndryshohet në një farë mënyre, psh për sa i përket aktivitetit ekonomik, madhësisë, pronësisë apo vend, por duhet të ketë vazhdimësi të numrit të referencës ndërmarrje në regjistrin statistikor të biznesit.

Shkalla e mbijetesës së ndërmarrjeve të reja të lindur në një periudhë të caktuar të referencës është numri i ndërmarrjeve që kanë lindur në vitin xx-n dhe mbijetuan në vit xx si një përqindje e të gjitha ndërmarrjeve të lindur në vitin xx-n.

Shkalla e mbi-popullimit përkufizohet si përqindja e popullsisë e cila jeton në banesa të mbipopulluara. Një individ konsiderohet që jeton në një banesë të mbi-populluar nëse në atë NjEF nuk ka në dispozicion një numër minimal dhomash të barabarta me:

• Një dhomë për NjEF;

• Një dhomë për çift për NjEF;

• Një dhomë për çdo individ beqar të moshës 18 vjeç e lart;

• Një dhomë për çdo dy individë beqare të të njëjtës gjini nga mosha 12 deri 17 vjeç;

• Një dhomë për çdo individ beqar nga mosha 12 deri 17 vjeç ku nuk përfshihen individët e ndonjë kategorie të mësipërme;

• Një dhomë për çdo çift fëmijësh nën moshën 12 vjeç.

Shkalla e njohjes së azilit përkufizohet si përqindja e vendimeve pozitive ndaj numrit gjithsej të vendimeve të dhëna për çdo fazë të procedurës për azil (psh. Faza e parë dhe faza e fundit e procedurës). Numri gjithsej i vendimeve tregon shumën e vendimeve pozitive me ato negative.

Llogaritja e raportit të njohjes për të gjitha fazat e proçedurave për azil nuk mund të kryhen për arsye të mosplotësimit të dokumentacionit të lidhura me përfundimin e fazës së parë dhe atë të fundit për çdo individ të prekur. Edhe pse shumica e aplikimeve refuzohen në fazën e parë dhe kanë bërë kërkesën në të njejtin vit marrin një vendim të fundit negativ, kjo do të çojë në një shumëfishim të disa prej aplikimeve të refuzuara që do të rezultonte në një nënvlerësim të indikatorit.

Vendimet e fundit në statistikat gjyqësore të ndara në vitet e refuzimeve në fazat e para nevojiten që të shmangin kwtw shumëfishim.

Shkalla e papunësisë llogaritet si përqindje e numrit të të papunëve ndaj forcës së punës.

Shkalla e papunësisë tek të rriturit është përqindja e të papunëve të grupmoshës 25 vjeç e lart, në krahasim me totalin e forcës së punës (të punësuarit dhe të papunët) të kësaj grup moshe.

Shkalla e punësimit është përqindja e personave të punësuar në raport me popullsinë e përgjithshme të krahasueshme. Për shkallën e përgjithshme të punësimit, krahasimi është bërë me popullsinë në moshë pune.

Normat e punësimit mund të llogaritet për një grup të caktuar moshe ose gjinie në një zonë të caktuar gjeografike (për shembull, meshkujt e moshës 15-24 vjeç të punësuar kundrejt totalit të një shteti anëtar në Bashkimin Europian (BE).

Shkalla e punësimit e të moshuarve përfaqëson personat e moshës 55-64 vjeç si përqindje e popullsisë së moshës 55-64 vjeç të punësuar.

Sëmundshmëria është gjendja e të qënit sëmurë. Shkalla sëmundshmëria është norma ose përhapja e një sëmundjeje.

Shkalla e standardizuar e vdekjes, shkurtuar si SDR, norma e vdekjeve nga një popullsi rregulluar për një shpërndarje të moshës së standardizuar. Llogaritet si mesatare e ponderuar e normave të moshës specifike të vdekjes së një popullsisë të caktuar; peshat janë shperndarja e moshës së kesaj popullsie. Si shumica e shkaqeve të vdekjes, ndryshojnë në mënyrë të konsiderueshme me moshën dhe gjininë e njerezve, përdorimi i normave të standardizuara të vdekjes përmirëson krahasueshmërinë në kohë dhe në masë të vendeve.

Arsyeja është se normat e vdekjes mund të maten në menyrë të pavarur i struktures së moshës së popullsisë kohë të ndryshme dhe vende (raportet seksuale zakonisht janë në kohera të qëndrueshme).

Normat e standardizuara të vdekjes llogariten mbi bazën e "Ndryshimit të Popullsisë Standarte 'rishikuar nga Eurostat në Vitin 2012 (dhe të botuar në Vitin 2013).Si metode për standardizimin, metoda e drejtperdrejtë është aplikuar. Normat e standardizuara të vdekjes llogariten për grup-moshat 0-64 vjeç ( 'vdekje e parakohshme'), 65 vjeç e më shumë, dhe për totalin e të gjitha moshave

Obeziteti është gjëndja e mbipeshës së rëndë ku një person ka një indeks të masës trupore (BMI) të barabartë ose më të madhe se 30. Shkalla e obezitetit është përqindja e popullsisë së përgjithshme (ose të një nëngrupi në bazë të gjinisë, moshës, etj) me një BMI prej 30 ose më të lart.

Me vdekje të një ndërmarrje kuptohet përfundimi i një ndërmarrje, duke arritur në shpërbërjen e kombinimit të faktorëve të prodhimitme me kufizimin se asnjë ndërmarrje tjetër nuk është përfshirë në ngjarje.

Vdekjet nuk përfshijnë:

--daljet nga popullata e ndërmarrjeve aktive për shkak të bashkimit, apo ristrukturimin e një grupi të ndërmarrjeve;

--ndryshim të aktivitetit të ndërmarrjes.

Me shkallën e vdekjes së një ndermarrje për një periudhe reference kohore (zakonisht viti kalendarik) është numri i ndërmarrjeve të vdekura si përqindje ndaj ndërmarrjeve aktive.

Një vdekje, sipas përcaktimit të Kombeve të Bashkuara, është zhdukja e përhershme e të gjitha funksioneve vitale, pa mundësinë e reanimimit në çdo kohë pas lindjes së gjallë të ndodhur. Prandaj ky përkufizim përjashton vdekjet fetale (fetuset e lindura të vdekur).

Vdekshmëria është numri i vdekjeve për një zonë të caktuar gjatë një periudhe të caktuar. Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç.Shkalla e vdekshmërisë ose vdekje është vdekshmëria e shprehur si një përqindje e popullsisë.Shkalla e vdekshmërisë bruto, ose norma e vdekjeve bruto është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve gjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit; vlera shprehet për 1000 banorë.

Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve të fëmijëve nën një vjeç me numrin e lindjeve të gjalla në vitin referues; vlera shprehet për 1000 lindje të gjalla.

Një vend i lirë pune i krijuar rishtazi, i lirë ose është gati vakant në funksion të kujdo, për të cilën punëdhënësi:

- Në mënyrë aktive kërkon për të mbushur me një kandidat të përshtatshëm nga jashtë ndërmarrjes (duke përfshirë edhe ndonjë hap të mëtejshëm të nevojshëm); menjëherë ose në një të ardhme të afërt.

-Edhe pse përkufizimi thotë se vënd i lirë i punës duhet të jetë i hapur për kandidatët nga jashtë ndërmarrjes, kjo nuk e përjashton mundësinë e emërimit të një kandidati të brendshëm për këtë post. Një pozicion i cili është i hapur për kandidatët e brendshëm, nuk është konsideruar si një vend i lirë pune.

Norma për vendet e lira të punës, shkurtuar si JVR, mat përqindjen e vendeve të lira, siç përcaktohet më sipër, krahasuar me numrin e përgjithshëm të posteve e zëna dhe të pazëna; llogaritet si më poshtë: JVR = numri i vendeve të lira të punës / (numri i posteve të zëna + numri i vëndeve të punës) * 100

Një vënd i zënë është një vënd brenda një organizate për të cilën një punonjës është caktuar. Të dhënat për vendet e lira të punës dhe vendet e zëna janë pasqyruar sipas aktivitetit ekonomik, profesionit, madhësisë së ndërmarrjeve dhe rajonit

Divorci është vendimi i fundit ligjor për të përfunduar martesën. Divorci është tipi i ndarjes midis një çifti që diskutohet nga të dyja palët të drejtën e rimartesës nën ligjin civil, fetar apo në anë të tjera, sipas ligjeve në fuqi të çdo shteti.

Divorci është i mundur për çdo shtet anëtare në Bashkimin Europian. Në pothuajse të gjitha shtetet, divorcet regjistrohen në gjyqe. Shkalla bruto i divorceve është raporti i numrit të divorceve përgjatë një viti ndaj mesatasave të popullsisë në atë vit. Vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e divorceve ndaj kohëzgjatjes së martesave mund të llogaritet për çdo vit kalendarik, duke lidhur numrin e divorceve në fund të vitit x të martesave, ndaj numrit fillestar të martesave në vitin n-x.

Divorci është vendimi i fundit ligjor për të përfunduar martesën. Divorci është tipi i ndarjes midis një çifti që diskutohet nga të dyja palët të drejtën e rimartesës nën ligjin civil, fetar apo në anë të tjera, sipas ligjeve në fuqi të çdo shteti. Divorci është i mundur për çdo shtet anëtare në Bashkimin Europian. Në pothuajse të gjitha shtetet, divorcet regjistrohen në gjyqe.

Shkalla bruto i divorceve është raporti i numrit të divorceve përgjatë një viti ndaj mesatasave të popullsisë në atë vit. Vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e divorceve ndaj kohëzgjatjes së martesave mund të llogaritet për çdo vit kalendarik, duke lidhur numrin e divorceve në fund të vitit x të martesave, ndaj numrit fillestar të martesave në vitin n-x.

Divorci është vendimi i fundit ligjor për të përfunduar martesën. Divorci është tipi i ndarjes midis një çifti që diskutohet nga të dyja palët të drejtën e rimartesës nën ligjin civil, fetar apo në anë të tjera, sipas ligjeve në fuqi të çdo shteti.

Divorci është i mundur për çdo shtet anëtare në Bashkimin Europian. Në pothuajse të gjitha shtetet, divorcet regjistrohen në gjyqe. Shkalla bruto i divorceve është raporti i numrit të divorceve përgjatë një viti ndaj mesatasave të popullsisë në atë vit. Vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e divorceve ndaj kohëzgjatjes së martesave mund të llogaritet për çdo vit kalendarik, duke lidhur numrin e divorceve në fund të vitit x të martesave, ndaj numrit fillestar të martesave në vitin n-x

Martesa është një akt, ceremonia apo proçesi nga i cili lidhja ligjore midis dy individeve formohet. Ana ligjore e kësaj lidhjeje mund të bazohet nga ana civile, fetare ose çdo anë tjetër e njohur nga ligji i çdo shteti.Në të gjithë Bashkimin Europian (BE) dhe shtetet e tjera Europiane, kontrata e një martese civile (përpara autoriteteve qëndrore dhe në baza ligjore) janë të mundura. Megjithatë, lidhja midis një martese civile dhe asaj fetare (përpara një përfaqësuesi fetar) nuk është njësoj në të gjitha shtetet.

Në 15 shtete si (Qipro, Danimark, Estoni, Finland, Greqi, Ireland, Letoni, Lituani, Norvegji, Poloni, Sllovaki, Spanjë, Suedi dhe Britania e Madhe) një martesë fetare ka kushtëzime ndaj asaj civile, me pak fjalë martesat fetare njihen njësoj nga shtetet si martesa civile.

Në Francë, martesat fetare nuk njihen si status martesor civil, vetëm nëse këto martesa kanë ndodhur jashtë kufijve të saj.Koeficienti i martesave bruto është raporti i numrit të martesave përgjatë vitit ndaj mesatares së popullsisë në atë vit. Vlera e saj shprehet për 1000 banorë.

Shkalla e pjesëmarrjes në forcat e punës është përqindja e personave aktiv në raport me popullsinë e përgjithshme të krahasueshme. Popullsia ekonomikisht aktive përfshin personat e punësuar dhe të papunë.

Shpenzimet e konsumit monetar gjithsej të NjEF, shkurtimisht HFCE, janë shpenzimet gjithsej të bëra nga për shërbime dhe mallra nga pjesëtarët e NjEF,duke përfishirë ato produkte të shitura nën koston e çmimit të tregut. HCFE përfshinëshpenzimet e imputuara ose trasfertat të cilat nuk ndodhin në terma monetar dhe nuk mund të maten në mënyrë direkte.

Shpenzimet monetare finale të konsumit të NjEF, shkurtimisht HFMCE, janë shpenzimet e bëra nga NjEF në shërbime dhe materiale për të plotesuar kenaqësi individuale direkte të nevojshme apo dëshirat e tyre. Shpenzimet monetare finale të konsumit të NjEF përdoret për të llogaritur (HICP) indeksin e harmonuzuar të cmimeve të konsumit në Bashkimin Europian (BE), një indikator i rëndësishëm i inflacionit.

I përkushtohet asaj pjese të shpenzimeve të konsumit final të cilat janë:

• nga NjEF, pavaresisht nga shtetësia apo kombësia ose statusi i banimit;

• në transferta monetare;

• mbi territorin ekonomik të Shteteve Anëtare në BE;

• në sherbime dhe mallra që përdoren për kenaqësi individuale direkte të nevojave apo dëshirave;

• në një ose të dyja periudhat e kohës që krahasohen.

Shpërndarja e fitimit të korporatave jo-financiare percaktohet si teprica operative bruto e pjesëtuar me vlerën e shtuar bruto. Ky tip treguesi rentabiliteti tregon shpërndarjen e vlerës së shtuar të krijuar gjatë procesit të prodhimit të pagesës së kapitalit.

Ky është plotësues i shpërndarjes së kostove të pagave(plus taksat minus subvencionet në prodhim) në vlerën e shtuar.

Shpërndarja e normës së punësimit është koeficienti i variacionit të normave rajonale të punësimit në një vënd, peshuar me popullsinë absolute (popullsi aktive) të secilit rajon.

Teprica bruto operative, shkurt TBO, mund të përcaktohen në kontekstin e llogarive kombëtare si një zë balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave, që përfaqëson sasinë e tepërt të parave të gjeneruara nga aktivitetet operative të ndërmarrjeve të inkorporuara pas pagimit të kostove të inputeve të punës. Me fjalë të tjera, është kapitali në dispozicion për korporatat financiare dhe jo-financiare, i cili u lejon atyre për të shlyer kreditorët e tyre, të paguajnë taksat dhe përfundimisht për të financuar të gjitha ose një pjesë të investimeve të tyre. TBO ndryshon nga fitimet e paraqitura në llogaritë e kompanisë për disa arsye.

Vetëm një nëngrup i kostove totale zbriten nga prodhimi bruto për të llogaritur TOB. Në thelb TBO është prodhimi bruto pa koston e mallrave dhe shërbimeve të ndërmjetme për të dhënë vlerën e shtuar bruto, dhe pa kompensimin e punëtorëve. Është bruto, sepse kjo nuk lejon konsumin e kapitalit fiks (KKF).

Duke zbritur KKF nga TBO llogarit tepricën neto operative (TNO). Një koncept i ngjashëm për ndërmarrjet e inkorporuara (p.sh. bizneset e vogla familjare si fermat dhe dyqanet e shitjes me pakicë apo shoferët e vetëpunësuar të taksive, juristëve dhe specialistëve të shëndetit) janë të ardhurat bruto të përziera.Duke qenë se në shumicën e rasteve të tilla është e vështirë për të dalluar mes të ardhurave nga puna dhe të ardhurave nga kapitali, elementi balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave është "përzier" duke përfshirë të dyja, shumën e pagesës së kapitalit dhe punës (e anëtarëve të familjes dhe vetë - punësuarit) të përdorura në prodhim. Duke zbritur KKF nga të ardhurat bruto të përziera, merr të ardhurat e përziera neto.

Teprica bruto operative, shkurt TBO, mund të përcaktohen në kontekstin e llogarive kombëtare si një zë balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave, që përfaqëson sasinë e tepërt të parave të gjeneruara nga aktivitetet operative të ndërmarrjeve të inkorporuara pas pagimit të kostove të inputeve të punës.

Me fjalë të tjera, është kapitali në dispozicion për korporatat financiare dhe jo-financiare, i cili u lejon atyre për të shlyer kreditorët e tyre, të paguajnë taksat dhe përfundimisht për të financuar të gjitha ose një pjesë të investimeve të tyre. TBO ndryshon nga fitimet e paraqitura në llogaritë e kompanisë për disa arsye. Vetëm një nëngrup i kostove totale zbriten nga prodhimi bruto për të llogaritur TOB. Në thelb TBO është prodhimi bruto pa koston e mallrave dhe shërbimeve të ndërmjetme për të dhënë vlerën e shtuar bruto, dhe pa kompensimin e punëtorëve. Është bruto, sepse kjo nuk lejon konsumin e kapitalit fiks (KKF).

Duke zbritur KKF nga TBO llogarit tepricën neto operative (TNO). Një koncept i ngjashëm për ndërmarrjet e inkorporuara (p.sh. bizneset e vogla familjare si fermat dhe dyqanet e shitjes me pakicë apo shoferët e vetëpunësuar të taksive, juristëve dhe specialistëve të shëndetit) janë të ardhurat bruto të përziera.

Duke qenë se në shumicën e rasteve të tilla është e vështirë për të dalluar mes të ardhurave nga puna dhe të ardhurave nga kapitali, elementi balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave është "përzier" duke përfshirë të dyja, shumën e pagesës së kapitalit dhe punës (e anëtarëve të familjes dhe vetë - punësuarit) të përdorura në prodhim. Duke zbritur KKF nga të ardhurat bruto të përziera, merr të ardhurat e përziera neto

Surplus do të thotë në përgjithësi se shuma ose bilanci i shumave pozitive dhe negative është pozitiv, apo totali i pozitiveve është më i madh se totali i negativeve. Tepricë mund të përdoret në fusha të ndryshme statistikore:

• në statistikat e bilancit të pagesave, ajo i referohet bilancit të transaksioneve të kredisë (pozitive) dhe debitit (negativ) të një ekonomie të caktuar me pjesën tjetër të botës, i organizuar në dy llogari të ndryshme: llogarinë rrjedhëse dhe llogarisë kapitale dhe financiare;

• në statistikat e tregtisë së jashtme, ajo i referohet bilancit tregtar të importeve (negative, pasi për ato duhet të paguhet ) dhe eksportet (pozitive, sepse ato japin të ardhura), e cila mund të rezultojë në një suficit tregtar;

• në statistikat e financave të qeverisë, ajo i referohet bilancës publike ndërmjet të ardhurave dhe shpenzimeve të qeverisë, një deficit buxhetor kur është negative. Suficiti apo deficiti përcaktohet nga njësia balancuese "huadhënien neto (+) / huamarrjen neto (-)" të llogarive kombëtare.

Njësia ekuivalente 20-foot, shkurtimisht TEU, është njësia e volumit që përdoret në statistikat e transportit detar, ekuivalente me 20-foot ISO kontinier.

Të ardhurat nga taksat përbejnë pjesën më të madhe të të ardhurave të të qeverisë. Në llogaritë kombëtare taksat janë përkufizuar si pagesa të detyrueshme, të mbledhura nga qeveria e përgjithshme, ose në disa raste nga institucione të BE-së. Të ardhurat nga taksat përfshijnë taksat mbi prodhimin dhe importet, taksat korente mbi të ardhurat, pasurinë, etj., taksat mbi kapitalin dhe sigurimet shoqërore.

Përmbledhje dhe përkufizime

Të ardhurat totale nga taksat përbëhen nga:

• taksat mbi prodhimin dhe importet, si tatimi mbi vlerën e shtuar (TVSH), taksat mbi importet, akciza, taksat mbi konsumin, taksat e pullave, taksat mbi pagën, taksat mbi ndotjen, e të tjera.

• taksat korente mbi të ardhurat, pasurinë, etj., siç janë taksat mbi të ardhurat personale dhe të koorporatave, taksat nga fitimet e rritjes në vlerë, pagesat e familjeve për liçencat e mbajtjes apo përdorimit të automjeteve, taksat e peshkimit apo gjuetisë, taksat korente mbi kapitalin të paguara në mënyrë periodike, të tjera;

• taksat mbi kapitalin, taksa mbi trashëgiminë, nga testamenti dhe taksat mbi dhuratat dhe rritjet në kapital të cilat mund të jenë të zakonshme apo të jashtëzakonshme;

• kontributet shoqërore aktuale të paguara mbi bazë të detyrueshme apo vullnetare nga punëdhënësit apo punëmarrësit ose të vetëpunësuarit apo të papunët për tu siguruar ndaj rreziqeve sociale (sëmundje, invaliditet, paaftësi për punë, pleqëria, familja dhe leja shtatëzanisë);

• kontributet e imputuara (ose implicite) të pagueshme nga skemat e sigurimeve shoqërore të pafinancuara (në të cilat punëdhënësit i paguajnë përfitime shoqërore punonjësve të tyre, ish-punonjësveose vartësve nga fondet e tyre, pa krijuar rezerva speciale të dedikuara për këtë qëllim)).

• kontributet suplementare të familjeve minus komisionet e shërbimit të skemave të sigurimit shoqëror. Përllogaritja e të ardhurave totale nga taksat duhet reduktuar me vlerën e taksave dhe kontributeve të sigurimeve shoqërore të cilat vlerësohen si të pambledhshme. Taksat mund të klasifikohen në taksa indirekte, sikurse janë taksat mbi prodhimin dhe importet, dhe taksa direkte siç janë taksat mbi të ardhurat, mbi shëndetësinë, taksat nga këmbimet valutore, sipas sistemit evropian të llogarive kombëtare dhe rajonale. Koha e regjistrimit Sipas ESA2010, taksat dhe kontributet shoqërore duhet të regjistrohen në baza rritëse (accrual). ESA2010 tregon rregullat që duhen ndjekur për regjistrimin e tyre.

Dy janë metodat që mund të përdoren:

• 'para kesh e rregulluar me kohë – paraja vlerësohet kur aktiviteti ka ndodhur për të gjeneruar detyrimin për taksën ose kur vlera e taksave u përllogarit në rastin e disa taksave mbi të ardhurat. Ky rregullim mund të bazohet në diferencën mesatare midis ndodhjes së aktivitetit dhe marrjes së parave;

• një metodë e cila bazohet në deklaratën dhe vlerësimin. Në këtë rast duhet të kryehet një rregullim për shumat e deklaruara apo vlerësuara por që nuk mund të mblidhen. Këto shuma duhet të eleminohen nga të ardhurat e qeverisë, ose duke përdorur një koeficent specifik për llojin e taksës bazuar në eksperiencat e mëparshme dhe pritshmëritë në të ardhmen, ose duke regjistruar një transfertë kapitale me këtë vlerë (ESA2010 code D.995) në sektorët përkatës.

Kodet e klasifikimit sipas ESA2010

•D.2: TAKSAT MBI PRODHIMIN DHE IMPORTET

•D.21: Taksat mbi produktet

•D.211: Taksat mbi vlerën e shtuar TVSH

•D.212: Taksat dhe tarifat mbi importet përjashtuar TVSH

•D.214: Taksat mbi produktet, përjashtuar TVSH dhe taksat e importeve

•D.29: Taksa të tjera mbi prodhimit

•D.5: TAKSA KORENTE MBI TË ARDHURAT, PASURINË, ETJ.

•D.51: Taksa mbi të ardhurat

•D.59: Taksa të tjera korente

•D.91: Taksa mbi kapitalin

•D.61: KONTRIBUTET SHOQËRORE NETO

•D.611: Kontributet shoqërore të punëdhënsve

•D.612: Kontributet shoqërore të imputuara

•D.613: Kontributet shoqërore të familjeve

•D.614: Kontributet shoqërore suplementare të familjeve

•D.61SC Komisionet e shërbimit të skemës së sigurimeve shoqërore

•D.995: Transferta kapitale nga qeveria e përgjithshme në sektorët përkatës të cilat përfaqësojnë taksat dhe kontributet shoqërore të përllogaritura, por të cilat ka pak të ngjarë të mblidhen; TOTAL (D.2_D.5_D.91_D.61_M_D.995): Të arkëtueshme totale nga taksat dhe kontributet shoqërore (përfshirë kontributet shoqërore të imputuara) pasi zbriten vlerat e vlerësuara por të pambledhshme. T

ë ardhurat nga taksat sipas funksionit ekonomik Një klasifikim alternativ i taksave mund të realizohet bazuar në funksionin e tyre ekonomik. Duke qenë se kjo ndarje nuk përkon plotësisht me llogaritë kombëtare (ESA 2010 and SNA 08) klasifikimi i taksave kryhet në mënyrë specifike çdo vit për çdo shtet anëtar të Bashkimit Evropian (BE). Rezultatet publikohen në një raport të titulluar “Trendi i taksimit në Bashkimin Evropian, të dhëna për Shtetet Anëtare të BE-së dhe Norvegjinë”. Klasfifikimi i taksave sipas funksionit ekonomik është si më poshtë:

•Taksa mbi konsumin, p.sh. të përftuara në transaksionet ndërmjet konsumatorëve final dhe prodhuesve dhe mbi konsumin final të të mirave, si TVSH, taksa dhe tarifa mbi importet përjashtuar TVSH-në, taksat e pullave, taksat mbi transaksionet financiare dhe të kapitalit, taksat mbi transaksionet ndërkombëtare, mbi ndotjen, nën-kompensim i TVSH-së, taksa mbi shpenzimet, pagesat e familjarëve për liçensa;

•Taksa mbi punën – punën e të punësuarve, p.sh. taksa direkte të lidhura me pagat dhe ato të mbajtura në burim, paguara nga punëmarrësit dhe punëdhënësit, përfshirë kontributet shoqërore të detyrueshme si dhe nga të ardhurat e të papunëve, p.sh. taksat dhe kontributet e detyrueshme shoqërore të vlerësuara mbi të ardhurat e individëve të papunë, kur këto mund të identifikohen (p.sh. të ardhura nga papunësia apo përfitime shëndetësore);

•taksa mbi kapitalin – të përkufizuara si taksa mbi kapitalin dhe të ardhurat e biznesit të përfituara nga agjentët ekonomik brenda apo jashtë vendit (p.sh. tatimi mbi fitimin, tatimi mbi të ardhurat dhe kontributet shoqërore të të vet- punësuarit, tatimi mbi rritjet në vlerë) dhe taksat mbi stokun e kapitalit të cilat përfshijnë tatimin mbi pasurinë (të paguara periodikisht mbi pronësinë dhe përdorimin e tokave dhe ndërtesave nga pronarët, dhe taksa korente mbi pasurinë neto dhe asete të tjera, si bizhuteritë dhe rasteve të tjera të pasurisë), taksa mbi kapitalin, taksa mbi pronat e paluajtshme, taksa mbi përdorimin e aseteve fikse, liçensa profesionale dhe të bizneseve, dhe disa lloj taksash mbi produktet.

Normë takse implicite vlerëson barrën aktuale apo efektive të taksave mbi lloje të ndryshme të ardhurash apo aktivitetesh ekonomike të cilat mund taksohen. Ato përllogariten si raport i të ardhurave totale nga taksa specifike e kategorisë ekonomike (konsum, punë dhe kapital) mbi një vlerësim të bazes potenciale të taksueshme duke përdorur llogaritë e prodhimit dhe të ardhurave në llogaritë kombëtare

Me qëllim arritjen e konsistencës ndërmjet logjikës së llogarive kombëtare nga njëra anë (e shprehur në sekuencën e llogarive të prodhimit, gjenerimit, shpërndarjes, rishpërndarjes dhe përdorimit të të ardhurave, rezervave dhe financimeve) dhe buxhetit të qeverisë nga ana tjetër (shpenzimet dhe të ardhurat e qeverisë), në sistemin Evropian të llogarive kombëtare dhe rajonale (ESA 2010) përcaktohen dy koncepte shtesë – të ardhurat totale të qeverisë dhe shpenzimet totale të qeverisë. Ky prezantim alternativ i sekuencës së llogarive sipas llogarive kombëtare, ka në thelb përkufizimin e harmoizuar të të ardhurave totale dhe shpenzimeve totale i cili është tepër i përshtatshëm në shumë drejtime për nevojat e e veçanta të analistëve fiskal. Ky prezantim më së shpeshti quhet Statistikat Financiare të Qeverisë (GFS ang.).

Të dy prezantimet janë komplementar, me dy tabela GFS pjesë e programit të transmetimit të llogarive kombëtare duke lejuar një prezantim të plotë ose pothuaj të plotë të të dy koncepteve.

Elementi kyç i balancimit të llogarive jo-financiare të GFS-së është borxhi neto (+)/(-) ose i quajtur ndryshe sufiçit/defiçit. Ai mund të vlerësohet nëpërmjet sekuencës së llogarive ose si diferencë ndërmjet të ardhurave totale dhe shpenzimeve totale. Borxhi neto (+)/(-) = Sufiçiti/defiçiti qeverisë (borxhi neto +/- sipas EDP) = kursime neto (përkufizuar si të ardhurat bruto në dispozicion minus konsumin final) minus transfertat kapitale neto minus blerjet bruto minus nxjerrjet e aseteve jo-financiare, ose = të ardhurat totale minus shpenzimet totale = (konceptualisht) blerjet neto të aseteve financiare minus detyrimet e bëra të kërkueshme neto.

Të ardhurat totale Të ardhura totale është agregati i të gjithë transaksioneve stë klasifikuar si burime në kornizën e ESA 2010, duke përfshirë subvencionet e arkëtueshme në llogaritë korente dhe transfertat kapitale të arkëtueshme të regjistruara në llogaritë e kapitalit. Shpenzime totale është agregati i të gjithë transaksioneve të regjistruara në përdorimet pozitive, dhe subvencionet e pagueshme në llogaritë korente, si dhe transaksionet në llogarinë e kapitalit (formimi bruto i kapitalit, shtesat minus zvogëlimet e asetve jo-financiare të paprodhuara plus transfertat kapitale të pagueshme).

Të ardhurat e disponueshme përfshijnë të gjitha të ardhurat nga puna (paga si i punësuar dhe fitimet si i vetë-punësuar); të ardhurat private nga investimet dhe pasuri të patundëshme; transferime midis NjEF; të gjitha transfertat sociale në cash duke përfshirë edhe pensionin e pleqërisë.

Teprica bruto operative, shkurt TBO, mund të përcaktohen në kontekstin e llogarive kombëtare si një zë balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave, që përfaqëson sasinë e tepërt të parave të gjeneruara nga aktivitetet operative të ndërmarrjeve të inkorporuara pas pagimit të kostove të inputeve të punës. Me fjalë të tjera, është kapitali në dispozicion për korporatat financiare dhe jo-financiare, i cili u lejon atyre për të shlyer kreditorët e tyre, të paguajnë taksat dhe përfundimisht për të financuar të gjitha ose një pjesë të investimeve të tyre. TBO ndryshon nga fitimet e paraqitura në llogaritë e kompanisë për disa arsye.

Vetëm një nëngrup i kostove totale zbriten nga prodhimi bruto për të llogaritur TOB. Në thelb TBO është prodhimi bruto pa koston e mallrave dhe shërbimeve të ndërmjetme për të dhënë vlerën e shtuar bruto, dhe pa kompensimin e punëtorëve. Është bruto, sepse kjo nuk lejon konsumin e kapitalit fiks (KKF).

Duke zbritur KKF nga TBO llogarit tepricën neto operative (TNO). Një koncept i ngjashëm për ndërmarrjet e inkorporuara (p.sh. bizneset e vogla familjare si fermat dhe dyqanet e shitjes me pakicë apo shoferët e vetëpunësuar të taksive, juristëve dhe specialistëve të shëndetit) janë të ardhurat bruto të përziera. Duke qenë se në shumicën e rasteve të tilla është e vështirë për të dalluar mes të ardhurave nga puna dhe të ardhurave nga kapitali, elementi balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave është "përzier" duke përfshirë të dyja, shumën e pagesës së kapitalit dhe punës (e anëtarëve të familjes dhe vetë - punësuarit) të përdorura në prodhim. Duke zbritur KKF nga të ardhurat bruto të përziera, merr të ardhurat e përziera neto.

Të ardhurat ekuivalente të disponueshme është totali i të ardhurave për një NjEF, pas taksave dhe sbritjeve të tjera, të cilat janë të disponueshme për tu shpenzuar apo rruajtur, pjesëtuar nga numri i pjesetarave të NjEF të konvertuar në të rritur ekuivalent; pjesëtarët e NjEF ekuivalentohen ose llogariten ekuivalent duke u peshuar seicili sipas moshës, duke përdorur të ashtuquajturën shkallën ekuivalente OECD. Të ardhurat ekuivalente të disponueshme llogariten në tre hapa:

• të gjitha e ardhurat të marra nga çdo formë nga seicili pjesëtarë i NjEF mblidhen bashkë; kjo përfshinë të ardhurat nga puna, investimet dhe përfitimet sociale, plus të ardhura të tjera të NjEF; taksa dhe kontributet sociale të paguara, sbriten nga kjo shumë;

• në menyrë që të reflektohet diferenca e madhësisë së NjEF dhe përbërjes së saj, totali (neto) i të ardhurave të NjEF pjesëtohet me numrin e ‘të rriturve ekuivalentë’, duke përdorur një shkallë (ekuivalece); shkalla OESD e modifikuar; kjo shkallë vendos një peshç për të gjithë pjesëtarët e NJEF (dhe i mbledh ato për të përftuar madhësinë ekuivalente të NjEF);

• 1.0 për të rriturin e parë;

• 0.5 për të dytin dhe për çdo individ pasardhës në moshë 14 vjeç e sipër;

• 0.3 për çdo fëmijë në moshën nën 14 vjeç.

• në fund, rezultati quhet të ardhurat ekuivalente të disponueshme i cili shpërndahet në menyrë të barabartë për çdo pjesëtarë të NjEF. Për indikatorët e varfërisë, të ardhurat ekuivalente të disponueshme llogaritet nga totali i të ardhurave të disponueshme për çdo NjEF pjesëtuar nga madhësia ekuivalente e NjEF.

Periudha e referencës të të ardhurave është një periudhe 12-mujore e fiksuar (si viti i kaluar kalendarik ose viti i taksave) për çdo shtet perveç UK për të cilën periudha e referencës të të ardhurave është viti aktual dhe Ireland (IE) për të cilën anketa është e vazhdueshme dhe të dhenat mbi të ardhurat mblidhen për 12 muajt e kaluar.

Të Ardhurat Kombëtare Bruto, shkurt GNI (ang), është shuma e të ardhurave te rezidentëve në ekonomi në një periudhë të dhënë. Ky tregues është i barabartë me PBB minus të ardhurat primare që i paguhen njësive jorezidente nga njësite rezidente, plus të ardhurat primare që vijne nga pjesa tjetër e botës ( nga njësite jorezidente ne drejtim të njësive rezidente).

Të ardhurat kombëtare neto përfaqësojnë shumën e të ardhurave nga të gjithë sektorët plus pagat neto dhe të ardhurat nga prona nga jashtë, minus konsumin e kapitalit fiks.

Teprica bruto operative, shkurt TBO, mund të përcaktohen në kontekstin e llogarive kombëtare si një zë balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave, që përfaqëson sasinë e tepërt të parave të gjeneruara nga aktivitetet operative të ndërmarrjeve të inkorporuara pas pagimit të kostove të inputeve të punës. Me fjalë të tjera, është kapitali në dispozicion për korporatat financiare dhe jo-financiare, i cili u lejon atyre për të shlyer kreditorët e tyre, të paguajnë taksat dhe përfundimisht për të financuar të gjitha ose një pjesë të investimeve të tyre. TBO ndryshon nga fitimet e paraqitura në llogaritë e kompanisë për disa arsye.

Vetëm një nëngrup i kostove totale zbriten nga prodhimi bruto për të llogaritur TOB. Në thelb TBO është prodhimi bruto pa koston e mallrave dhe shërbimeve të ndërmjetme për të dhënë vlerën e shtuar bruto, dhe pa kompensimin e punëtorëve. Është bruto, sepse kjo nuk lejon konsumin e kapitalit fiks (KKF).

Duke zbritur KKF nga TBO llogarit tepricën neto operative (TNO). Një koncept i ngjashëm për ndërmarrjet e inkorporuara (p.sh. bizneset e vogla familjare si fermat dhe dyqanet e shitjes me pakicë apo shoferët e vetëpunësuar të taksive, juristëve dhe specialistëve të shëndetit) janë të ardhurat bruto të përziera. Duke qenë se në shumicën e rasteve të tilla është e vështirë për të dalluar mes të ardhurave nga puna dhe të ardhurave nga kapitali, elementi balancues në gjenerimin e llogarisë së të ardhurave është "përzier" duke përfshirë të dyja, shumën e pagesës së kapitalit dhe punës (e anëtarëve të familjes dhe vetë - punësuarit) të përdorura në prodhim. Duke zbritur KKF nga të ardhurat bruto të përziera, merr të ardhurat e përziera neto.

Të ardhurat në bujqësi - Treguesi kryesor për të ardhurat në bujqësi është "Të ardhurat faktor per kontributin e punës ' shprehur në njësi vjetore të punës (NVP).

Të larguar herët nga arsimi dhe trajnimi, i quajtur më parë si të larguarit herët nga shkolla, i referohet një personi të moshës 18 deri 24 vjeç i cili ka përfunduar më së shumti arsimin e mesëm të ulët (ciklin e lartë të arsimit 9 vjeçar) dhe nuk është i përfshirë më tej në arsim apo trajnim; treguesi "larguar herët nga arsimi dhe trajnimi" është shprehur si një përqindje e njerëzve të moshës 18 deri në 24 vjeç ndaj popullsisë së përgjithshme të moshës 18 deri në 24 vjeç.

Eurostat, për qëllime statistikore përkufizon një njeri që largohet herët nga arsimi dhe trajnimi e ka trajtuar si (operative) një person të moshës nga 18 deri në 24 vjeç të regjistruar në Anketën e Forcës së Punës (LFS):

• Niveli më i lartë i edukimit ose trajnimit të arritur i të cilit është arsimi i mesëm i ulët që i referohet ISCED (Klasifikimi Standard Ndërkombëtar i Arsimit) 2011 niveli 0-2 për të dhënat nga viti 2014 e më vonë dhe ISCED 1997 niveli 0-3C (i shkurtuar) për të dhëna deri në vitin 2013;

• të cilët nuk kanë marrë edukim apo trajnim (as zyrtar, as jo-zyrtar) në katër javët përpara studimit.

Treguesi statistikor "të larguar herët nga arsimi dhe trajnimi" llogaritet duke pjesëtuar numrin e atyre që lënë arsimin dhe trajnimin, siç përcaktohet më sipër, me popullsinë totale të të njëjtës grup moshe.

Të mësuarit gjatë gjithë jetës është kërkimi i marrjes së njohurive gjatë gjithë jetës, në mënyrë vullnetare dhe të vetëmotivuar për arsye personale apo profesionale. Qëllimi i përgjithshëm i të mësuarit është përmirësimi i njohurive, aftësive dhe kompetencave. Qëllimi për të mësuar dallon nga aktivitetet mësimore dhe nga aktivitetet jo-mësimore të tilla si aktivitetet kulturore apo aktivitete sportive të të mësuarit. Brenda fushës të statistikave të të mesuarit gjatë gjithë jetës, edukimi zyrtar përfshin edukimin dhe trajnimin në sistemin arsimor të rregullt, shkolla, universitete dhe kolegje. Ekukimi dhe trajnimi jo-zyrtar përfshin çdo aktivitet të të mesuarit të cilat nuk janë pjesë e programeve të edukimit zyrtar. Informacioni i mbledhur lidhet me edukimin apo trajnimin pavarësisht nëse kjo i përgjigjet statusit aktual ose atij të punës në të ardhmen e mundëshme. Të dhënat statistikore të të mësuarit gjatë gjithë jetës të mbledhura nga Eurostat nuk përfshijnë të mësuarit jo-zyrtar.

Popullsia nën vëzhgim nga Eurostat mbi të dhënat statistikore të të mësuarit gjatë gjithë jetës përfshin të gjithë pjesëtarët e ‘NjEF’ nga mosha 25-64 vjeç.

Të dhënat statistikore mblidhen nga LFS. Të dhënat statistikore të mësuarit gjatë gjithë jetës i referohen personave nga mosha 25-64 vjeç të cilët marrin pjesë në LFS dhe raportojnë që marrin edukim apo trajnim gjatë katër javëve rëferencë të anketës ( nga 2004, kjo variabel përllogaritet nga dy variabla të tjera: ‘pjesëmarrja në edukimin e rregullt’ dhe ‘ pjesëmarrja në aktivitete të tjera ku mesohet’ ;pjesa autodidakte nuk përfshihet si aktivitet. Kjo përllogaritje ndahet nga popullsia totale me të njetën grup moshë nga LFS, duke mos përfshirë ata të cilët nuk i janë përgjigjur pyetjeve mbi pjesëmarrjen në edukim dhe trajnim.

Në të kundërt të mësuarit gjatë gjithë jetës si koncept, i statistikave të të mesuarit gjatë gjithë jetës nuk përfshijnë mësimin jozyrtar, i cili korespondon me pjesën autodidakte (përdorimi i materialeve të printuara, trajnimet me bazë kompjuterin, edukimi nëpërmjet internetit, bibliotekat etj).

Të punësuarit brenda territorit të vendit i referohet numrit të individëve të punësuar në shërbimet postare brenda territorit ekonomik të një vendi. Përfshihen gjithashtu punonjësit me kohë të pjesshme, të cilët njihen si të tillë në bazë të ligjeve në fuqi të vendit në fjalë dhe që janë me pagë, si dhe të punësuarit sezonalë, nxënësit në zonat dhe të punësuarit nga shtëpia me pagë. Llogaritet si mesatare përgjatë vitit të referencës.

Treguesi për të rinjtë as në punësim, as në arsim dhe trajnim, shkurtimisht ( NEET) korrespondon me përqindjen e popullsisë së një grupi të një moshe dhe gjinie të caktuar, të cilët nuk janë të punësuar dhe nuk janë të përfshirë në arsim apo në ndonjë trajnim të mëtejshëm. Ky tregues i referohet personave që i plotësojnë këto dy kushte:

•ata nuk janë të punësuar (dmth të papunë ose joaktiv sipas definicionit të Organizatës Ndërkombëtare e Punës);

•ata nuk kanë marrë asnjë edukim apo trajnim në katër javë përpara vrojtimit.. Emëruesi është popullsia e përgjithshme e së njëjtës grupmoshe dhe gjinie, me përjashtim të të anketuarve të cilët nuk janë përgjigjur pyetjes 'pjesëmarrjes në arsim dhe trajnim të rregullt

Ton (et) e naftës ekuivalente, shkurtimi toe, është një njësi e normalizuar e energjisë. Sipas konventës është e barabartë me shumën e përafërt të energjisë që mund të nxirren nga një ton nafte i papërpunuar. Kjo është një njësi e standardizuar, që cakton një vlerë neto kalorifike prej 41 868 kiloxhaul / kg dhe mund të përdoret për të krahasuar energjinë nga burime të ndryshme. Transportues të tjerë të energjisë mund të konvertohen në ton naftë ekuivalent (toe) duke përdorur faktorët e mëposhtme të konvertimit:

• 1 t diesel t = 1,01 toe

• 1 m3 naftë = 0,98 toe

• 1 t benzinë t = 1,05 toe

• 1 m3 benzinë = 0,86 toe

• 1 t bionaftë t = 0,86 toe

• 1 m3 bionaftë = 0,78 toe

• 1 t bioethanol t = 0,64 toe

• 1 m3 bioethanol = 0,51 toe

Një ton-kilometër, shkurtuar si TKM, është një njësi matëse e transportit të mallrave që përfaqëson transportin e një ton mallrash (duke përfshirë paketimin dhe peshat neto të njësive intermodiale të transportit) në një mënyrë të caktuar të transportit (rrugor, hekurudhor, ajror, detar ujor, tubacioni etj) me një distancë prej një kilometër. Vetëm distanca në territorin kombëtar raportues të vendit merret parasysh për transportin tranzit kombëtar dhe ndërkombëtar.

Një ton-kilometër, shkurtuar si TKM, është një njësi matëse e transportit të mallrave që përfaqëson transportin e një ton mallrash (duke përfshirë paketimin dhe peshat neto të njësive intermodiale të transportit) në një mënyrë të caktuar të transportit (rrugor, hekurudhor, ajror, detar ujor, tubacioni etj) me një distancë prej një kilometër. Vetëm distanca në territorin kombëtar raportues të vendit merret parasysh për transportin tranzit kombëtar dhe ndërkombëtar

Tranfertat e emigrantëve janë transfertat e kapitaleve të lidhura me të gjitha astetet finaciare dhe jo-financiare të emigrantëve të cilët lëvizin kur shkojnë në një shtet pritës, apo kur kthehen përfundimisht në shtetin e tyre të origjinës. Nën BMP6 nuk do të ketë më balanca të pagesave si transaksione. Vlera e tyre ka qënë gjithmonë e pa-vlerësueshme në Vendet Anëtare të BE dhe janë hequr si zë i këtij komponenti.

Transfertat sociale mbulojnë ndihmën sociale të dhënë nga njësitë institucionale qendrore, shtetërore apo lokale. A

to përfshijnë:

• Pensionet e pleqërisë (daljes në pension) dhe familjare (vejave dhe, ve ');

• Përfitimet e papunësisë;

• Përfitimet specifike familjare ;

• Përfitimet për sëmundjet e invaliditetit ;

• Përfitimet specifike për arsimim;

• Ndihmat e banimit;

• Ndihma sociale;

• Përfitime të tjera.

Definicionet e disa llojeve të transportit hekurudhor janë: Transporti hekorudhor gjithsej Transporti hekurudhor gjithsej (në ton-km) llogaritet si shuma e transportit kombëtar, ndërkombëtar dhe tranzit, ku transporti ndërkombëtar është shuma e ngarkimeve dhe shkarkimeve ndërkombëtare në vendin raportues;

Transporti hekorudhor kombëtar

Transporti hekurudhor ku mallrat ngarkohen dhe shkarkohen brenda të njëjtit vend anëtar

Tranzit hekurudhor

Transporti hekurudhor ku mallrat kalojnë nëpërmjet vendit anëtar raportues, pa u ngarkuar, shkarkuar apo transbordohen (kalojnë kufirin).

Transporti i shkurtër detar, Shkurtimisht SSS, i referohet transportit detar të mallrave që përshkruajnë relativisht distanca të shkurtra, në ndryshim nga transporti në ujrat e thellë përtej oqeanit ndërkontinental. Në kontekstin e statistikave të transportit të Bashkimit Europian (BE) përcaktohet si transporti detar i mallrave ndërmjet portit në BE-27 ( ndonjëherë përfshihen gjithashtu vendet kandidate dhe vendet EFTA) në njërën anë, dhe portit të pozicionuar në Europën gjeografike, në detin Mesdhetar dhe detin e Zi nga ana tjetër, (d.m.th portet në )

•27 vendet e BE-së (në fakt vetëm 22 Vende Anëtare detare: Belgjika, Bullgaria, Qipro, Danimarka, Estonia, Finlanda, Franca, Gjermania, Greqia, Irlanda, Italia, Letonia, Lituania, Malta, Hollanda, Polonia, Portugalia, Rumania, Sllovenia, Spania, Suedia dhe Mbretëria Bashkuar);

• Vendet EEA (Islanda dhe Norvegjia);

•vendet kandidate (Kroacia, Mali Zi dhe Turqia);

•Zona Detit Baltik (Rusia);

•Zona Detit Mesdhe (Shqipëria, Algjeria, Bosnia–Hercegovina, Egjipti, Izraeli, Libani, Libia, Maroku, Territoret e pushtuara Palestineze, (Siria dhe Tunizia);

•Zona e Detit të Zi (Gjeorgjia, Moldavia, Rusia dhe Ukraina).Ky përkufizim është nxjerrë nga Komisioni i Komunikimit COM (1999) 317 final i qershorit 1999 mbi zhvillimin e SHSSH në Evropë (faqe 2). Si rezultat, transporti i shkurtër detar gjithashtu përfshin shërbime ushqyese; një rrjet të shkurtër detar midis porteve me qëllim konsolidimin ose rishpërndarjen e mallrave në ose nga një shërbim në det të thellë në një nga këto porte, e ashtuquajtura port shpërndarës (qëndror)

Transporti në ujrat e thellë i referohet transportit detar të mallrave në rrugët ndërkontinentale, përtej oqeanit; në ndryshim nga transporti i shkurtër detar që përshkruan relativisht distanca të shkurtra.

Transporti rrugor kombëtar i mallrave përkufizohet si transporti rrugor ndërmjet dy vendeve (vendit të ngarkimit dhe vendit të shkarkimit) i vendosur në të njëjtin vend nga mjetet e rregjistruara në të njëjtin vend. Transporti rrugor ndërkombëtar i mallrave përkufizohet si transporti rrugor ndërmjet dy vendeve (vendit të ngarkimit dhe vendit të shkarkimit) në dy vende të ndryshme pavarësisht vendit në të cilin është rregjistruar mjeti.

Ai përbëhet nga 4 kategori:

- Ngarkimet ndërkombëtare: Vendi i ngarkimit të mallrave në vendin raportues (psh. vendi në të cilin është rregjistruar mjeti që kryen transportin) dhe vendi i shkarkimit në një vend tjetër; -

Shkarkimet ndërkombëtare: Vendi i ngarkimit të mallrave në vendin raportues (psh. vendi në të cilin është rregjistruar mjeti që kryen transportin) dhe vendi i ngarkimit në një vend tjetër;

- Ndër-Tregtar;

- Kabotazh.

Transporti Ndërkombëtar gjithsej

– ngarkimi, shkarkimi, ndër-tregtar dhe kabotazhi

- përfshin transportin e raportuar nga transportuesit e rregjistruar në vendin e kryerjes së raportimit, tërësisht apo pjesërisht,jashtë këtyre vendeve.

Transporti i ndërmarrë nga transportuesit e rregjistruar në vende të tjera nuk përfshihet

Një grup prej 28 treguesish agro-mjedisore, shpesh shkurtuar si AIE, është propozuar për monitorimin e integrimit të problemeve mjedisore në politikën e përbashkët bujqësore (PPB).

Në kuadrin e "Strategjisë së rinovuar të BE-së për Zhvillim të Qëndrueshëm", këta tregues shërbejnë për:

• ofrimin e informacionit mbi mjedisin bujqësor;

• ndjekjen e ndikimit të bujqësisë në mjedis;

• vlerësimin e ndikimit të politikave bujqësore dhe mjedisore në menaxhimin mjedisor të fermave;

• informimin e vendimeve të politikave bujqësore dhe mjedisore;

• ilustrimin e marrëdhënieve agro-mjedisore për publikun më të gjerë.

Treguesit e qëndrueshëm të zhvillimit, shkurtimisht si SDI, kanë për qëllim matjen e qëndrueshëm të zhvillimit mbi periudha të gjata kohore. Treguesit e qëndrueshëm të zhvillimit janë përdorur për të mbështetur analizën e Komisionit Evropian në raportin vjetor të progresit të Këshillit Evropian për zbatimin e Strategjisë së Lisbonës. Në vitin 2005, Komisioni paraqiti një qasje të re ndaj strategjisë së Lisbonës, me një fokus më të madh në zhvillim dhe vende pune.

Treguesit e qëndrueshëm të zhvillimit janë të grupuar në 10 subjekte kategorish:

• zhvillimin socio-ekonomik;

• konsumi i qëndrueshëm dhe i prodhimit;

• përfshirja sociale;

• ndryshimet demografike;

• shëndetit publik;

• ndryshimet klimatike dhe energjia;

• transporti i qëndrueshëm;

• burime natyrore;

• partneriteti global dhe qeverisje e mirë. Nga viti 2010, do të përdoret një grup i rishikuar i treguesve strukturorë për monitorimin e Strategjisë 2020 të BE-së, pasardhësit të Strategjisë së Lisbonës.

Lista e treguesve strukturorë mbulon gjashtë fusha të gjera:

• Sfondi i përgjithshëm ekonomik

• Punësimi

• Kërkimi dhe inovacioni

• Reforma ekonomike

• Kohezioni social

• Mjedisi

Individët konsiderohen si në rrezik varfërie monetare ku të ardhurat ekuivalente të disponueshme të tyre (pas trensferimit social) janë nën linjën e rrezikut të varfërisë. Kjo vendoset si 60% e medianës kombëtare të të ardhurave ekuivalente të disponueshme pas transferimit social.

Me vdekje të një ndërmarrje kuptohet përfundimi i një ndërmarrje, duke arritur në shpërbërjen e kombinimit të faktorëve të prodhimit me kufizimin se asnjë ndërmarrje tjetër nuk është përfshirë në ngjarje.

Vdekjet nuk përfshijnë:

--daljet nga popullata e ndërmarrjeve aktive për shkak të bashkimit, apo ristrukturimin e një grupi të ndërmarrjeve;

--ndryshim të aktivitetit të ndërmarrjes.

Me shkallën e vdekjes së një ndermarrje për një periudhe reference kohore (zakonisht viti kalendarik) është numri i ndërmarrjeve të vdekura si përqindje ndaj ndërmarrjeve aktive.

"Një shkak i shmangshëm i vdekjes, i quajtur edhe vdekja e shmangshme ose vdekshmëria e shmangshme, është një shkak i vdekjes i cili mund të shmanget dhe kështu nuk rezultojn në vdekje, përmes parandalimit apo trajtimit të sëmundjeve. Tre kategoritë e shkaqeve të shmangshme, ose e përshtatshme mund të ndahen si më poshtë (Simonato, 1998).

• shkakton shmangien nëpërmjet parandalimit parësor (dmth duke ulur frekuncën e sëmundjes):

duke përfshirë shkaqet e vdekjes nga sëmundjet të cilat pjesërisht i atribuohen faktorëve të jetesës dhe sjelljeve të rrezikshme (p.sh. abuzimit të alkoolit dhe / ose abuzimit të duhanit që rezultojnë në sëmundje në mushkëri dhe në pjesën e sipërme rrugëve të frymëmarrjes, kancerit, cirroza, psikoza alkoolike, marrënies seksuale të pambrojtur duke çuar në HIV) dhe/ose të faktorëve të rrezikut në punë, por edhe duke përfshirë lëndimin dhe helmimin, ndikuar pjesërisht nga masat ligjore dhe shoqërore të tilla si sigurinë e trafikut dhe reduktimin e politikave të krimit, si dhe llojet e tjera të sjelljeve të riskut (ngarje të rrezikshme, vetëvrasje);

• shkakton përshtatje për parandalimin sekondar përmes zbulimit të hershëm dhe trajtimit: duke përfshirë edhe shkaqet e vdekjes, për të cilat janë të përcaktuara proçedurat e përzgjedhjes (p.sh. kanceri i gjirit ose i qafës së mitrës), si dhe shkaqet për të cilat vdekja është e parandalueshme me anë të zbulimit të hershëm të kombinuar me trajtim e duhur, të tilla si kanceri i lëkurës;

• bën të përshtatshme trajtimin e përmirësuar dhe kujdesit mjekësor: duke përfshirë edhe sëmundjet infektive, vdekjet nga të cilat janë të shmangshme "kryesisht nëpërmjet trajtimit me antibiotikë dhe imunizimin, si dhe shkaqet që kërkojnë ndërhyrje mjekësore dhe/ose kirurgjikale të tilla si hipertensioni, apendiksi, vdekje prej të cilave janë të lidhura të ndërveprimeve komplekse brenda sistemit të kujdesit shëndetësor, të tilla si diagnoza të saktë, transportin në spital, kujdesit të duhur mjekësor dhe kirurgjikal.

Një vdekje, sipas përcaktimit të Kombeve të Bashkuara, është zhdukja e përhershme e të gjitha funksioneve vitale, pa mundësinë e reanimimit në çdo kohë pas lindjes së gjallë të ndodhur. Prandaj ky përkufizim përjashton vdekjet fetale (fetuset e lindura të vdekur).Vdekshmëria është numri i vdekjeve për një zonë të caktuar gjatë një periudhe të caktuar. Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç.

Shkalla e vdekshmërisë ose vdekje është vdekshmëria e shprehur si një përqindje e popullsisë.Shkalla e vdekshmërisë bruto, ose norma e vdekjeve bruto është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve gjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit; vlera shprehet për 1000 banorë.

Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve të fëmijëve nën një vjeç me numrin e lindjeve të gjalla në vitin referues; vlera shprehet për 1000 lindje të gjalla.

Një vdekje e lidhur me drogën, sipas përkufizimit të EMCDA (Qendra Europiane e Monitorimit të Drogërave dhe Abuzimit me drogën), i referohet një vdekje e shkaktuar direkt nga konsumi abuziv i drogës; kjo vdekje ndodh përgjithësisht pak kohë pas konsumit të substancës (ve).

Një vdekje, sipas përcaktimit të Kombeve të Bashkuara, është zhdukja e përhershme e të gjitha funksioneve vitale, pa mundësinë e reanimimit në çdo kohë pas lindjes së gjallë të ndodhur.

Prandaj ky përkufizim përjashton vdekjet fetale (fetuset e lindura të vdekur).Vdekshmëria është numri i vdekjeve për një zonë të caktuar gjatë një periudhe të caktuar. Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç. Shkalla e vdekshmërisë ose vdekje është vdekshmëria e shprehur si një përqindje e popullsisë.

Shkalla e vdekshmërisë bruto, ose norma e vdekjeve bruto është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve gjatë vitit për popullsinë mesatare në atë vit; vlera shprehet për 1000 banorë. Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përcaktuar si raport i numrit të vdekjeve të fëmijëve nën një vjeç me numrin e lindjeve të gjalla në vitin referues; vlera shprehet për 1000 lindje të gjalla.

Vdekshmëria foshnjore është vdekshmëria e fëmijëve të lindur të gjallë të moshës më pak se një vjeç.

"Një shkak i shmangshëm i vdekjes, i quajtur edhe vdekja e shmangshme ose vdekshmëria e shmangshme, është një shkak i vdekjes i cili mund të shmanget dhe kështu nuk rezultojn në vdekje, përmes parandalimit apo trajtimit të sëmundjeve. Tre kategoritë e shkaqeve të shmangshme, ose e përshtatshme mund të ndahen si më poshtë (Simonato, 1998).

• shkakton shmangien nëpërmjet parandalimit parësor (dmth duke ulur frekuncën e sëmundjes): duke përfshirë shkaqet e vdekjes nga sëmundjet të cilat pjesërisht i atribuohen faktorëve të jetesës dhe sjelljeve të rrezikshme (p.sh. abuzimit të alkoolit dhe / ose abuzimit të duhanit që rezultojnë në sëmundje në mushkëri dhe në pjesën e sipërme rrugëve të frymëmarrjes, kancerit, cirroza, psikoza alkoolike, marrënies seksuale të pambrojtur duke çuar në HIV) dhe/ose të faktorëve të rrezikut në punë, por edhe duke përfshirë lëndimin dhe helmimin, ndikuar pjesërisht nga masat ligjore dhe shoqërore të tilla si sigurinë e trafikut dhe reduktimin e politikave të krimit, si dhe llojet e tjera të sjelljeve të riskut (ngarje të rrezikshme, vetëvrasje);

• shkakton përshtatje për parandalimin sekondar përmes zbulimit të hershëm dhe trajtimit: duke përfshirë edhe shkaqet e vdekjes, për të cilat janë të përcaktuara proçedurat e përzgjedhjes (p.sh. kanceri i gjirit ose i qafës së mitrës), si dhe shkaqet për të cilat vdekja është e parandalueshme me anë të zbulimit të hershëm të kombinuar me trajtim e duhur, të tilla si kanceri i lëkurës;

• bën të përshtatshme trajtimin e përmirësuar dhe kujdesit mjekësor: duke përfshirë edhe sëmundjet infektive, vdekjet nga të cilat janë të shmangshme "kryesisht nëpërmjet trajtimit me antibiotikë dhe imunizimin, si dhe shkaqet që kërkojnë ndërhyrje mjekësore dhe/ose kirurgjikale të tilla si hipertensioni, apendiksi, vdekje prej të cilave janë të lidhura të ndërveprimeve komplekse brenda sistemit të kujdesit shëndetësor, të tilla si diagnoza të saktë, transportin në spital, kujdesit të duhur mjekësor dhe kirurgjikal.

Një vend i lirë pune i krijuar rishtazi, i lirë ose është gati vakant në funksion të kujdo, për të cilën punëdhënësi:

- Në mënyrë aktive kërkon për të mbushur me një kandidat të përshtatshëm nga jashtë ndërmarrjes (duke përfshirë edhe ndonjë hap të mëtejshëm të nevojshëm); menjëherë ose në një të ardhme të afërt.

- Edhe pse përkufizimi thotë se vënd i lirë i punës duhet të jetë i hapur për kandidatët nga jashtë ndërmarrjes, kjo nuk e përjashton mundësinë e emërimit të një kandidati të brendshëm për këtë post. Një pozicion i cili është i hapur për kandidatët e brendshëm, nuk është konsideruar si një vend i lirë pune.

Norma për vendet e lira të punës, shkurtuar si JVR, mat përqindjen e vendeve të lira, siç përcaktohet më sipër, krahasuar me numrin e përgjithshëm të posteve e zëna dhe të pazëna; llogaritet si më poshtë: JVR = numri i vendeve të lira të punës / (numri i posteve të zëna + numri i vëndeve të punës) * 100

Një vEnd i zënë është një vënd brenda një organizate për të cilën një punonjës është caktuar. Të dhënat për vendet e lira të punës dhe vendet e zëna janë pasqyruar sipas aktivitetit ekonomik, profesionit, madhësisë së ndërmarrjeve dhe rajonit.

Një vend i lirë pune i krijuar rishtazi, i lirë ose është gati vakant në funksion të kujdo, per të cilën punëdhënësi:

- Në mënyrë aktive kërkon për të mbushur me një kandidat të përshtatshëm nga jashtë ndërmarrjes (duke përfshirë edhe ndonjë hap të mëtejshëm të nevojshëm); menjëherë ose në një të ardhme të afërt.

- Edhe pse përkufizimi thotë se vënd i lirë i punës duhet të jetë i hapur për kandidatët nga jashtë ndërmarrjes, kjo nuk e përjashton mundësinë e emërimit të një kandidati të brendshëm për këtë post. Një pozicion i cili është i hapur për kandidatët e brendshëm, nuk është konsideruar si një vend i lirë pune.

Norma për vendet e lira të punës, shkurtuar si JVR, mat përqindjen e vendeve të lira, siç përcaktohet më sipër, krahasuar me numrin e përgjithshëm të posteve e zëna dhe të pazëna; llogaritet si më poshtë:JVR = numri i vendeve të lira të punës / (numri i posteve të zëna + numri i vëndeve të punës) * 100

Një vEnd i zënë është një vënd brenda një organizate për të cilën një punonjës është caktuar. Të dhënat për vendet e lira të punës dhe vendet e zëna janë pasqyruar sipas aktivitetit ekonomik, profesionit, madhësisë së ndërmarrjeve dhe rajonit.

Një procedurë azili kur një aplikant paraqet një aplikim për mbrojtje ndërkombëtare, mund të rezultoj në vendime të ndryshme, positive apo negative, sipas niveleve të ndryshme të procedurës.

Indeksi i prodhimit është një tregues i ciklit të biznesit që ka për qëllim të masë ndryshimet në vlerën e shtuar të faktorit kosto në industri dhe në ndërtim gjatë një periudhe të caktuar reference. Ai e bën këtë duke matur ndryshimet në vëllimin e prodhimit dhe aktivitetit në intervale të afërta dhe të rregullta, zakonisht mujore. Megjithatë, të dhënat mujore të nevojshme për mbledhjen e këtij indeksi nuk janë shpesh në dispozicion. Në praktikë, vlerat e përshtatshme për llogaritjen e indeksit të prodhimit janë të nevojshme. Indeksi i prodhimit duhet gjithashtu të marr në konsideratë:

• ndryshimet në llojin dhe cilësinë e mallrave dhe të materialeve të inputuara;

• ndryshimet në rezervat e të mirave dhe shërbimeve finale, si dhe puna në progres;

• ndryshimet në marrëdhëniet teknike input-output (teknikat e përpunimit);

• shërbime, si mbledhja e njësive të prodhimit, riparime apo planifikim.

Brenda industrisë, këto mund të përfshijnë:

• vlerat e bruto prodhimit (të deflatuara);

• vëllimet e prodhimit (të dhëna fizike sasiore );

• xhiro (të deflatuara);

• inputi punë;

• inputi lëndë e parë;

• inputi energji.

Në kuadër të ndërtimit mund të konsistojë në:

• të dhënat input (konsumimi i lëndëve të para, energjisë ose punës);

• të dhënat output (sasitë e prodhimit, vlerat e prodhimit të deflatuara, ose vlera e shitjes të deflatuara ).

Në ndërtim, indekset e veçanta të prodhimit për ndërtimin e ndërtesave dhe të inxhinierisë civile janë llogaritur, sipas Klasifikimit të llojeve të ndërtimit (KN)

Vite të shëndetshme jetese, shkurtuar si hly dhe e quajtur edhe si jetëgjatësia pa paaftësi (DFLE), është përcaktuar si numri i viteve që një person pritet të vazhdojë të jetoj në një gjendje të shëndetshme.Ky tregues statistikor është hartuar i ndarë për meshkujt dhe famrat, në lindje dhe në moshat 50 dhe 65 vjeç. Ajo është e bazuar në moshën-specifike të popullsisë në gjendje të shëndetshme dhe të sëmurë dhe në moshë-specifike mbi informacionin e vdekshmërisë. Një kusht i shëndetshëm është përcaktuar si një pakufizim në funksionimin dhe paaftësive të kufizuara.

Treguesi është llogaritur duke ndjekur metodën "Sullivan" e përdorur gjerësisht. Ajo është e bazuar në masat e moshës specifike të përqindjes së popullsisë me dhe pa paaftësi të kufizuar dhe për të dhënat e vdekshmërisë.

Interesi i saj qëndron në thjeshtësinë e saj, disponueshmëria e të dhënave të saj themelore, dhe pavarësinë e saj në strukturën e moshës së popullsisë. Megjithatë, dallimet kulturore të raportimit të paaftësive mund të ndikojnë në treguesin HLY.

Vjedhja e banesave përcaktohet si përftimi i aksesit në banesë duke përdorur forcën për të vjedhur të mira materiale.

Vjedhja është një nënbashkësi e krimeve të dhunshme. Ajo përcaktohet si vjedhja nga një person me forcë ose kërcënim, duke përfshirë kërcënimet (marrjen e çantës me forcë) ose vjedhje me dhunë. Vjedhjet e xhepave, marrja e parave me dhunë, shantazhi përgjithësisht nuk përfshihen.

Vjetërsia e automjetit është shtrirja në kohë pas rregjistrimit të parë të automjetit rrugor të mallrave, pavarësisht vendit të rregjistrimit.

Statistikat Afatshkurtra të ndërmarrjeve prodhojnë indeksin e vlerës së shitjeve neto ër sektorët e industrisë, ndërtimit, tregtisë dhe shërbimeve. Sipas përkufizimit në Rregulloren e Komisionit Evropian 1503/2006 , dt. 28.09.2006, shitjet përfaqësojnë vlerën e shumës së shitjeve të faturuara nga njësia statistikore (njësia e vrojtuar, ndërmarrja) gjatë periudhës së refrencës.

Ajo përfshin të gjithë taksat mbi transportin dhe taksa të tjera pavarësisht në se ato listohen të ndara nga ana e ndërmarrjes. Vlera e shitjve nuk përfshin taksën mbi vlerën e shtuar dhe taksa të ngjashme të.Vlera e shitjeve duhet të llogaritet me çmime korente (çmimin aktual të transaksionit duke përfshirë diskountet). Megjithatë statistikat afatshkurtra nuk i referohen uljes së çmimeve të cilat i ofrohen klientit nga ana e ndërmarrjes në një periudhë tjetër dhe jo në periudhën e referencës (psh: në fund të vitit). Shembuj të zërave që përfshihen në llogaritjen e vlerës së shitjeve:

•Vlera e shitjeve të produkteve të prodhuara

•Vlera e blerjes së produkteve me qëllim rishitje

•Tarifat e paketimit të produkteve etj

• Vlera e shërbimeve të mgazinimit, transportit etj Shembuj të njëjtat të zërave që përjashtohen nga vlera e shitjeve janë:

• TVSH-ja dhe taksat e ngjashme të zbritshme

• Qiratë

• vlera e shitjeve të pronës dhe aseteve fikse

• Të ardhurat e jashtëzakonshme

Vrasja përcaktohet si vrasje me dashje e një personi, e cila përfshin vrasjen, vrasjen pa paramendim, eutanazia, vrasja foshënjore. Përjashtohen vdekjet si pasojë e një ngarje makine të rrezikshme, abortin si dhe ndihmën në vetvrasje. Gjithashtu edhe vrasja në tentativë ( e papërfunduar). Në dallim me veprat e tjera, njësia matëse është viktima dhe jo rasti.

Vrasja është e raportuar universalisht për shkak të seriozitetit të saj, dhe përkufizimet variojnë shumë pak mes vendeve në krahasim me veprat e tjera, në këtë mënyrë është indikatori më e krahasueshëm mes vendesh se tipet e tjera të krimeve.

Xhiro, në kontekstin e statistikave strukturore të biznesit, përfshin totalet e faturuara nga njësia e vëzhgimit gjatë periudhës referuese, dhe kjo korrespondon me vlerën totale të shitjeve në tregun e mallrave dhe shërbimeve ndaj të tretëve.Xhiro përfshin:

• të gjitha detyrimet dhe taksat për mallrat ose shërbimet e faturuara nga njësia me përjashtim të tatimit mbi vlerën e shtuar (TVSH) e faturuar nga njësia vis- à-vis ndaj klientit të saj dhe taksat e tjera të ngjashme të zbritshme të lidhura direkt me xhiron;

• të gjitha ngarkesat e tjera (transport, paketimi, etj), qe i kalohen konsumatorit, edhe në qoftë se janë të listuara veçmas në faturë.Reduktimet në çmim, kthimet dhe zbritje, si dhe vlera e paketimit të kthyer, duhet të zbriten.Përjashtohen:

• të ardhurat te klasifikuara si të ardhura të tjera operative, të ardhurat financiare dhe të ardhurat e jashtëzakonshme në llogaritë e kompanisë;

• subvencionet operative të marra nga autoritetet publike apo institucionet e Bashkimit Evropian (BE).

Zënie peshku i referohet zënies së kategorive të peshkimit, duke përfshirë peshqit, molusqet, krustacet dhe kafshët e tjera ujore, mbetjet dhe bimët ujore, të cilat janë zënë:

• për të gjitha qëllimet (komerciale, industriale, rekreative dhe ekzistenciale);

• nga të gjitha llojet dhe klasat e njësive të peshkimit (përfshirë peshkatarët, anijet, etj); që operojnë në zonat ujore të brendëshme, të freskëta, breg detare, në det të hapur dhe në zonat e detare të thella. Prodhimi nga akuakultura përjashtohet.

Zënia shprehet zakonisht në peshë të gjallë dhe si prodhim nga aplikimi i faktorëve të konvertimit ndaj peshës së produktit të zbarkuar.

Si rrjedhim, në statistikat e zënies së peshkut nuk përfshihen sasitë e produkteve të peshkimit të cilat janë të kapur, por që, për arsye të ndryshme, nuk janë zbarkuar.

Zënie peshku marrë nga rezervat jashtë kufijve të sigurisë biologjike, e shprehur në përqindje, i referohet zënies së peshkut dhe një sasie rezervash që janë vlerësuar të jenë jashtë kufijve të sigurisë biologjike (KSB).

Në terma të përgjithshme, një rezervë konsiderohet të jetë brenda kufijve të sigurisë biologjike nëse niveli i biomasës së hedhjes së vezëve i matur në fund të vitit është më i lartë se niveli i sigurisë të përcaktuar nga Këshilli Ndërkombëtar për Eksplorimin e Deteve (KNED). Detaje të mëtejshme rreth mënyrave se si KNED përpilon këshilla në drejtim të sigurisë gjenden në faqen e web-it të KNED.

Një tjetër zyrë poste (ose nje agjensi tjetër poste) mund të përkufizohet një zyrë poste që përgjithësisht ofron shërbime të reduktuara dhe/ose hapet me orar të reduktuar për publikun.

Kjo kategori mund të përfshijë seksione të zyrave të këmbimit ose zyrave të listimit që ofrojnë shërbime të ngjashme postare.

Zyra e lëvizshme postare është një zyrë postare e vendosur në tren, në automjetet e transportit rrugor ose në varkë, duke i shërbyer rajoneve pa zyrat e përhershme të postës.

Kjo kategori përfshin gjithashtu personel ofrimi rural që sigurojnë shërbime të ngjashme me shërbimet e kundërta të zyrës postare (jo thjesht dorëzim). Përdoruesit mund të depozitojnë gjithashtu parcela, letra ose artikuj ekspres ose të kryejnë pagesa.

Zyra Postare, agjensia postare ose post outlet i referohet një zyre ku konsumatori aplikon për gjithë shërbimet postare.

Këto përfshijnë:

- zyrat postare të shërbimit të plotë/agjencitë/ outlets;

- zyrat e lëvizshme postare;

- zyrat postare, agjencitë, outlets të tjera.